Το δάκρυ του πατέρα…Της Βιβης Κοντοπούλου-εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ

Να που μια γυναίκα συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα, παίρνοντας το μέρος των αντρών στις αδικίες, της ζωής, των
νόμων, των δικαστών και κυρίως της κοινωνίας…

Η συγγραφέας, Βιβή Κοντοπούλου, -και αυτό έχει την αξία του-

βάζει το χέρι της «επί τον τύπον των ήλων», χωρίς περιστροφές,

με ωμή, σκληρή γλώσσα, παρουσιάζει γεγονότα και καταστάσεις, που μπορούν να συμβούν στον καθένα.

Μας παίρνει από το χέρι και μας δείχνει πως η αγάπη γίνεται μίσος, το μίσος πόλεμος με προκάλυψη τα παιδιά, όταν οι γονείς εξακολουθούν να αγαπούν πρώτα τον εαυτό τους… Αλήθεια, τι γονείς είναι αυτοί που αγαπούν πρώτα τον εαυτό τους και μετά «νοιάζονται» -αν νοιάζονται- για τα παιδιά τους; Δεν αξίζει κατ΄ αρχήν να λέγονται γονείς. Δεν αξίζει να λέγεται μητέρα, δεν αξίζει να λέγεται πατέρας, όταν στον μεταξύ τους πόλεμο ή την εκδίκηση, θύματα είναι οι αθώες ψυχούλες.

Έχω σημειώσει πολλά σημεία στις σελίδες στην εξέλιξη του μύθου, της ιστορίας, αλλά όλα συμπυκνώνονται στον πρόλογο και στον επίλογο…. Ενδιάμεσα, υπάρχει η αλήθεια.

Η Βιβή Κοντοπούλου μας συστήνει να μην κρίνουμε προκατειλημμένοι μόνο από το φύλο, αν δεν γνωρίζουμε τα γεγονότα,. Δεν είναι πάντα ο «κακός» ο άντρας, δεν είναι όλοι στο ίδιο σακί… Μέσα στην αφήγηση ξεδιπλώνονται αρκετές ιστορίες, που δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, και πως κάποιοι  άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να υποφέρουν ολόκληρη ζωή και πως κάποιοι άλλοι αντλούν ευχαρίστηση, προκαλώντας πόνο. Σκληρό βιβλίο. Για προβληματισμό.  Όπως σκληρή είναι η ζωή με όλους. Η  ζωή είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται η ίδια τραγωδία με διαφορετικούς τίτλους, για τον καθένα χωριστά.

Θεοχάρης Μπικηρόπουλος