10.12.19

Το μεγάλο πρόβλημα της εκπαίδευσης. ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Σε λίγες μέρες οι γονείς θα πληροφορηθούν από τα σχολεία τις επιδόσεις των παιδιών τους στα μαθήματα του α΄ τετραμήνου. Στην πλειονότητά τους οι γονείς θα μείνουν ικανοποιημένοι, καθόσον η βαθμολογία
που θα πάρουν θα φθάνει για τα περισσότερα μαθήματα το «άριστα» [10 για τους μαθητές του Δημοτικού και 20 για το Γυμνάσιο και Λύκειο] Βαθμολογία που εμείς οι μεγαλύτεροι δεν την βλέπαμε ούτε στον ύπνο μας, διότι καθηγητές και δάσκαλοι ήταν πολύ απαιτητικοί από τους μαθητές και οι βαθμοί έμπαιναν με το σταγονόμετρο, ώστε να αυξάνεται η προσπάθεια των εκπαιδευομένων προς το καλύτερο. Στις Πανελλαδικές όμως εξετάσεις, που τα κριτήρια είναι αυστηρότερα και πιστεύω ακριβοδίκαια, μαθητές με μεγάλους βαθμούς στο απολυτήριο Λυκείου μόλις κατάφεραν να πιάσουν την βάση.
Στον τελευταίο διαγωνισμό της PISA [2018] που διοργανώνει ο ΟΟΣΑ κάθε τριετία για 15χρονους μαθητές στα τρία βασικά μαθήματα, της κατανόησης κειμένου, των μαθηματικών και φυσικής, η χώρα μας, που αυτοδιαφημίζεται για την εξυπνάδα και τα ιδιαίτερα προσόντα της, κατέλαβε την 43η θέση στο σύνολο των 78 χωρών που έλαβαν μέρος. Τις πρώτες θέσεις τις πήραν η Κίνα, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη και από τις Ευρωπαϊκές η Εσθονία, μια χώρα με πληθυσμό όσο της Θεσσαλονίκης.
Στη χώρα μας κάθε κυβέρνηση και κάθε νέος Υπουργός Παιδείας επιχειρεί μια νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που «τρελαίνει» κάθε τόσο γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές. Ευελπιστούμε ότι η κ.Νίκη Κεραμέως, που ανέλαβε τελευταία το νευραλγικό αυτό Υπουργείο θα κάνει βαθιές τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα, που θα συμβάλλει αποφασιστικά στην αναβάθμιση του τόσου ευαίσθητου για τη χώρα μας θέματος της παιδείας. Η καθιέρωση του «Εθνικού Απολυτηρίου», η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, η ουσιαστική γνώση τεχνολογιών και σωστής χρήσης του διαδικτύου και ο εμπλουτισμός του σχολικού προγράμματος με νέες σύγχρονες θεματικές είναι από τις εξαγγελίες που δίνουν αισιοδοξία. Επί τέλους για πρώτη φορά δίνεται προτεραιότητα στην ανάπτυξη της κριτικής και αναλυτικής σκέψης των μαθητών, στην ικανότητα να επεξεργάζονται έννοιες και δεδομένα για την αντιμετώπιση των αναφυομένων προβλημάτων και τη σύνδεση της γνώσης με την καθημερινότητα, μακριά από την στείρα μηχανική αποστήθιση, που χρόνια τώρα βασανίζει τους μαθητές. Οι στόχοι αυτοί είναι σύμφωνοι και με το πνεύμα της PISA, που δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σε θεματικές που υστερούν οι Έλληνες σπουδαστές. Αν οι ταλαίπωροι γονείς απαλλαγούν κάποτε και από τις αιματηρές δαπάνες της παραπαιδείας η επιτυχία του σχεδιαζόμενου νέου εκπαιδευτικού συστήματος θα είναι σίγουρη. Οψόμεθα!