Πρόκειται για μια δεξαμενή σκέψης, που χρησιμοποιείται από υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και ακαδημαϊκούς, πραγματοποιώντας έρευνα και ανάλυση σε παγκόσμιες κρίσεις.
Η ICG αναφέρει στον σκοπό της ότι «προσπαθεί να αποτρέψει πολέμους και να διαμορφώσει πολιτικές που θα οικοδομήσουν έναν πιο ειρηνικό κόσμο». Ο επενδυτής και ο φιλάνθρωπος Τζορτζ Σόρος παρείχε τη χρηματοδότηση του οργανισμού και συνεχίζει να τον υποστηρίζει. Στα μέσα του 1995, ο οργανισμός εγγράφηκε επίσημα στις Η.Π.Α. ως αφορολόγητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Από το 1996 έως το 1999, η Crisis Group είχε ετήσιο προϋπολογισμό περίπου 2 εκατομμυρίων $ και περίπου 20 υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης. Το 2017 ο προϋπολογισμός του είχε αυξηθεί σε πάνω από 17 εκατομμύρια δολάρια με 43% της χρηματοδότησής του από κυβερνήσεις, 31% από ιδρύματα, 22% από τον ιδιωτικό τομέα, 2% από εισφορές σε είδος και 2% από έσοδα από επενδύσεις.
Πολλές από τις μελέτες της ICG, υπήρξαν «προπομποί» ιδεών και θέσεων που η γραφειοκρατία της ΕΕ προσπαθεί, καθόλου τυχαία, να επιβάλλει στην Αθήνα και Λευκωσία.Χαρακτηριστικό παράδειγμα έκθεση του ICG (2006) που καθοδηγήθηκε από τον Τούρκο πρέσβη στις Βρυξέλλες και εξυμνήθηκε από Κύπριους και Ελλαδίτες θιασώτες του Σχεδίου Ανάν σε επίσημες παρουσιάσεις σε Λευκωσία και Αθήνα.
Δεν κάνει σε κανέναν εκτιμώ αίσθηση και εντύπωση να αναφέρω πως το ΕΛΙΑΜΕΠ συνεργάζεται με το ICG του Σόρος…
Όπως είναι αναμενόμενο…έχει ασχοληθεί επισταμένως με τα ελληνοτουρκικά το ICG…με την έκδοση αρκετών μελετών-προτάσεων…
Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία θα επωφελούνταν συμβάλλοντας στην επίλυση της μακροχρόνιας και δαπανηρής διένεξης, με τα οικονομικά πλεονεκτήματα του τερματισμού αυτής της κατ’επίφαση στρατιωτικής φιλονικίας να είναι ιδιαίτερα εμφανή για την Ελλάδα. Η Τουρκία, επίσης, θα επωφελούνταν οικονομικά, αλλά εξίσου σημαντικό, ένας τέτοιος διακανονισμός θα μπορούσε να ενδυναμώσει και πάλι τις σχέσεις της με την ΕΕ και να αυξήσει την αξιοπιστία της πολιτικής «των μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες.
Η διαδικασία για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα ακόλουθα από κοινού βήματα:
Πρώτο στάδιο: η Τουρκία επίσημα θέτει τέλος στις υπερπτήσεις πάνω από ακατοίκητα ελληνικά νησιά. Η Ελλάδα δεσμεύεται να προχωρήσει σε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου με το που επιτευχθεί και επικυρωθεί μια περιεκτική συμφωνία με την Τουρκία που θα αφορά το Αιγαίο, σύμφωνα με δεσμεύσεις στις οποίες είχε προβεί σε μια σειρά προηγούμενων συνθηκών. Η Τουρκία δεσμεύεται να προχωρήσει σε ταυτόχρονη διάλυση της Τέταρτης Στρατιάς της ή σε μετεγκατάστασή της μακριά από το Αιγαίο
Δεύτερο στάδιο: αμφότερα τα μέρη να ανακοινώσουν ότι είναι έτοιμα να διαπραγματευτούν ειδικές συμφωνίες για το Αιγαίο, οι οποίες θα ευθυγραμμίζονται με τις γενικές αρχές της ευθιδικίας και των ειδικών συνθηκών της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Ελλάδα να αναγνωρίσει δημόσια ότι η Τουρκία, ως παράκτιο κράτος, έχει δικαιώματα που πρέπει να συνυπολογιστούν σε περίπτωση οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών του Αιγαίου, λαμβάνοντας υπόψη ότι τέτοιου είδους ζητήματα έχουν διευθετηθεί ή επιδικαστεί από άλλα κράτη που διαθέτουν ακτογραμμές και μοιράζονται την ίδια θαλάσσια περιοχή. Η Τουρκία να δεσμευτεί δημοσίως ότι θα επικυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και θα αναγνωρίσει καταρχήν το διεθνές δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα κατά δώδεκα ναυτικά μίλια. Οι δύο πλευρές από κοινού να διακηρύξουν ότι οι διαπραγματεύσεις θα περιλαμβάνουν τη διατήρηση των διαδρόμων ανοιχτής θάλασσας προς όλα τα μείζονα τουρκικά λιμάνια, καθώς επίσης και τα τουρκικά στενά στη Μαύρη Θάλασσα, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη διεθνή ναυσιπλοΐα.
Τρίτο στάδιο: η Ελλάδα και η Τουρκία να διαπραγματευτούν την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων τους με βάση την αρχή των δώδεκα ναυτικών μιλίων ως όριο. Να συμφωνήσουν επί των ενδιάμεσων θαλάσσιων ορίων, όπου αυτά τα όρια συμπίπτουν και στη μείωση των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο, για να διασφαλιστούν οι διάδρομοι ανοιχτής θάλασσας για τις διεθνείς μεταφορές μέσω του Αιγαίου. Να συμφωνήσουν εκ των προτέρων ότι θα εξουσιοδοτήσουν το ΔΔΧ να επιδικάσει, σύμφωνα με τις αρχές που αναφέρθηκαν στα στάδια δύο και τρία, οποιαδήποτε διένεξη σχετικά με τη χάραξη των ορίων των χωρικών υδάτων.
Τέταρτο στάδιο: η Τουρκία και η Ελλάδα να θίξουν τα οποιαδήποτε εναπομείναντα ζητήματα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, και επομένως, να απευθυνθούν για οποιεσδήποτε εναπομένουσες διαφορές στο ΔΔΧ..
Υ.Γ
Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από το 2011…
Οι διαφορές όμως με την τουρκία παραμένουν οι ίδιες..
Όμως η πίεση το τελευταίο διάστημα από τον διεθνή παράγοντα και τις μεγάλες δυνάμεις “να τα βρούμε” με τους Τούρκους έχει ενταθεί….
Σε αυτό έχει συμβάλλει η απίστευτη συμπεριφορά της τουρκίας τους τελευταίους μήνες, με τις προκλήσεις-απειλές και παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά και την ΑΟΖ με Αίγυπτο..
Υπ αυτήν την έννοια κάποιοι τόσο εντός αλλά κυρίως εκτος Ελλάδος…ίσως ξεσκονίζουν αυτή την μελέτη του ICG και ετοιμάζονται σιγά σιγά να την επιβάλλουν…
Ας μην ξεχνάμε κατά καιρούς τις τοποθετήσεις ελλήνων υπουργών, το 1996, όπως ο Πάγκαλος που μίλαγε για μεταφορά της 4ης Στρατιάς και αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου…
Η εκτίμησή μου είναι πως είναι δύσκολο να περπατήσει μια τέτοια πρόταση για πολλούς λόγους κυρίως απεμπόλησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων…όμως καλό είναι να είμαστε σε εγρήγορση και ετοιμότητα γιατί κανείς ποτέ δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις και το τι μας επιφυλάσσει το αύριο…
exomatiakaivlepo