θα μου ’δειχνε άλλο πρόσωπο ή μια τυφλή
ανέκφραστη προσωπίδα που θα ’κρυβε
κάτι οπωσδήποτε φρικτό. Φοβόμουν επίσης
πως ο σιωπηλός χρόνος του καθρέφτη
θα ξέφευγε από τη συνηθισμένη ροή του,
τις ώρες του ανθρώπου, και θα εγκαθιστούσε
στα ακαθόριστα φανταστικά όριά του
όντα, μορφές και χρώματα καινούργια.
(Δεν το ’πα σε κανέναν, τα παιδιά είναι ντροπαλά.)
Τώρα φοβάμαι ότι ο καθρέφτης περικλείνει
το αληθινό πρόσωπο της ψυχής μου,
χτυπημένο από ίσκιους και λάθη,
και που το βλέπει μόνο ο Θεός· ίσως κι όλος ο κόσμος.
Συλλογή «Ιστορία της νύχτας (Historia de la noche)» (1977), Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποιήματα», εισαγωγή, ανθολόγηση, μετάφραση, σημειώσεις: Δημήτρης Καλοκύρης, Εκδόσεις Πατάκη.