Μερικές φορές δεν μπορώ να τα κάνω όλα. Νιώθω ότι είναι πάρα πολλά για μένα. Δεν έχω αρκετά χέρια, μάτια, χρόνο, για όλους και για όλα... Κουράστηκα να νιώθω διαρκώς κούραση.
Ωστόσο, αυτό είναι αλήθεια: δεν μπορώ να τα κάνω όλα. Και είναι υγιές να αναγνωρίζω ποια είναι τα όρια μου. Να καταλαβαίνω ότι χρειάζομαι χρόνο και για τον εαυτό μου και ότι το δικαίωμα να πω «δεν αντέχω άλλο» είναι υγιές.
Πολλοί από εμάς έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε κουραστεί να νιώθουμε συνεχώς κουρασμένοι. Η ζωή μπορεί να μας καταβάλει - όχι μόνο νιώθουμε το σώμα μας άδειο, αλλά έχουμε και δύο θυμωμένες φωνές που ανταγωνίζονται μέσα στο μυαλό μας. Η πρώτη δεν κάνει τίποτα άλλο από το να φωνάζει μη σταματάς τώρα, έχεις πάρα πολλά να κάνεις, ενώ η άλλη επιμένει αλλά τι θα γίνει εάν δεν αντέχω άλλο;.
Δεν αρκεί να αφιερώσουμε μια βραδιά μόνο στον εαυτό μας ή να αποσυνδεθούμε από τα πάντα για μερικές ώρες νιώθωντας επιτέλους μόνοι και ότι δεν χρειάζεται τίποτα και κανείς την άμεση προσοχή μας.
Αυτά είναι μόνο επίδεσμοι που καλύπτουν μια βαθύτερη πληγή. Σταματούν την αιμορραγία αλλά δεν επιλύουν το πρόβλημα.
Επειδή αυτός ο τύπος κόπωσης κρύβει την ύπαρξη στρες και άγχους. Δε μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά και αρρωσταίνουμε.
Έχω κουραστεί να νιώθω κούραση, έχω κουραστεί να μην μπορώ να διαχειριστώ τη ζωή μου
Ακολουθεί ένα παράδειγμα. Η Ελένη εργάζεται κάθε μέρα από τις 9 π.μ. έως τις 5 μ.μ. Όταν τελειώνει την δουλειά, φροντίζει τη μητέρα της που έχει Αλτσχάιμερ.
Κάθε μήνα φυλάει ένα μέρος του μισθού της για να μπορεί να πληρώσει το μεταπτυχιακό της μικρής της αδερφής, κάτι που κρατάει μυστικό από τον άνεργο άντρα της.
Η Ελένη θέλει το καλύτερο για όλους, θέλει να φροντίζει καλά τη μητέρα της, να προσφέρει στην αδερφή της ένα καλό μέλλον και να κρατήσει τις ισορροπίες στον γάμο της.
Η σωματική και ψυχική εξάντληση της Ελένης είναι πολύ έντονη. Υπάρχουν μέρες που σκέφτεται και άλλες επιλογές, όπως να προσλάβει κάποιον να βοηθήσει με τη μητέρα της, αλλά ξέρει ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να πληρώσει τις σπουδές της αδελφής της.
Ο εγκέφαλός σας αναζητά εναλλακτικές λύσεις και είναι οι μετωπιαίοι λοβοί που εκτελούν αυτό το εκλεπτυσμένο έργο προγραμματισμού, στοχασμού και ανάλυσης. Ωστόσο, όταν δεν μπορείτε να βρείτε καλές λύσεις, ο πρωτόγονος εγκέφαλός σας αναλαμβάνει δράση.
Τότε είναι που αισθανόμαστε να παραλύουμε, όταν η χημεία του εγκεφάλου μας αλλάζει και νιώθουμε παγιδευμένοι, σκεπτόμενοι ό,τι και να κάνω, τα πάντα θα πάνε στραβά.
Ο καρδιακός μας ρυθμός επιταχύνεται, οι ορμόνες χάνουν την ισορροπία τους και ο συντριπτικός φόβος αναλαμβάνει τον έλεγχο. Καταστρέφει τα πάντα και η κόπωση διεισδύει σε κάθε κύτταρό μας.
Μερικές φορές δεν μπορώ να τα κάνω όλα, αλλά δεν πειράζει
Έχω τόσα πολλά να κάνω, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω, αλλά εάν δεν ξεκινήσω τώρα, θα είναι χειρότερα αργότερα. Το αφεντικό μου θα με απολύσει αν δεν το τελειώσω αυτό στην ώρα του... οι γονείς μου θα στεναχωρηθούν αν δεν πάω...
Το μυαλό δεν έχει όρια, η κούραση όμως έχει.
-Syd Barrett-
Αν κοιτάξουμε τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, βλέπουμε ένα μοτίβο εάν και τότε: εάν δεν το κάνω αυτό, τότε θα συμβεί αυτό…
Ζώντας μια ζωή που βασίζεται στα χειρότερα πιθανά σενάρια, εξουθενώνει το μυαλό σας και σκοτώνει την ενέργειά σας. Είναι τόσο απλό. Η αποδοχή ότι δεν μπορείτε να τα κάνετε όλα είναι υγιής, διότι αν προσπαθείτε να τα κουβαλήσετε όλα στην πλάτη σας, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσετε.
Έχετε κουραστεί να είστε κουρασμένοι; Ήρθε η ώρα να αλλάξετε το επίκεντρό σας
Αν και είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, μερικές φορές πέφτουμε στην ίδια μας την παγίδα. Το να λέμε στον εαυτό μας ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα είναι επικίνδυνο, ένα λάθος που μπορούμε να διορθώσουμε αλλάζοντας τα μοτίβα των σκέψεών μας:
Κάθε μέρα όταν ξυπνάτε, να θυμάστε αυτή την απλή φράση: Κάνω το καλύτερο δυνατό που μπορώ αυτή τη στιγμή, με βάση τους διαθέσιμους πόρους που έχω και την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.
Αποφύγετε τις παγίδες της γλώσσας ή του μυαλού. Αντί να λέτε: δεν είμαι αρκετά καλός/ή, πρέπει να εργαστώ σκληρότερα για να τα καταφέρω όλα, να λέτε Θα κάνω το καλύτερο δυνατό κάθε μέρα και κάθε στιγμή, αλλά χωρίς να παραμελώ τον εαυτό μου.
Όταν αισθάνεστε ότι το σώμα σας δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο… εκτός από το να κοιμάται πολύ, εξετάστε τις σκέψεις σας. Μερικές φορές, αυτό που μας φθείρει περισσότερο είναι η προσωπική μας αποθάρρυνση και η υπερανάλυση. Το δε θα μπορέσω και το δε μπορώ να κάνω τίποτα σωστά.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό: Είναι αναγκαίο να φροντίζετε και να προσέχετε τους κιρκαδικούς σας ρυθμούς και τις συνήθειές σας. Κάνοντας διαλείμματα, αφιερώνοντας μερικές ώρες της ημέρας σε εσάς, δεν σημαίνει ότι είστε λιγότερο δοτικοί ή απογοητεύετε τους άλλους. Είναι υγιές και είναι απαραίτητο.
Ομοίως, έχοντας το θάρρος να πείτε φωναχτά ότι έχετε όρια, δεν θα φέρει και το τέλος του κόσμου.
Εάν βρείτε το θάρρος να σταματήσετε να προσπαθείτε να κάνετε τα πάντα, θα δείτε πως όλα θα πάνε καλά.
Πηγή: psychcentral.com
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr