Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν… μας το είχαμε, σωστά; Να αποδειχτούμε τόσο συνεπείς και υπεύθυνοι. Τόσο συγκρατημένοι και πειθαρχημένοι. Τόσο… κάποιοι άλλοι. Κάποιος άλλος λαός.
Η αυστηρή τήρηση των μέτρων αυτοπεριορισμού καθόλη τη μέχρι σήμερα περίοδο της εθνικής κρίσης με την πανδημία του κορονοϊού, καθρεφτίζει μια άλλη Ελλάδα, την οποία… δεν έχουμε συνηθίσει. Μια Ελλάδα η οποία αντιστέκεται με θέρμη και πείσμα, στον χειρότερο εαυτό της. Μια Ελλάδα η οποία μας θυμίζει ότι, το κόστος της συγκυρίας λειτουργεί πάντοτε λυτρωτικά για τον λαό μας, προκειμένου να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του. Προσθέστε στην παραμετροποίηση της ανάλυσης και επαρκές μερίδιο κλινικής ψυχολογίας. Η διεκδίκηση της επιβίωσης. Η ανάγκη να σταθούμε όρθιοι για την επόμενη μέρα. Για να υπάρξει επόμενη μέρα. Και φυσικά, το δέος του φόβου. Που πάντοτε κινητροδοτεί την ανθρώπινη ψυχή, από τη στιγμή που θα καταφέρει να το τιθασσεύσει, δεν θα παραδοθεί στην αμετάκλητη αγωνία, και θα λειτουργήσει διορθωτικά για διαδρομές και πορείες.
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε. Σε καλύτερη αφετηρία από τους περισσότερους άλλους. Μια καλή ευκαιρία για να ξανασκεφτούμε τη ζωή μας. Μια απόφαση. Να ζήσουμε…
Μάνου Οικονομίδη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο του Λαζάρου 11 Απριλίου 2020