Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη γοργόνα» – Εκδόσεις «Όστρια»
Ένας όμορφος τίτλος που δένει υπέροχα με το εικαστικό εξώφυλλο. Μόνο που...
προήλθε από μια φράση που υπάρχει μέσα στο μυθιστόρημα, καθώς όπως μας διαβεβαιώνει ο Θεοχάρης Μπικηρόπουλος: «δεν υπάρχει κανένας Κένταυρος και καμία Γοργόνα στο μυθιστόρημα… Πρωταγωνιστής του είναι
ο Αχιλλέας Λεβεντόπουλος.
Ο συγγραφέας του έδωσε τα χαρακτηριστικά του τέλειου άντρα. Του αυθεντικού άντρα που ονειρεύεται κάθε γυναίκα να γνωρίσει κάποτε στη ζωή της. Όπως λέει στο Vivlio-life «Στη νέα ελληνική λογοτεχνία, στην πλειοψηφία οι γυναίκες είναι οι ηρωίδες των βιβλίων. Στο βιβλίο μου λοιπόν, πρωταγωνιστής είναι άντρας. Είναι «ήρωας» με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν είμαστε μόνο η αιτία του κακού…! Έχω αποκαταστήσει τη θέση του άντρα στην κοινωνία μας!!!». Έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσω πως σ’ αυτό το βιβλίο εκτός από τους πρωταγωνιστές, σημαντικό ρόλο παίζει και ο Όλυμπος. Το υπέροχο βουνό μας, που πάντα διεκδικεί μια εξέχουσα θέση στα μυθιστορήματα των Πιεριέων συγγραφέων.
Κένταυρος και Γοργόνα. Δε θα ρωτήσω γιατί επιλέξατε δυο πλάσματα της μυθολογίας ως τίτλο του βιβλίου σας. Θα ήθελα απλά να μου επιβεβαιώσετε, αν θέλατε με αυτόν τον τρόπο να τονίσετε πως ένας μεγάλος έρωτας μεταξύ δυο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων μπορεί να γίνει ακόμη πιο συναρπαστικός.
Ο τίτλος του βιβλίου «Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΓΟΡΓΟΝΑ» προήλθε από μια φράση που υπάρχει μέσα στο μυθιστόρημα και αν προσέξουμε τα δύο μυθικά όντα με όλο το δέος και το θαυμασμό που εκπέμπουν, σε αυτή τη σκηνή που είναι αποτυπωμένη από την ζωγράφο, συνειδητοποιούμε το ανεκπλήρωτο όχι μόνο στον έρωτα αλλά στη ζωή μας, τις αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τον καθένα μας, που ναι μεν μας καθιστούν μοναδικούς αλλά παράλληλα δεν μας επιτρέπουν να γεφυρώσουμε τις διαφορές μας. Θέλω να δείξω το πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι και πως, άλλο τόσο δύσκολο είναι να «δέσουν» δύο διαφορετικά πλάσματα ή συστήματα οικογενειών για να είμαι σαφής, κάτω από την ίδια στέγη. Είμαι υπέρμαχος της ιδέας ότι τα ομώνυμα έλκονται. Διαφωνώ με το «ετερώνυμα έλκονται»… Ένας έρωτας μεταξύ ατόμων με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά μπορεί να ξεκινάει όπως όλοι οι έρωτες συναρπαστικά, είναι απίθανο όμως να ευδοκιμήσει, να κρατήσει. Τόσο ο Κένταυρος όσο και η Γοργόνα βλέπουμε στο εξώφυλλο πόσο αρμονικά δεμένοι είναι συναισθηματικά, ερωτευμένοι, αλλά καταλαβαίνουμε ότι η διαφορετικότητά τους δεν επιτρέπει την απόλυτη ολοκλήρωση. Δεν υπάρχει κανένας Κένταυρος και καμία Γοργόνα στο μυθιστόρημα…
Αχιλλέας Λεβεντόπουλος. Ένας άντρας με πολυτάραχη ζωή, που ονειρεύεται και ποθεί κάθε γυναίκα και ζηλεύουν οι άντρες. Ποια χαρακτηριστικά δώσατε στον Κένταυρό σας;
Το μυστικό του βιβλίου είναι ότι ο Αχιλλέας Λεβεντόπουλος, σκόπιμα αυτό το ονοματεπώνυμο για να προκαλέσει συνειρμούς όσον αφορά την εμφάνιση και το ποιόν του, δεν είναι ένας άνθρωπος, ένας κοινός άντρας. Είναι πολλά καλά χαρακτηριστικά αντρών συγκεντρωμένα σε έναν… Τον Αχιλλέα!
Έπλασα έναν χαρακτήρα που συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τα ωραία στοιχεία που συνθέτουν έναν σχεδόν ιδανικό χαρακτήρα, τον «κύριο τέλειο» που θα μπορούσε να ονειρεύεται και να ποθεί μια γυναίκα. Μπορώ να τον χαρακτηρίσω ως ένα άλλο Ζορμπά, ατόφιο, αυθεντικό, σύγχρονο με την εποχή του μα με συμπεριφορά άντρα παλιάς κοπής απέναντι στις γυναίκες, ευγενικό, με αξίες, ιδανικά, ασυμβίβαστο, ακατάβλητο, μαχητή, που ζει τη ζωή έντονα, με πάθος, ξεπερνώντας τα ειωθότα. Είναι ο άντρας που ονειρεύεται κάθε γυναίκα…
«Ήταν η περίοδος της ζωής του που η εβδομάδα είχε 3 μέρες», είναι ο τίτλος ενός από τα πρώτα κεφάλαια που αφορούν τη ζωή του Αχιλλέα. Ας πάρουμε μια γεύση αυτής της ζωής.
Ο Αχιλλέας έχει όνειρα και στόχους στη ζωή του. Γεμάτος αυτοπεποίθηση και ορμή να κατακτήσει τη ζωή, αφιερώνεται στους στόχους του, κάνει δύο και τρεις δουλειές οπότε από Δευτέρα ως Παρασκευή σταματάει ο χρόνος και χάνονται οι μέρες θαρρείς πως είναι μια μέρα. Το Σαββάτο και η Κυριακή δύο μέρες που αφιέρωνε το χρόνο στον εαυτό του, σε όσα είχε ανάγκη, σε ό,τι γέμιζε τη ζωή του και φυσικά στους έρωτές του.
Ο Αχιλλέας έχει όνειρα και στόχους στη ζωή του. Γεμάτος αυτοπεποίθηση και ορμή να κατακτήσει τη ζωή, αφιερώνεται στους στόχους του, κάνει δύο και τρεις δουλειές οπότε από Δευτέρα ως Παρασκευή σταματάει ο χρόνος και χάνονται οι μέρες θαρρείς πως είναι μια μέρα. Το Σαββάτο και η Κυριακή δύο μέρες που αφιέρωνε το χρόνο στον εαυτό του, σε όσα είχε ανάγκη, σε ό,τι γέμιζε τη ζωή του και φυσικά στους έρωτές του.
Και η Γοργόνα; Μιλήστε μας για την ξανθιά (μισή ψάρι) γυναίκα του εξωφύλλου σας και βέβαια με ενδιαφέρον θα ακούσουμε και την ιστορία του ζωγραφικού πίνακα που ομορφαίνει το βιβλίο σας.
Το εξώφυλλο το κοσμεί ένα εξαιρετικό έργο τέχνης της ζωγράφου ΝΤΟΡΙΑ ΠΑΖΙΝΣΚΑ. Είχα στο μυαλό μου τη σκηνή του εναγκαλισμού μεταξύ του Κένταυρου και της Γοργόνας, τη σχεδίασα γιατί έχω την ευχέρεια να σκιτσάρω, έστειλα την ιδέα μου σε ένα πρόχειρο δικό μου σκίτσο στη ζωγράφο Ντορότα και άμεσα τις επόμενες ημέρες είχε έτοιμη τη ζωγραφιά με τις εξαιρετικές πινελιές της που βλέπουμε στο εξώφυλλο, που αν μη τι άλλο έχει ξεχωριστή αξία για το βιβλίο και την ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή. Μάλιστα ο εν λόγω πίνακας, αγοράστηκε στην Αθήνα!
Όλυμπος. Παίζει τον δικό του δυναμικό ρόλο στην ιστορία σας. Τελικά εμείς οι Πιεριείς έχουμε ένα «θέμα» με τον δικό μας Όλυμπο. Δεν λείπει ποτέ από τα γραπτά μας…
Ο Όλυμπος είναι συνδεδεμένος με τη ζωή μας! Από τα πρώιμα παιδικά μας χρόνια μαθαίνουμε ότι είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και στη συνέχεια στο δημοτικό, μαθαίνοντας την αρχαία ιστορία μας, φανταζόμαστε στις κορυφές τους δώδεκα θεούς του μυθικού Ολύμπου. Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτοικος της Πιερίας που να μην έχει ανεβεί στον Όλυμπο είτε οδικώς είτε για ορειβασία. Το δέος που νοιώθει κανείς, δεδομένου ότι είναι τόσα τα ιστορικά γεγονότα από τον Όμηρο, το πέρασμα του Ξέρξη, τους κλεφταρματολούς, την επανάσταση του Ολύμπου το 1878, την ληστοκρατία με τον Γιαγκούλα ως την Κατοχή και τον εμφύλιο, τα μοναστήρια και η μαγεία της φύσης, που είναι συνδεδεμένα με το βουνό μας. Τον Όλυμπο τον αναφέρω στο μυθιστόρημα ως «ευτυχισμένο βουνό» γιατί προσωπικά με γεμίζει ευφορία όταν αντικρίζω τις κορυφές του κάθε πρωί ή όταν ανεβαίνω στους οικισμούς και τις καταπράσινες διαδρομές του…
Μπορώ να πω ότι κατά κάποιο τρόπο το βιβλίο «διαφημίζει» την Πιερία μας, τον μυθικό Όλυμπο, την ιστορία, τον πολιτισμό μας. Πιστεύω ότι δεν έχουμε «εκμεταλλευτεί» τον Όλυμπο ως Πιεριείς και ως χώρα. Θα έπρεπε ως σημείο αναφοράς να είναι η κορωνίδα κάθε διαφημιστικής καμπάνιας, κάτι που δε γίνεται. Ο Αχιλλέας είναι γεωπόνος γιατί η γη είναι αυτή που μας θρέφει και η Πιερική γη είναι πλούσια και εύφορη. Γίνεται και ξενοδόχος… ασχολείται με τον τουρισμό! Αυτοί είναι οι δυο πυλώνες της οικονομίας της Πιερίας. Άρα αυτή είναι η ζωή μας, οι παραστάσεις, τα ενδιαφέροντά μας, με επίκεντρο τον Όλυμπο, γύρω από τον Όλυμπο. Ο Κατερινιώτης αναγνώστης θα φέρει εικόνες στο μυαλό του που τις γνωρίζει, τις βλέπει, ένας ξένος μπορεί να τις φανταστεί, ακόμη να κάνει και ανάβαση στον Όλυμπο ή να επισκεφτεί τα μέρη που αναφέρονται, γνωρίζοντας παράλληλα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την πλούσια ιστορία μας και περιγράφονται στην πλοκή του μυθιστορήματος.
Ο Όλυμπος είναι συνδεδεμένος με τη ζωή μας! Από τα πρώιμα παιδικά μας χρόνια μαθαίνουμε ότι είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και στη συνέχεια στο δημοτικό, μαθαίνοντας την αρχαία ιστορία μας, φανταζόμαστε στις κορυφές τους δώδεκα θεούς του μυθικού Ολύμπου. Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτοικος της Πιερίας που να μην έχει ανεβεί στον Όλυμπο είτε οδικώς είτε για ορειβασία. Το δέος που νοιώθει κανείς, δεδομένου ότι είναι τόσα τα ιστορικά γεγονότα από τον Όμηρο, το πέρασμα του Ξέρξη, τους κλεφταρματολούς, την επανάσταση του Ολύμπου το 1878, την ληστοκρατία με τον Γιαγκούλα ως την Κατοχή και τον εμφύλιο, τα μοναστήρια και η μαγεία της φύσης, που είναι συνδεδεμένα με το βουνό μας. Τον Όλυμπο τον αναφέρω στο μυθιστόρημα ως «ευτυχισμένο βουνό» γιατί προσωπικά με γεμίζει ευφορία όταν αντικρίζω τις κορυφές του κάθε πρωί ή όταν ανεβαίνω στους οικισμούς και τις καταπράσινες διαδρομές του…
Μπορώ να πω ότι κατά κάποιο τρόπο το βιβλίο «διαφημίζει» την Πιερία μας, τον μυθικό Όλυμπο, την ιστορία, τον πολιτισμό μας. Πιστεύω ότι δεν έχουμε «εκμεταλλευτεί» τον Όλυμπο ως Πιεριείς και ως χώρα. Θα έπρεπε ως σημείο αναφοράς να είναι η κορωνίδα κάθε διαφημιστικής καμπάνιας, κάτι που δε γίνεται. Ο Αχιλλέας είναι γεωπόνος γιατί η γη είναι αυτή που μας θρέφει και η Πιερική γη είναι πλούσια και εύφορη. Γίνεται και ξενοδόχος… ασχολείται με τον τουρισμό! Αυτοί είναι οι δυο πυλώνες της οικονομίας της Πιερίας. Άρα αυτή είναι η ζωή μας, οι παραστάσεις, τα ενδιαφέροντά μας, με επίκεντρο τον Όλυμπο, γύρω από τον Όλυμπο. Ο Κατερινιώτης αναγνώστης θα φέρει εικόνες στο μυαλό του που τις γνωρίζει, τις βλέπει, ένας ξένος μπορεί να τις φανταστεί, ακόμη να κάνει και ανάβαση στον Όλυμπο ή να επισκεφτεί τα μέρη που αναφέρονται, γνωρίζοντας παράλληλα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την πλούσια ιστορία μας και περιγράφονται στην πλοκή του μυθιστορήματος.
Αν οι φίλοι του «Vivlio-life» έχουν την εντύπωση ότι απλά θα διαβάσουν μια ερωτική ιστορία και μόνο είναι γελασμένοι. Γι αυτό και καλείστε να μας πείτε πώς από το 1994 που ξεκινά η εφηβεία του πρωταγωνιστή σας φθάνουμε στο 2032!!
Ο αναγνώστης παρακολουθώντας τη ζωή του Αχιλλέα από τα 14 ως τα 50 του ζει όλα όσα ίσως ζήσουμε όλοι μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε. Είναι: η εφηβεία, η ενηλικίωση, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, η ζωή στην επαρχία και την πρωτεύουσα με ό,τι συνεπάγεται στα ερεθίσματα και τις παραστάσεις, τα υπέρ και τα κατά. Μία στοχαστική περιδιάβαση στη ζωή των ανθρώπων του αστικού τοπίου, του κέντρου της με τους ήρωες να μετακινούνται, εποχιακά, στην εξοχή ή στην επαρχία. Οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, οι έρωτες, η αγάπη, οι χαρές, οι λύπες, ο τρόπος ζωής, οι συνήθειες, τα δίπολα: ψέμα και αλήθεια, δίκιο και άδικο, σωστό και λάθος, ευτυχία –δυστυχία κλπ ταλανίζουν τους ήρωες του βιβλίου. Ο μόχθος, η τύχη, οι συγκυρίες, η σκληρή δουλειά, οι ανάγκες, η πολιτική, τα μνημόνια, η ελπίδα, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις. Η καθημερινότητα, η υγεία, η αγροτιά, η δουλειά, η ανεργία. Οι συμβιβασμοί, ο θεός, η πίστη, η ηθική, η παρανομία, οι αμαρτίες, το σεξ, η φιλοσοφία, ο θάνατος, τα διλήμματα και οι προκλήσεις, ο γάμος, τα παιδιά, το διαζύγιο, οι ανατροπές, οι υπερβάσεις μας, οι αποφάσεις… Πολλές ιστορίες, πολλοί άνθρωποι, πολλοί έρωτες, η ίδια η ζωή μα και η φαντασία, εμπλέκονται παρατείνοντας την αγωνία ως την τελευταία σελίδα… Αυτό γράφουν σε όλες σχεδόν τις εξαιρετικές κριτικές τους όσοι διάβασαν το βιβλίο: ότι το ενδιαφέρον ήταν αμείωτο και παρά τις 654 σελίδες, το απόλαυσαν. Χάρηκα ιδιαίτερα με αναγνώστες που δήλωσαν ότι το διάβασαν δυο και τρεις φορές! Είναι τεράστια ικανοποίηση.
Ο αναγνώστης παρακολουθώντας τη ζωή του Αχιλλέα από τα 14 ως τα 50 του ζει όλα όσα ίσως ζήσουμε όλοι μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε. Είναι: η εφηβεία, η ενηλικίωση, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, η ζωή στην επαρχία και την πρωτεύουσα με ό,τι συνεπάγεται στα ερεθίσματα και τις παραστάσεις, τα υπέρ και τα κατά. Μία στοχαστική περιδιάβαση στη ζωή των ανθρώπων του αστικού τοπίου, του κέντρου της με τους ήρωες να μετακινούνται, εποχιακά, στην εξοχή ή στην επαρχία. Οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, οι έρωτες, η αγάπη, οι χαρές, οι λύπες, ο τρόπος ζωής, οι συνήθειες, τα δίπολα: ψέμα και αλήθεια, δίκιο και άδικο, σωστό και λάθος, ευτυχία –δυστυχία κλπ ταλανίζουν τους ήρωες του βιβλίου. Ο μόχθος, η τύχη, οι συγκυρίες, η σκληρή δουλειά, οι ανάγκες, η πολιτική, τα μνημόνια, η ελπίδα, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις. Η καθημερινότητα, η υγεία, η αγροτιά, η δουλειά, η ανεργία. Οι συμβιβασμοί, ο θεός, η πίστη, η ηθική, η παρανομία, οι αμαρτίες, το σεξ, η φιλοσοφία, ο θάνατος, τα διλήμματα και οι προκλήσεις, ο γάμος, τα παιδιά, το διαζύγιο, οι ανατροπές, οι υπερβάσεις μας, οι αποφάσεις… Πολλές ιστορίες, πολλοί άνθρωποι, πολλοί έρωτες, η ίδια η ζωή μα και η φαντασία, εμπλέκονται παρατείνοντας την αγωνία ως την τελευταία σελίδα… Αυτό γράφουν σε όλες σχεδόν τις εξαιρετικές κριτικές τους όσοι διάβασαν το βιβλίο: ότι το ενδιαφέρον ήταν αμείωτο και παρά τις 654 σελίδες, το απόλαυσαν. Χάρηκα ιδιαίτερα με αναγνώστες που δήλωσαν ότι το διάβασαν δυο και τρεις φορές! Είναι τεράστια ικανοποίηση.
Θέλετε να μας περιγράψετε τη ζωή της δεκαετίας του 2030 όπως την εμπνευστήκατε και την αποδώσατε στο χαρτί;
Έφηβος ήμουν και είδα από τον Όλυμπο ένα αεροπλάνο να διασχίζει τον ουρανό και οι ακτίνες του ήλιου που είχε δύσει να το βάφουν κόκκινο, στα μέρη που περπάτησε ο παππούς ή ο προπάππους μου. Σκέφτηκα ότι αυτή την εικόνα δεν την είχαν δει αλλά ούτε μπορούσαν να τη φανταστούν! Το ίδιο θα συμβεί και με μας. Ο πολιτισμός, η τεχνολογία εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς στην εποχή του 5G. Πόσα πράγματα δε θα ζήσουμε ή δε θα δούμε; Πώς θα είναι ο κόσμος σε δεκαπέντε, είκοσι, τριάντα χρόνια; Εικασίες κάνω. Προσπαθώ με τα σημερινά δεδομένα να φανταστώ τη ζωή μετά από χρόνια. Θα μου πείτε, μα εδώ δεν προβλέψαμε στη ζωή μας τον κορονοιό και όλο αυτό που μας συμβαίνει και τι μας περιμένει ακόμη!!! Πώς θα είναι ο κόσμος αν κάποια στιγμή, θα καταστραφεί η ενέργεια, ο ηλεκτρισμός; Θα είμαστε σε πιο δεινή θέση από τους ανθρώπους των σπηλαίων. Πώς θα ζήσουμε χωρίς ψυγείο, φως, κουζίνα, τηλεόραση, θέρμανση; Πώς θα ζήσουμε χωρίς τα social media; Θα υπάρχουν υπολογιστές μιας χρήσης σα χαρτοπετσέτα, θα τους χρησιμοποιούμε για 2-3 ώρες και θα τους πετάμε; Θα υπάρχουν γιατροί ή τα μηχανήματα θα μας σκανάρουν στο σπίτι και θα μας ενημερώνουν για την υγεία μας και τη θεραπεία; Θα υπάρχουν ρούχα που θα φοράμε και θα ρυθμίζουν τις ανάγκες μας και το σώμα μας θα έχει τα κιλά που πρέπει να μας αναλογούν; Στον πλανήτη θα έχουμε μήπως χώρες να πρωταγωνιστούν ενώ σήμερα είναι στην αφάνεια; Ο διακτινισμός, θα είναι το τεράστιο άλμα στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης; Αυτά και άλλα πολλά!!! Πώς θα είναι ο άνθρωπος απέναντι σε αυτά και άλλα που δε μπορούμε να σκεφτούμε καν σήμερα; Μου δίνετε τώρα την ευκαιρία να πω και κάτι άλλο: περιγράφοντας γεγονότα και καταστάσεις του πρωταγωνιστή Αχιλλέα, δεκαπέντε χρόνια από το μέλλον, απαντώ στους αναγνώστες που αναρωτιούνται αν αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο είναι βιωματικά! Φυσικά δεν είναι…
Έφηβος ήμουν και είδα από τον Όλυμπο ένα αεροπλάνο να διασχίζει τον ουρανό και οι ακτίνες του ήλιου που είχε δύσει να το βάφουν κόκκινο, στα μέρη που περπάτησε ο παππούς ή ο προπάππους μου. Σκέφτηκα ότι αυτή την εικόνα δεν την είχαν δει αλλά ούτε μπορούσαν να τη φανταστούν! Το ίδιο θα συμβεί και με μας. Ο πολιτισμός, η τεχνολογία εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς στην εποχή του 5G. Πόσα πράγματα δε θα ζήσουμε ή δε θα δούμε; Πώς θα είναι ο κόσμος σε δεκαπέντε, είκοσι, τριάντα χρόνια; Εικασίες κάνω. Προσπαθώ με τα σημερινά δεδομένα να φανταστώ τη ζωή μετά από χρόνια. Θα μου πείτε, μα εδώ δεν προβλέψαμε στη ζωή μας τον κορονοιό και όλο αυτό που μας συμβαίνει και τι μας περιμένει ακόμη!!! Πώς θα είναι ο κόσμος αν κάποια στιγμή, θα καταστραφεί η ενέργεια, ο ηλεκτρισμός; Θα είμαστε σε πιο δεινή θέση από τους ανθρώπους των σπηλαίων. Πώς θα ζήσουμε χωρίς ψυγείο, φως, κουζίνα, τηλεόραση, θέρμανση; Πώς θα ζήσουμε χωρίς τα social media; Θα υπάρχουν υπολογιστές μιας χρήσης σα χαρτοπετσέτα, θα τους χρησιμοποιούμε για 2-3 ώρες και θα τους πετάμε; Θα υπάρχουν γιατροί ή τα μηχανήματα θα μας σκανάρουν στο σπίτι και θα μας ενημερώνουν για την υγεία μας και τη θεραπεία; Θα υπάρχουν ρούχα που θα φοράμε και θα ρυθμίζουν τις ανάγκες μας και το σώμα μας θα έχει τα κιλά που πρέπει να μας αναλογούν; Στον πλανήτη θα έχουμε μήπως χώρες να πρωταγωνιστούν ενώ σήμερα είναι στην αφάνεια; Ο διακτινισμός, θα είναι το τεράστιο άλμα στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης; Αυτά και άλλα πολλά!!! Πώς θα είναι ο άνθρωπος απέναντι σε αυτά και άλλα που δε μπορούμε να σκεφτούμε καν σήμερα; Μου δίνετε τώρα την ευκαιρία να πω και κάτι άλλο: περιγράφοντας γεγονότα και καταστάσεις του πρωταγωνιστή Αχιλλέα, δεκαπέντε χρόνια από το μέλλον, απαντώ στους αναγνώστες που αναρωτιούνται αν αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο είναι βιωματικά! Φυσικά δεν είναι…
Η ιστορία σας, λοιπόν, εκτυλίσσεται σε τέσσερις δεκαετίες. Άλλοτε βαδίζει με την πραγματικότητα και τα ιστορικά γεγονότα και άλλοτε παρεμβαίνει η μυθοπλασία για να κρατήσει ζωηρό το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Ποια από τις δεκαετίες είναι καθοριστική για τον Κένταυρο που αγαπούσε τη Γοργόνα;
Κάθε δεκαετία έχει τις δικές της συγκινήσεις. Τη ζωή του Αχιλλέα όμως την καθορίζει η τρίτη δεκαετία που αποφασίζει να αλλάξει ρότα στη ζωή. Έζησε τη ζωή του έντονα ίσαμε με δυο και τρεις φορές μέχρι τα τριανταπέντε και όταν αποφάσισε να αλλάξει η συγκυρία έφερε ταυτόχρονα τόσες αλλαγές, άλλαξε και η καλή του τύχη, τα μνημόνια, ο γάμος του, οι νέες συνθήκες, οι αντιξοότητες, η οικονομική καταστροφή του, ο αγώνας του και όσα πασχίζει για να αλλάξει για την ολική επαναφορά. Ήρθαν τα πάνω κάτω και όλα μαζί, που με δυσκολία μπορεί να σηκώσει το βάρος τους. Λυγίζει. Σαν άλλος Σίσυφος, παλεύει, πέφτει και σηκώνεται πολλές φορές, δεν εγκαταλείπει τον αγώνα του. Τη δεκαετία αυτή φτάνει στα όρια του, οικονομικά, ηθικά, προβάλλουν μπροστά του σαν ολογράμματα τα διλήμματα για τις επιλογές και την τιμιότητά του. Αναρωτιέται αν είναι η τιμιότητά του που τον οδηγεί στην παρακμή, αν πρέπει να παρεκκλίνει της πορείας του, να προσπεράσει τις αρχές του. Φτάνει στα όρια της ηθικής, κάποια τα ξεπερνά, ή αποφασίζει να «δοκιμάσει», να ξεπεράσει…(Τι κάνει τελικά το αφήνω για τους αναγνώστες…). Τα γεγονότα που περιγράφονται θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ακραία» είναι όλα αυτά που αποτελούν «μέτρο σύγκρισης» με τη συμβατική και αν θέλετε καθωσπρέπει ζωή, σοκάρουν, ίσως νοιώσουμε (ως αναγνώστες) περίεργα γιατί εμείς δεν τολμήσαμε, να ζήσουμε όσα ζει ο Αχιλλέας. Μπορεί όμως να νοιώσουμε και τυχεροί για όσες αντιξοότητες και εμπόδια δεν έλαχαν σε μας… Όλοι οι μυθιστορηματικοί ήρωες ζουν όσα ζούνε οι άνθρωποι, με τη διαφορά ότι είναι σε πλεονεκτικότερη θέση να ζούνε και όσα εμείς οι κοινοί θνητοί δεν τολμούμε, γιατί φοβόμαστε ή μας φρενάρει ο χαρακτήρας μας, ή οι αρχές με τις οποίες μεγαλώσαμε, ή ο κοινωνικός περίγυρος και τα ταμπού. Οι ήρωες που περνάνε μπροστά μας με την ανάγνωση του βιβλίου, μας παρασύρουν στη μυθοπλασία, περπατάμε δίπλα τους, παρακολουθούμε την πορεία τους, ζούμε τις αγωνίες και τις πράξεις τους, ταυτιζόμαστε, τους θαυμάζουμε, τους μισούμε, τους λυπούμαστε…
Κάποιες στιγμές ζηλεύουμε τους καλούς, μπορεί όμως να ζηλεύουμε περισσότερο τους κακούς, τους αμαρτωλούς και τους κολασμένους για όσα απολαμβάνουν χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες… Ίσως θα θέλαμε να είμαστε στη θέση τους, μπορεί και να τους αγαπήσουμε και να περιμένουμε τη συγχώρησή τους αν ξεστρατίσουν… Να ζητούμε την επιείκεια του συγγραφέα… ακόμη και να αλλάξει την τύχη του. Μια συμπολίτισσα αναγνώστρια, μου είπε: «έλεος, πόσα έζησε αυτός ο άνθρωπος; Γιατί να περάσει τόσα πολλά στη ζωή του;» Ο Αχιλλέας ζει πολλές καταστάσεις .Αυτό κάνει πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο. Θα αντέξει; Φυσικά ο αναγνώστης «βιώνει νοητά» τις πράξεις του Αχιλλέα και του κάθε Αχιλλέα των βιβλίων, χωρίς συνέπειες, εκ του ασφαλούς! Στη νέα ελληνική λογοτεχνία, στην πλειοψηφία οι γυναίκες είναι οι ηρωίδες των βιβλίων. Στο βιβλίο μου λοιπόν, πρωταγωνιστής είναι άντρας, ο Αχιλλέας Λεβεντόπουλος. Είναι «ήρωας» με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν είμαστε μόνο η αιτία του κακού…! Έχω αποκαταστήσει τη θέση του άντρα στην κοινωνία μας!!!
Κάποιες στιγμές ζηλεύουμε τους καλούς, μπορεί όμως να ζηλεύουμε περισσότερο τους κακούς, τους αμαρτωλούς και τους κολασμένους για όσα απολαμβάνουν χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες… Ίσως θα θέλαμε να είμαστε στη θέση τους, μπορεί και να τους αγαπήσουμε και να περιμένουμε τη συγχώρησή τους αν ξεστρατίσουν… Να ζητούμε την επιείκεια του συγγραφέα… ακόμη και να αλλάξει την τύχη του. Μια συμπολίτισσα αναγνώστρια, μου είπε: «έλεος, πόσα έζησε αυτός ο άνθρωπος; Γιατί να περάσει τόσα πολλά στη ζωή του;» Ο Αχιλλέας ζει πολλές καταστάσεις .Αυτό κάνει πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο. Θα αντέξει; Φυσικά ο αναγνώστης «βιώνει νοητά» τις πράξεις του Αχιλλέα και του κάθε Αχιλλέα των βιβλίων, χωρίς συνέπειες, εκ του ασφαλούς! Στη νέα ελληνική λογοτεχνία, στην πλειοψηφία οι γυναίκες είναι οι ηρωίδες των βιβλίων. Στο βιβλίο μου λοιπόν, πρωταγωνιστής είναι άντρας, ο Αχιλλέας Λεβεντόπουλος. Είναι «ήρωας» με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν είμαστε μόνο η αιτία του κακού…! Έχω αποκαταστήσει τη θέση του άντρα στην κοινωνία μας!!!
Ο ασυμβίβαστος, Αχιλλέας με την πολυκύμαντη ζωή του, θα έρθει αντιμέτωπος με όλα όσα αρνούνταν και απεύχονταν. Θα φθάσει στα όριά του, στα πρόθυρα της καταστροφής. Μα, εκείνος συνεχίζει με πείσμα και μόνος. Πέφτει και ξανασηκώνεται. Το αν θα σταθεί όρθιος μέχρι το τέλος θα το δούμε στην ανάγνωση, ωστόσο ήδη εισπράττουμε ένα μήνυμα ζωής από την ιστορία του. Ήταν επιδίωξή σας;
Μέσα στις 654 σελίδες του βιβλίου φαίνεται ότι οι αποφάσεις είναι αυτές που σε κάθε στιγμή της ζωής μας, καθορίζουν το παρόν και το μέλλον και συχνά την ίδια μας τη ζωή.
Είναι αυτές οι στιγμές που γινόμαστε σημαντικοί γιατί κρίνεται η ίδια μας η ζωή.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αποφάσεις μας κρίνονται από το αποτέλεσμα την ώρα του απολογισμού. Μέχρι εκείνον τον τελικό απολογισμό, έχουμε να διανύσουμε μια πορεία. Πώς θα τη διανύσουμε; Θα φτάσουμε στους στόχους μας, θα εγκαταλείψουμε, θα αλλάξουμε πορεία; Θα καταθέσουμε τα όπλα; Όπως και να έχει, πρέπει ο καθένας να παίρνει τη ζωή στα χέρια του και κυρίως να μη αφήνουμε ούτε στιγμή να φεύγει χωρίς νόημα. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Θεωρώ ότι αν όλοι προσπαθούσαμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να αφήσουμε τα χνάρια μας πάνω στη γη, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Συνεπώς για τις επόμενες γενιές πρέπει να αφήσουμε παρακαταθήκη. Δε θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να κερδίσουμε την τιμή και την αναγνώρισή τους σε αυτό που ο καθένας μπορεί να είναι ξεχωριστός; Θα μου άρεσε ας πούμε να γίνω «δρόμος» της πόλης!!!
Είναι αυτές οι στιγμές που γινόμαστε σημαντικοί γιατί κρίνεται η ίδια μας η ζωή.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αποφάσεις μας κρίνονται από το αποτέλεσμα την ώρα του απολογισμού. Μέχρι εκείνον τον τελικό απολογισμό, έχουμε να διανύσουμε μια πορεία. Πώς θα τη διανύσουμε; Θα φτάσουμε στους στόχους μας, θα εγκαταλείψουμε, θα αλλάξουμε πορεία; Θα καταθέσουμε τα όπλα; Όπως και να έχει, πρέπει ο καθένας να παίρνει τη ζωή στα χέρια του και κυρίως να μη αφήνουμε ούτε στιγμή να φεύγει χωρίς νόημα. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Θεωρώ ότι αν όλοι προσπαθούσαμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να αφήσουμε τα χνάρια μας πάνω στη γη, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Συνεπώς για τις επόμενες γενιές πρέπει να αφήσουμε παρακαταθήκη. Δε θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να κερδίσουμε την τιμή και την αναγνώρισή τους σε αυτό που ο καθένας μπορεί να είναι ξεχωριστός; Θα μου άρεσε ας πούμε να γίνω «δρόμος» της πόλης!!!
«Ένα λογοτεχνικό έργο που αναμοχλεύει τα πανανθρώπινα διλήμματα οδηγεί τον αναγνώστη στην αναζήτηση του εσωτερικού του κόσμου», διαβάζω στο οπισθόφυλλο. Δώστε μας δυο από αυτά τα διλήμματα που θα προβληματίσουν τον Κένταυρο αλλά κι εμάς τους αναγνώστες του.
Έχει ιδιαίτερη αξία, να μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε τη ζωή, ότι ήρθαμε στον κόσμο, πασχίσαμε να ζήσουμε αυτά που ονειρευτήκαμε στα 15, στα 18, στα 20, στα 25…Περάσαμε και αφήσαμε τα χνάρια μας… Το ερώτημα είναι: αυτά που ονειρευόμαστε στα 15, 18, στα 20, στα 25, τα πετυχαίνουμε; Ακολουθούμε τα όνειρά μας και αν όχι τι μας αλλάζει πορεία; Πώς αντιδρούμε στα εμπόδια;
Υπάρχει μυστικό ώστε να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε στη ζωή μας; Όλα όμως επικεντρώνονται στην ευτυχία. Τι είναι αυτό που μας οδηγεί ώστε να κατακτήσουμε την ουσία της ευτυχίας; Πολλά τα διλήμματα μπροστά σε αυτό το ερώτημα. Κάθε μέρα και κάθε στιγμή πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο μέσα μας, αν αντλούμε ευτυχία από αυτά που θέλουμε να βιώσουμε ή να κατακτήσουμε για εμάς και όχι για το φαίνεσθαι ή για τον περίγυρο. Ζούμε για εμάς ή για τους άλλους; Όταν ζούμε με αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους έχουμε βρει και το νόημα της ζωής. Διαφορετικά «αντιγράφοντας» ή ζηλεύοντας τη ζωή των άλλων, θα είμαστε δυστυχισμένοι…
Έχει ιδιαίτερη αξία, να μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε τη ζωή, ότι ήρθαμε στον κόσμο, πασχίσαμε να ζήσουμε αυτά που ονειρευτήκαμε στα 15, στα 18, στα 20, στα 25…Περάσαμε και αφήσαμε τα χνάρια μας… Το ερώτημα είναι: αυτά που ονειρευόμαστε στα 15, 18, στα 20, στα 25, τα πετυχαίνουμε; Ακολουθούμε τα όνειρά μας και αν όχι τι μας αλλάζει πορεία; Πώς αντιδρούμε στα εμπόδια;
Υπάρχει μυστικό ώστε να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε στη ζωή μας; Όλα όμως επικεντρώνονται στην ευτυχία. Τι είναι αυτό που μας οδηγεί ώστε να κατακτήσουμε την ουσία της ευτυχίας; Πολλά τα διλήμματα μπροστά σε αυτό το ερώτημα. Κάθε μέρα και κάθε στιγμή πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο μέσα μας, αν αντλούμε ευτυχία από αυτά που θέλουμε να βιώσουμε ή να κατακτήσουμε για εμάς και όχι για το φαίνεσθαι ή για τον περίγυρο. Ζούμε για εμάς ή για τους άλλους; Όταν ζούμε με αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους έχουμε βρει και το νόημα της ζωής. Διαφορετικά «αντιγράφοντας» ή ζηλεύοντας τη ζωή των άλλων, θα είμαστε δυστυχισμένοι…
Δανείζομαι τη φράση της τελευταίας σελίδας του μυθιστορήματός σας: «Το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν» και θα ήθελα να μου πείτε αν σήμερα που ακόμη παλεύουμε με έναν – για πολλούς αμφιλεγόμενο – ιό, αν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για το βιβλίο. Πώς βλέπετε το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα, που έτσι κι αλλιώς έχει μικρό ποσοστό αναγνωστών;
Χαίρομαι που εντόπισες αυτή τη φράση μου στο βιβλίο: «Το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν…». Όλοι το ζούμε αυτό. Κάθε μέρα. Καμία ημέρα δεν είναι όπως τη σχεδιάζουμε κάθε βράδυ! Όσα φέρνει άλλωστε η στιγμή δεν φέρνει ο χρόνος όλος.
Οτιδήποτε σχεδιάζουμε ή οραματιζόμαστε και λέμε «θα κάνω αυτό κι εκείνο στη ζωή μου», συνήθως δε γίνεται. Δε γίνεται όπως ακριβώς το «βλέπουμε» εμείς στο μέλλον μας, γιατί υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που επηρεάζουν τη ζωή μας. Για την ακρίβεια προσπαθούμε να μιμηθούμε όσα οραματιζόμαστε και τις περισσότερες φορές συμβιβαζόμαστε με τα ελάχιστα γιατί δεν αποφασίζουμε εμείς για όσα μας συμβαίνουν. Το ερώτημα είναι και αυτό κάνει τις διαφορές μας από τους άλλους: μπορούμε να πασχίσουμε να αλλάξουμε μια κατάσταση, μια απόφαση, την ίδια τη ζωή μας, έχουμε τα αντανακλαστικά ή και τη διάθεση να συγκρουστούμε με όσα «εμπόδια» προκύψουν, όταν βλέπουμε ότι δεν είναι έτσι όπως το θέλουμε; Δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί χρειάζονται πολλές δυνάμεις και «κότσια» για να τολμήσεις. Ποια θα είναι η διαδρομή για το στόχο που έχουμε βάλει; Πώς θα φτάσουμε στην Ιθάκη μας;
Αναρωτιόμουν για τις νέες συνθήκες της ζωής μας στην εποχή του κορονοιού, κάτι απλό: αλήθεια πώς μπορεί να γίνει πλέον μια βιβλιοπαρουσίαση; Η συνάθροιση των βιβλιόφιλων θα έχει τη μαγεία της απόλαυσης μιας απαγγελίας ενός ποιήματος ή ενός αποσπάσματος νέου βιβλίου; Και μόνο στη σκέψη μιας τέτοιας εικόνας με το κοινό απομακρυσμένο και φοβισμένο, χάνεται η μαγεία. Υπάρχει προβληματισμός. Η «νέα κανονικότητα» όπως διαπιστώνουμε μέρα με τη μέρα, δεν έχει καμία σχέση με την «κανονικότητα» της απόλυτης ελευθερίας και ελέγχου των καταστάσεων που γνωρίζαμε και όπως την εννοούσαμε ως τα τώρα με την ελεύθερη χωρίς περιορισμούς ζωή μας. Με την κανονικότητα της απόλυτης ελευθερίας βούλησης και πράξης πριν τα μέτρα εγκλεισμού αντιμετώπισης της πανδημίας του Covid-19.
Χαίρομαι που εντόπισες αυτή τη φράση μου στο βιβλίο: «Το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν…». Όλοι το ζούμε αυτό. Κάθε μέρα. Καμία ημέρα δεν είναι όπως τη σχεδιάζουμε κάθε βράδυ! Όσα φέρνει άλλωστε η στιγμή δεν φέρνει ο χρόνος όλος.
Οτιδήποτε σχεδιάζουμε ή οραματιζόμαστε και λέμε «θα κάνω αυτό κι εκείνο στη ζωή μου», συνήθως δε γίνεται. Δε γίνεται όπως ακριβώς το «βλέπουμε» εμείς στο μέλλον μας, γιατί υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που επηρεάζουν τη ζωή μας. Για την ακρίβεια προσπαθούμε να μιμηθούμε όσα οραματιζόμαστε και τις περισσότερες φορές συμβιβαζόμαστε με τα ελάχιστα γιατί δεν αποφασίζουμε εμείς για όσα μας συμβαίνουν. Το ερώτημα είναι και αυτό κάνει τις διαφορές μας από τους άλλους: μπορούμε να πασχίσουμε να αλλάξουμε μια κατάσταση, μια απόφαση, την ίδια τη ζωή μας, έχουμε τα αντανακλαστικά ή και τη διάθεση να συγκρουστούμε με όσα «εμπόδια» προκύψουν, όταν βλέπουμε ότι δεν είναι έτσι όπως το θέλουμε; Δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί χρειάζονται πολλές δυνάμεις και «κότσια» για να τολμήσεις. Ποια θα είναι η διαδρομή για το στόχο που έχουμε βάλει; Πώς θα φτάσουμε στην Ιθάκη μας;
Αναρωτιόμουν για τις νέες συνθήκες της ζωής μας στην εποχή του κορονοιού, κάτι απλό: αλήθεια πώς μπορεί να γίνει πλέον μια βιβλιοπαρουσίαση; Η συνάθροιση των βιβλιόφιλων θα έχει τη μαγεία της απόλαυσης μιας απαγγελίας ενός ποιήματος ή ενός αποσπάσματος νέου βιβλίου; Και μόνο στη σκέψη μιας τέτοιας εικόνας με το κοινό απομακρυσμένο και φοβισμένο, χάνεται η μαγεία. Υπάρχει προβληματισμός. Η «νέα κανονικότητα» όπως διαπιστώνουμε μέρα με τη μέρα, δεν έχει καμία σχέση με την «κανονικότητα» της απόλυτης ελευθερίας και ελέγχου των καταστάσεων που γνωρίζαμε και όπως την εννοούσαμε ως τα τώρα με την ελεύθερη χωρίς περιορισμούς ζωή μας. Με την κανονικότητα της απόλυτης ελευθερίας βούλησης και πράξης πριν τα μέτρα εγκλεισμού αντιμετώπισης της πανδημίας του Covid-19.
Γνωρίζοντας την αγάπη σας για την ποίηση αλλά και την πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο, θα ήθελα να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη μ’ ένα από τα τελευταία σας χαϊκού.
Συμπτωματικά δημοσιεύτηκε πρόσφατα μια διθυραμβική κριτική του ομότιμου καθηγητή του πανεπιστημίου του Νις κ. Αθανασίου Μπίντα, για τα Χαϊκού της συλλογής «Ορφέας και Λειβηθρίδες». Υπάρχει έτοιμη η 7η ποιητική μου συλλογή «ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ», θα ήταν το 13ο βιβλίο μου, αλλά φρενάρισε την έκδοση… ο Κορονοιός. Φυσικά συμπεριλαμβάνονται και Χαϊκού.
Συμπτωματικά δημοσιεύτηκε πρόσφατα μια διθυραμβική κριτική του ομότιμου καθηγητή του πανεπιστημίου του Νις κ. Αθανασίου Μπίντα, για τα Χαϊκού της συλλογής «Ορφέας και Λειβηθρίδες». Υπάρχει έτοιμη η 7η ποιητική μου συλλογή «ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ», θα ήταν το 13ο βιβλίο μου, αλλά φρενάρισε την έκδοση… ο Κορονοιός. Φυσικά συμπεριλαμβάνονται και Χαϊκού.
Αποκλειστικά για σένα και τους αναγνώστες σου ένα χαϊκού για τον Όλυμπο μας:
Γη του Ολύμπου,
και η βροχή στο χώμα,
αρχαία είναι.
και η βροχή στο χώμα,
αρχαία είναι.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η συγκλονιστική ιστορία της πολυτάραχης ζωής του ασυμβίβαστου γεωπόνου Αχιλλέα Λεβεντόπουλου, ξεκινάει από την εφηβεία του, την πρωτομαγιά του 1994 στους πρόποδες του Ολύμπου και φτάνει μέσα από τις περιπλανήσεις του σε έναν νέο κόσμο στο 2032 μ. Χ.Η ιστορία εκτυλίσσεται σε τέσσερις δεκαετίες: η μυθοπλασία δένει σφιχτά με την πραγματικότητα, ρίχνοντας φως, στα υπόγεια της ψυχής, στα όνειρα και τις πληγές, στη φαντασία και την πραγματικότητα, στις εικασίες και τον ρεαλισμό. Ένα ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, στην Ελλάδα της ευδαιμονίας και της κρίσης, της παρακμής και της ελπίδας, στις δύο όψεις της ζωής. Κινητήριος δύναμη μα και τροχοπέδη, οι φλογεροί έρωτες. Ο Αχιλλέας αγωνίζεται σκληρά για να πραγματοποιήσει το όνειρό του ακολουθώντας μια αντισυμβατική πορεία. Είναι ο άντρας που ονειρεύεται και ποθεί κάθε γυναίκα. Είναι ο άντρας που ζηλεύουν … οι άντρες. Ανοίγει και κλείνει κύκλους, ώσπου αποφασίζει να κατασταλάξει και να κάνει νέα αρχή, να προσηλωθεί με ευλάβεια, στους στόχους και τα όνειρά του. Ξαφνικά τότε όλα αλλάζουν: τίποτα δεν ήταν όπως φανταζόταν, τίποτα δεν έφτανε ως εκεί που επιθυμούσε. Στην πολυκύμαντη ζωή του, τίποτα δεν του χαρίζεται, τίποτα δεν είναι εύκολο. Έρχεται αντιμέτωπος με όλα όσα αρνούνταν, με όλα όσα απεύχονταν. Φτάνει στα όριά του, στα πρόθυρα της καταστροφής. Ο ακατάβλητος χαρακτήρας του δεν του επιτρέπει να εγκαταλείψει τον αγώνα. Συνεχίζει με πείσμα. Μόνος. Πέφτει και ξανασηκώνεται και πάλι από την αρχή.
Θα υπερβεί τις κόκκινες γραμμές της ζωής του;
Θα φτάσει τελικά στον προορισμό του;
Θα βρει το μυστικό της ευτυχίας της ζωής;
Ένας ύμνος στο αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα, στην αναζήτηση του ιδανικού, στον αέναο αγώνα της ζωής, μια σιωπηλή κραυγή για την ανέφικτη κατάκτηση της ευτυχίας, ένα ερωτικό μυθιστόρημα με σκηνές γεμάτες έξαψη, πάθος, σεξ, αγωνία και απροσδόκητη τροπή. Ένα λογοτεχνικό έργο που αναμοχλεύει τα πανανθρώπινα διλήμματα οδηγεί τον αναγνώστη στην αναζήτηση του εσωτερικού του κόσμου, να ταυτιστεί με πρόσωπα, να γελάσει και να κλάψει με τους ήρωες και εν κατακλείδι να κατακτήσει τη σωτηρία της ζωής. Ένα μυθιστόρημα που το ζεις.
Θα υπερβεί τις κόκκινες γραμμές της ζωής του;
Θα φτάσει τελικά στον προορισμό του;
Θα βρει το μυστικό της ευτυχίας της ζωής;
Ένας ύμνος στο αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα, στην αναζήτηση του ιδανικού, στον αέναο αγώνα της ζωής, μια σιωπηλή κραυγή για την ανέφικτη κατάκτηση της ευτυχίας, ένα ερωτικό μυθιστόρημα με σκηνές γεμάτες έξαψη, πάθος, σεξ, αγωνία και απροσδόκητη τροπή. Ένα λογοτεχνικό έργο που αναμοχλεύει τα πανανθρώπινα διλήμματα οδηγεί τον αναγνώστη στην αναζήτηση του εσωτερικού του κόσμου, να ταυτιστεί με πρόσωπα, να γελάσει και να κλάψει με τους ήρωες και εν κατακλείδι να κατακτήσει τη σωτηρία της ζωής. Ένα μυθιστόρημα που το ζεις.
Βιογραφικό
O Θεοχάρης Μπικηρόπουλος γεννήθηκε το 1965 στο Villigen της Γερμανίας. Ξεκίνησε να αρθρογραφεί από 16 χρονών στον τύπο της Κατερίνης με σημαντικές δημοσιογραφικές επιτυχίες και παρεμβάσεις στην κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή της Πιερίας.
Ιδρυτής και εκδότης των περιοδικών WEEK και MUST- 4 Εποχές τη δεκαετία του ΄90 ως το 2005 .Διετέλεσε διευθυντής ειδήσεων σε τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, τηλεπαρουσιαστής ειδήσεων και εκπομπών. Συνεργάστηκε με όλες τις τοπικές εφημερίδες, υπήρξε ανταποκριτής Αθηναϊκών ΜΜΕ, κειμενογράφος διαφημίσεων και λογογράφος. Εργάσθηκε ως υπεύθυνος Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων, σε Νομάρχες και Πολιτικά Γραφεία. Υπήρξε υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού και επικοινωνιακής υποστήριξης σε υποψήφιους που εκλέχθηκαν, συμμετείχε και συμμετέχει σε ομάδες επικοινωνίας και πολιτικού σχεδιασμού. Ενεργό μέλος πολλών Συλλόγων με πολυποίκιλη δράση. Μέλος της «Ελληνικής Εταιρίας Δημοσίων Σχέσεων».
Διετέλεσε «Συντονιστής» της Ομάδας Επικοινωνίας και ΜΜΕ του «Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής», τη διετία 2006 και 2007.
Από το 2004 ως τον Ιανουάριο του 2008, διετέλεσε, Υπεύθυνος Τύπου και Επικοινωνίας Υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στην Αθήνα.
Παράλληλα, από τον Ιανουάριο του 2007 ως τις εκλογές τις 16-9-2007, διετέλεσε Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου Υφυπουργού στο Υπουργείο Υγείας.
Μετά τις εκλογές επανατοποθετήθηκε ως Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου, ως τον Ιανουάριο του 2008, οπότε και παραιτήθηκε και επέστρεψε στην Κατερίνη.
Κάτοχος του Μεταπτυχιακού τίτλου M.Sc «Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας» της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας 2008-2010 (Ε.Σ.Δ.Υ. μέλος των: WHO, ASPHER, EAPHSS, EHMA, FICOSSER).
Μελέτες και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε πρακτικά συνεδρίων.
To 2007 παρακολούθησε το ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ της ΣΤΟΑΣ ΒΙΒΛΙΟΥ.
Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο Δημόσιο ΙΕΚ του Υπουργείου Υγείας στην Κατερίνη, όπου διετέλεσε διευθυντής.
Τιμήθηκε από το Δήμο Κατερίνης στις 22-7-2006 «για την προσφορά με το έργο του στη πνευματική ζωή της Κατερίνης και στα Ελληνικά Γράμματα».
Ιδρυτικό μέλος και τ. Αντιπρόεδρος της ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΙΕΡΙΑΣ.
Μέλος της Ένωσης Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας.
Μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Ολύμπου 2016.
Μέλος της κριτικής επιτροπής του 3ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης 2017, του ΑΡΧΕΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΤΕΧΝΗΣ
Τα βιβλία του και οι συμμετοχές σε συλλογικές εκδόσεις :
• «Κάτι στιγμές» (1992), Eκδόσεις ΠΕΡΙ
• «Ο κήπος με τα ρόμπολα» (2003).
• Εικονογράφησε μέρος του βιβλίου «Η Ελλάδα με χρώμα ,ήχο, εικόνα και λόγο» (2002) των εκδόσεων «Εκδοτική Όλυμπος -Γ.Ράπτης»).
• «Η εξ-ΟΥΣΙΑ της Επικοινωνίας –Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων» (Eκδόσεις Παπαζήση, Πρόλογος του Άρη Σπηλιωτόπουλου)
• Η Βαλίτσα, Eκδόσεις Σαββίδη 2008 (μετάφραση στα Αγγλικά, Κρυσταλλία Παπαδοπούλου, One-act play : “The suitcase”).
• Εγώ; Εσύ… Θέατρο, 2011.
• «Αλκυονίδες Νύχτες», Τα Ερωτικά – ανθολογία περιόδου 2004-2011
• «Οδυσσέα, μη γυρίσεις στην Ιθάκη». Τα Ερωτικά – ανθολογία περιόδου 2004-2011. 2011.
• «Οι έρωτες της Ενδορφίνης», Ποιητική ενότητα στην ελληνοιταλική δίγλωσση έκδοση Tra ludiche evoluzioni interior si cerca l’amore /Ανάμεσα σε εσωτερικά παιχνίδια εξέλιξης αναζητάται η αγάπη/ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, ORNELLA CAPPUCCINI, GIOVANNI CAMPISI. [Μετάφραση στην Ιταλική γλώσσα των ποιημάτων του Θεoχάρη Μπικηρόπουλου: Χαϊδεμενοπούλου Γεωργία. [ΠΟΙΗΣΗ-ΔΙΓΛΩΣΣΗ, ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ] EDIZIONI UNIVERSUM, ITALIA 2014.
• Κρίσεις επιΚρίσεων
(Ήταν λέει… στο σπίτι του πρωθυπουργού.
Γιατί δε μιλάς;
Υπό Σκιήι). Εκδόσεις Όστρια , 2015
• ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΕΩΣ- Συλλογικό έργο. Εκδόσεις Όστρια.
• Αλκοόλ –Αλκοολισμός. Χρήση και κατάχρηση. Έρευνα για τις στάσεις και αντιλήψεις νέων 18-30 ετών στη Μακεδονία. Εκδόσεις Όστρια.
• Ορφέας και Λειβηθρίδες (Χαικού). Εκδόσεις Όστρια.
• Ποιητική Ακαδημία Ελλάδας, Συλλεκτική έκδοση, συλλογικός τόμος, επιμέλεια Δ. Ιατρόπουλος, 2018.
• Χωροχρόνος, Παναγιώτης Φτάρας, φωτογραφικό λεύκωμα και λογοτεχνία, 2018, εκδόσεις Όστρια.
• Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα, μυθιστόρημα, 2018, εκδόσεις Όστρια.
• «Κάτι στιγμές» (1992), Eκδόσεις ΠΕΡΙ
• «Ο κήπος με τα ρόμπολα» (2003).
• Εικονογράφησε μέρος του βιβλίου «Η Ελλάδα με χρώμα ,ήχο, εικόνα και λόγο» (2002) των εκδόσεων «Εκδοτική Όλυμπος -Γ.Ράπτης»).
• «Η εξ-ΟΥΣΙΑ της Επικοινωνίας –Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων» (Eκδόσεις Παπαζήση, Πρόλογος του Άρη Σπηλιωτόπουλου)
• Η Βαλίτσα, Eκδόσεις Σαββίδη 2008 (μετάφραση στα Αγγλικά, Κρυσταλλία Παπαδοπούλου, One-act play : “The suitcase”).
• Εγώ; Εσύ… Θέατρο, 2011.
• «Αλκυονίδες Νύχτες», Τα Ερωτικά – ανθολογία περιόδου 2004-2011
• «Οδυσσέα, μη γυρίσεις στην Ιθάκη». Τα Ερωτικά – ανθολογία περιόδου 2004-2011. 2011.
• «Οι έρωτες της Ενδορφίνης», Ποιητική ενότητα στην ελληνοιταλική δίγλωσση έκδοση Tra ludiche evoluzioni interior si cerca l’amore /Ανάμεσα σε εσωτερικά παιχνίδια εξέλιξης αναζητάται η αγάπη/ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, ORNELLA CAPPUCCINI, GIOVANNI CAMPISI. [Μετάφραση στην Ιταλική γλώσσα των ποιημάτων του Θεoχάρη Μπικηρόπουλου: Χαϊδεμενοπούλου Γεωργία. [ΠΟΙΗΣΗ-ΔΙΓΛΩΣΣΗ, ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ] EDIZIONI UNIVERSUM, ITALIA 2014.
• Κρίσεις επιΚρίσεων
(Ήταν λέει… στο σπίτι του πρωθυπουργού.
Γιατί δε μιλάς;
Υπό Σκιήι). Εκδόσεις Όστρια , 2015
• ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΕΩΣ- Συλλογικό έργο. Εκδόσεις Όστρια.
• Αλκοόλ –Αλκοολισμός. Χρήση και κατάχρηση. Έρευνα για τις στάσεις και αντιλήψεις νέων 18-30 ετών στη Μακεδονία. Εκδόσεις Όστρια.
• Ορφέας και Λειβηθρίδες (Χαικού). Εκδόσεις Όστρια.
• Ποιητική Ακαδημία Ελλάδας, Συλλεκτική έκδοση, συλλογικός τόμος, επιμέλεια Δ. Ιατρόπουλος, 2018.
• Χωροχρόνος, Παναγιώτης Φτάρας, φωτογραφικό λεύκωμα και λογοτεχνία, 2018, εκδόσεις Όστρια.
• Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα, μυθιστόρημα, 2018, εκδόσεις Όστρια.
Υπό έκδοση:
• Mobbing, η κρυμμένη βία, (Πρόλογος: Γεωργία Σιδέρη). Μελέτη για την ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο.
• SOS 800.Οκτακόσιες ερωτήσεις και απαντήσεις για καταρτιζόμενους ΙΕΚ επαγγελμάτων υγείας.
• Mobbing, η κρυμμένη βία, (Πρόλογος: Γεωργία Σιδέρη). Μελέτη για την ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο.
• SOS 800.Οκτακόσιες ερωτήσεις και απαντήσεις για καταρτιζόμενους ΙΕΚ επαγγελμάτων υγείας.
Θεατρικά έργα
• Στα όρια του πόθου και του φόβου
• Black Bull
• Πλήρης ημερών-μονόλογος
• Φώτης Γιαγκούλας, ο βασιλιάς των ορέων
• Καφέ «Eλ Φισάουι»: η συνάντηση
• Η εξομολόγηση της πεταλούδας –μονόλογος
• Δυο φίλες-μονόπρακτο
• Σοκολάτα υγείας –μονόλογος
• Ο εφιάλτης-μονόπρακτο
• Μάτια στον τοίχο-μονόπρακτο
Η ζωγραφική και το σκίτσο είναι επίσης αγαπημένοι του τρόποι έκφρασης.
Συμμετείχε στα «Αικατερίνεια 2008» (1-11-2008) με έκθεση σκίτσων περιόδου 1981-2008.
Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τον μουσικοσυνθέτη Μπάμπη Ναβροζίδη.
Κείμενά του συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο «Αντώνης Κάλφας: λογοτεχνικές εκδόσεις, μαρτυρίες και αφηγήσεις στην Πιερία 1918-2010» Κατερίνη 2011, του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Κατερίνης.
Αναδημοσίευση της συνέντευξης από το https://vivlio-life.gr