ΑΡΗΣ: Χα χα χα…Τι λες; Ακόμη και αυτοί που πιστεύουν ότι βρήκαν το δρόμο για τον παράδεισο, δε θέλουν να τον περπατήσουν…
ΠΑΡΗΣ: Είναι που την πόρτα του παράδεισου, δεν την περνάς ζωντανός. Τώρα είμαστε ζωντανοί νεκροί… Καλύτερα είναι;
ΑΡΗΣ: Κανείς δε θέλει να πεθάνει ούτε για τον παράδεισο…Τι να λέμε τώρα! Ξέρεις κανέναν που θα πέθαινε για τον παράδεισο;
ΠΑΡΗΣ: Τις πίκρες πρέπει να τις κάνουμε χαρές..
ΑΡΗΣ: Αχ...είναι γλυκιά η ζωή.
ΠΑΡΗΣ: Αρχίσαμε να υπομένουμε την κόλαση όμως και ανησυχώ.
ΑΡΗΣ: Ο παράδεισος είναι άγνωστος τόπος. Μόνο για τα όνειρα… και τους αγίους.
ΠΑΡΗΣ: Θα πάρουμε το δρόμο. Κάπου θα μας βγάλει… Άμα δεν τον περπατήσουμε είμαστε καταδικασμένοι …
ΑΡΗΣ: Είμαστε καταδικασμένοι…
ΠΑΡΗΣ: Vires acquirit eundo
ΑΡΗΣ: Παρντόν;
ΠΑΡΗΣ: … «Αποκτάς δύναμη προχωρώντας». Αν δουλέψεις σκληρά για αυτό που επιθυμείς μπορεί να πετύχεις. 40 χρόνια μας κορόιδεψαν, 40 χρόνια μας αγνόησαν, 40 χρόνια παίξαμε το παιχνίδι τους, 40 χρόνια
ΑΡΗΣ: 40 χρόνια…
ΠΑΡΗΣ: 40 χρόνια συνενοχικά γλύψαμε κι εμείς τα ψιχουλάκια που πέταξαν μπροστά μας και τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε
το μάρμαρο …
ΑΡΗΣ: …για τα «φιλέτα» τους… ρεφενέ για τα ψιχουλάκια μας…! Σκάσε και πλήρωνε τον λογαριασμό…
ΠΑΡΗΣ: Τον δικό τους λογαριασμό…
ΑΡΗΣ: Οι προύχοντες είναι οι μάγκες… Εμείς τα κορόιδα…
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
"Κρίσεις επιΚΡΙΣΕΩΝ" του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ
