[με ύφος] Αλλά το ξαναλέω. Δεν πεινάνε όλοι!
ΑΥΤΟΣ: Άντε πάλι… Που το πας;
Τι θες να πεις; Λέγε.
ΑΥΤΗ: Βρε άκου που σου λέω. Με χρυσά κουτάλια τρώνε οι… άλλοι.
ΑΥΤΟΣ: [Την κοιτάζει με απορία, δε δίνει σημασία]
Αυτό που προσμένω είναι πότε θα συντονιστούμε στο βηματισμό. Εμείς από τον πόθο για αλλαγή, πάμε πιο γρήγορα από κάποιους άλλους.
Όταν κατανοήσουν την πραγματικότητα θα μας προφτάσουν και θα ενωθούμε στον κοινό αγώνα. Όλοι μαζί θα πετύχουμε την πολυπόθητη ανατροπή. Άλλη λύση δεν υπάρχει…. Δε θα το ξαναπώ.
ΑΥΤΗ: Πότε;
ΑΥΤΟΣ: Μην απογοητεύεσαι… Χρειάζεται ο απαραίτητος χρόνος… Στην περίπτωση αυτή η σιωπή είναι χρυσός… Ψυχραιμία λοιπόν.
ΑΥΤΗ: Ναι, αλλά ο σιωπών συναινεί…. Όταν σωπαίνεις μπροστά στην αδικία, στην καταπίεση, στη φτώχια, την πείνα, την ανεργία, την εξαθλίωση του λαού… είσαι συνένοχος.
ΑΥΤΟΣ: Δεν έχουμε άλλη μπύρα ε;
ΑΥΤΗ: Έχω ένα λικέρ της μαμάς, από κράνα… Θες;
ΑΥΤΟΣ: Λικέρ;
ΑΥΤΗ: Λικέρ…
ΑΥΤΟΣ: Καλά… αφού δεν έχουμε τίποτα άλλο, βάλε λικέρ.[παύση] Μην πετάξεις το μπουκάλι της μπύρας…. Θα μου χρειαστεί…[κάνει κίνηση σα να πετάει μολότωφ, παύση]
ΑΥΤΗ: [τον κοιτάζει απαξιωτικά] Όπως σε βλέπω για …μολότωφ στους δρόμους είσαι…
ΑΥΤΟΣ: Κορόιδευε εσύ… Είναι να μη βγω στους δρόμους εγώ… Θα τρέχουν να κρυφτούν τα ΜΑΤ! Ρίξε λίγο πάγο στο λικέρ…[μονολογεί] θα δοκιμάσουμε νέες γεύσεις…! Ταιριάζει λικέρ με πάγο;
ΑΥΤΗ: Ρε μωρό μου, στεναχωριέμαι… Δε μπορώ να το χωνέψω… Δεν το πιστεύω… Πως μας κατάντησαν έτσι;
ΑΥΤΟΣ: Σσσσσς… Μην τους κάνουμε τη χάρη… Θα αντέξουμε τα βασανιστήρια τους… Αν δείξουμε ότι γονατίσαμε θα γίνουν ακόμη πιο σκληροί.
ΑΥΤΗ: Μην συνηθίσουμε…
ΑΥΤΟΣ: Είμαστε σε μια στροφή της μοίρας μας… Θα βγούμε στην ευθεία, με δύναμη, ρήξη, ανατροπή… και τότε θα δεις [παύση]
