Από την κλασική Αθήνα, στο κίνημα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, στην Αναγέννηση, στις μεγάλες επαναστάσεις που ανέτρεξαν ξεθωριασμένα καθεστώτα ασύμβατα με την έννοια και την επιδίωξη της κοινής προόδου, ιδέες συμπαγείς και αλεξίσφαιρες, με αυθόρμητο και αδιαμεσολάβητο αποτύπωμα στις καρδιές των ανθρώπων, ήταν σε κάθε συγκυρία η αφετηρία έμπνευσης και ανατροφοδότησης ατομικών και συλλογικών συνειδήσεων, ώστε κάθε φορά να σπρώχνουν μπροστά την ανθρωπότητα. Σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη.
Το λιγότερο ατελές πολίτευμα το οποίο εμπνεύστηκε η ανθρώπινη σκέψη, και το αξιακό πλαίσιο αναίρεσης αδικιών και διακρίσεων, ειδικά σε βάρος των λιγότερο ισχυρών και προνομιούχων μορίων μιας κοινωνίας. Στην Ελλάδα της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης παρακμής, που προκάλεσαν στη χώρα μας τα εθνοκτόνα Μνημόνια, με διαβρωτικές συνέπειες που δεν έχουν ακόμη αναιρεθεί, τόσο η Δημοκρατία όσο και η Δημοκρατία βρίσκονται… στο απόσπασμα. 
Η κοινή αντίληψη των πραγμάτων από τη σιωπηλή και πολλαπλασιαζόμενη σιωπηλή πλειοψηφία, οδηγεί σε αποστροφή και απαξίωση των Θεσμών. Σε αποστασιοποίηση των πολιτών από το δημόσιο γίγνεσθαι. Σε ευθεία αμφισβήτηση της βιωματικής λειτουργίας της Δημοκρατίας στο έθνος που τη γέννησε, και της Δικαιοσύνης ως ανάσχεση της παραβίασης των κανόνων δικαίου, χωρίς τους οποίους καμία κοινωνία δεν μπορεί να προχωρήσει. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ασκεί το ιστορικό και αμετάκλητο δικαίωμά της στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην ίδια την ευημερία.
Από το Μάτι μέχρι τα Τέμπη, από τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα μέχρι την εμπέδωση της βίας ως κυρίαρχου ταυτοτικού γνωρίσματος της σημερινής Ελλάδας, η Δικαιοσύνη… αγνοείται, για την πλειοψηφία των πολιτών.
Από το Μάτι μέχρι τα Τέμπη, από τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα μέχρι την εμπέδωση της βίας ως κυρίαρχου ταυτοτικού γνωρίσματος της σημερινής Ελλάδας, η Δικαιοσύνη… αγνοείται, για την πλειοψηφία των πολιτών.
Μια άβολη συνθήκη εθνικής διαδρομής, που ενισχύει την αντισυστημική διάθεση της κοινωνίας.
Ακόμη κι αν υποδοχείς της δυσαρέσκειας και της αμφισβήτησης του συστήματος είναι τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 7 Ιουνίου 2025