τ’ άλλα είναι σκουριά
Ό,τι αγαπάς καλά δε θα το στερηθείςΌ,τι αγαπάς καλά είναι η αληθινή σου κληρονομιά
Που ο κόσμος της, ή ο δικός μου ή ο δικός τους
ή μήπως δεν είναι κανενός;
Πρώτα ήρθε το ορατό, ύστερα τα χειροπιαστά
Ηλύσια, μ’ όλο που ήσαν στις κάμαρες του κάτω κόσμου,
Ό,τι αγαπάς καλά είναι η αληθινή σου κληρονομιά
Ό,τι αγαπάς καλά δε θα το στερηθείς»
Από το «Κάντο LXXXI» του Έζρα Πάουντ