Bertrand Russell, In Praise of Idleness and Other Essays

"Η ιδέα ότι οι φτωχοί έπρεπε να έχουν ελεύθερο χρόνο ήταν πάντα σοκαριστική για τους πλούσιους. Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι δεκαπέντε ώρες ήταν η συνηθισμένη ημερήσια εργασία για έναν άνδρα· τα παιδιά μερικές φορές δούλευαν πολύ συχνά δώδεκα ώρες την ημέρα...Σε όσους έλεγαν ότι ίσως αυτές οι ώρες ήταν μάλλον πολλές, τους απαντουσαν πως η δουλειά κρατούσε τους ενήλικες μακριά από το ποτό και τα παιδιά από τις κακοτοπιές.
Όταν ήμουν παιδί οι εργάτες είχαν κερδίσει το δικαίωμα στην ψήφο, και ορισμένες επίσημες αργίες θεσπίστηκαν με νόμο, προς μεγάλη αγανάκτηση των ανώτερων στρωμάτων. Θυμάμαι ότι άκουσα μια ηλικιωμένη Δούκισσα να λέει: 

«Τι θέλουν οι φτωχοί με τις διακοπές; Θα έπρεπε να δουλέψουν!». 

Οι άνθρωποι στις μέρες μας είναι λιγότερο ειλικρινείς, αλλά η ίδια αντίληψη επιμένει και είναι η πηγή μεγάλου μέρους της οικονομικής μας σύγχυσης».

Bertrand Russell, In Praise of Idleness and Other Essays (1935)