Αυτές τις μέρες η πόλη της Θεσσαλονίκης ζει μια μικρή πολιτιστική Αναγέννηση.
Εκθέσεις, παρουσιάσεις, βιβλία, συζητήσεις, μουσική, χρώματα, μυρωδιές. Σα να θέλει με έναν τρόπο να ξορκίσει το βροχερό καιρό και την υγρασία, σα να θέλει να βγάλει το κεφάλι έξω από το νερό μιας ταυτότητας που δεν την αντιπροσωπεύει εκατό τοις εκατώ.
Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, αυτές τις μέρες παρουσιάζεται η 8η Art Thessaloniki Fair, μαζί με μια εικαστική συμμετοχή στη Δημοτική Πινακοθήκη, δρώμενα και ένας αέρας διαφορετικός πνέει στην πόλη.
Ο κόσμος ενδιαφέρεται, διψά, συμμετέχει, επιθυμεί να γίνει κομμάτι ενός κόσμου που μπορεί να αναβαθμίσει με πολλαπλούς τρόπους τη ζωή αλλά και την πνευματική του υπόσταση. Οι καλλιτέχνες βγάζουν το πάθος, την επιθυμία, τη δουλειά, την ενέργεια, την αγάπη για αυτό που κάνουν και το προσφέρουν γενναιόδωρα.
Την Κυριακή 18 Μαΐου είναι η Διεθνής μέρα Μουσείων. Όσο μπορείτε αφιερώστε χρόνο να επισκεφτείτε τα υπέροχα μουσεία της πόλης και της κάθε πόλης. Δώστε κομμάτι προσοχής, χωρίς πίεση και απολαύστε.
Κάπου εδώ η χαρά αρχίζει λίγο να ηρεμεί. Δε θα ήθελα να πω λέξεις όπως ξεθωριάζει, σκουραίνει, εξανεμίζεται γιατί τα οφέλη είναι τόσο μα τόσο σημαντικά που θα τα μείωνα χρησιμοποιώντας ένα τόσο έντονο λεξιλόγιο.
Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ σε συμπεριφορές όταν ειδικά προέρχονται από ανθρώπους που κατά γενική ομολογία θεωρούν τον εαυτό τους αυθεντία, γνώστη, ειδικό και ειδήμονα. Και είναι, προς τι το όφελος όλων αυτών, όταν είναι αγενής και υπερφίαλοι.
Αληθινό περιστατικό στην Art Thessaloniki Fair. Νέο άτομο παρατηρεί δίνοντας τον απαιτούμενο χρόνο σε έναν πίνακα γνωστού ζωγράφου. Για κακή του τύχη πέφτει στη στιγμή που εμφανίζεται ένα γκρουπ που κάνει ξενάγηση στα πολύ σημαντικά έργα της έκθεσης. Ο καθηγητής με περισσή υπεροψία και στόμφο διώχνει αυτό το νέο παιδί γιατί του εμπόδιζε το οπτικό του πεδίο και του στερεί κατά τη γνώμη του την προσοχή του κοινού του . Το παιδί φεύγει γεμάτο απορία και ίσως λίγη πίκρα, αναρωτιέται το γιατί αυτής της τόσο απρεπούς συμπεριφοράς και μαζί του και εμείς που ήμασταν μάρτυρες του περιστατικού.
Τι να το κάνω αγαπητέ αν έχετε χιλιόμετρα περγαμηνών και γνώσεων, τι να την κάνω την καταξίωση και την επιστημονικότητα αν δε δείχνετε τον απαιτούμενο σεβασμό στους νέους ανθρώπους που βρίσκονται στους χώρους πολιτισμού και απολαμβάνουν την Τέχνη με τη φρέσκια και νεανική τους ματιά χωρίς να ακούν για πολλοστή φορά τα χιλιοειπωμένα. Ζητάμε οι νέοι μας να γίνουν πιο ανοιχτοί στα ερεθίσματα, να μην περιορίζονται στα τεχνικά μέσα και στα social. Πως θα το καταφέρουμε αυτό ακριβώς; Περιφρονώντας τα και δείχνοντας πόσο μας ενοχλούν;
Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω αξίζει να επισκεφτείτε όλα αυτά τα ωραία που συμβαίνουν στην Πόλη και να τα παρατηρήσετε αργά αφήνοντας να έρθει η απόλαυση. Αν βρεθεί κάποιος αντίστοιχος στο δρόμο σας απλώς αγνοήστε τον!