*Τα ειδώλια των κοριτσιών βρέθηκαν σε παιδικό τάφο, στο νότιο νεκροταφείο της Πύδνας, και εκτίθενται στην Μουσειακή Αποθήκη Μακρυγιάλου
Τα τρία αστέρια του ουρανού
Ζούσαν κάποτε στην αρχαία πόλη της Αθήνας τρεις πολύ καλές φίλες.
Η Νεφέλη, η Ιφιγένεια και η Ανδρομέδα. Ήταν όμορφες και οι τρείς όμως συνάμα πολύ εγωίστριες και αλαζονικές.
Μια μέρα, καθώς έκαναν βόλτα στην πλατεία χαζεύοντας χιτώνες και αγγεία, τις πλησίασε μία ηλικιωμένη γυναίκα και τους είπε “Νεαρές και όμορφες κοπέλες, οι θεοί να είναι μαζί σας και να σας χαρίζουν αιώνια ομορφιά ίδια με της πεντάμορφης θεάς Αφροδίτης. Ω, εσείς, νέες κοπέλες, φερθείτε γενναιόδωρα σε μια ηλικιωμένη γυναίκα σαν κι εμένα και δεχτείτε με στο σπίτι σας για μια νύχτα. Φιλοξενήστε με, όπως ο παντοδύναμος Δίας ορίζει. Αύριο το πρωί θα φύγω και ανάμεσά μας θα δημιουργηθεί αιώνια φιλία”.
Όμως οι κοπέλες την αποπήραν και της μίλησαν χωρίς σύνεση και χωρίς να σκεφτούν στιγμή τις συνέπειες. “Φύγε από εδώ και πήγαινε αλλού να ζητιανέψεις! Δεν σε θέλουμε μέσα στα σπίτια μας! Μόνο συμφορές θα μας φέρεις!”
Τότε όμως η γυναίκα, που δεν ήταν άλλη από την θεά Αθηνά, πήρε τη κανονική μορφή της και τους είπε οργισμένη “Εσείς άσπλαχνες κι άπονες γυναίκες! Ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκατε την οργή των θεών! Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για την τιμωρία σας!” κι έπειτα μεταμορφώθηκε σε ένα χελιδόνι και πέταξε ψηλά στον ουρανό.
Οι κοπέλες χωρίς να ζητήσουν συγχώρεση από την Αθηνά για το παράπτωμά τους, συνέχισαν στο δρόμο τους ασυγκίνητες κι αγέρωχες, κάτι που προκάλεσε ακόμα περισσότερη οργή στην Αθηνά.
Ένας κεραυνός άστραψε στον καταγάλανο ουρανό. Κάποιοι άνθρωποι φώναξαν “Είναι σημάδι από το Δία!”. Όμως οι κοπέλες δεν σήκωσαν στιγμή τα μάτια τους προς τον ουρανό. Είχανε ήδη “τυφλωθεί”.
Το επόμενο πρωί, αποφάσισαν να πάνε στο δάσος για να μαζέψουν μέλι και φρούτα καθώς και άφθονους καρπούς. Άθελά τους, καθώς προχωρούσαν, μπήκαν όλο και πιο βαθιά στο δάσος από άγνωστα μονοπάτια με αποτέλεσμα να χαθούν. Σε μια στιγμή άκουσαν ένα μουγκρητό πίσω τους. “Ένα λιοντάρι!” φώναξε η Ιφιγένεια, η οποία το είχε δει πρώτη, κι έτρεξε προς το πιο ψηλό δέντρο. Το ύψος που είχε την βοήθησε να ανέβει μέχρι την κορυφή του δέντρου και να κουρνιάσει στα κλαδιά του.
Η Ανδρομέδα έτρεξε γρήγορα σαν ζαρκάδι προς τους λόφους. Όμως η Νεφέλη δεν πρόλαβε να τρέξει. Ξαφνικά το λιοντάρι τής επιτέθηκε και την σκότωσε. Τότε, στο ψηλό κλαδί όπου βρισκόταν η Ιφιγένεια, ήρθε ένας τεράστιος αετός και την γράπωσε με τα γαμψά του νύχια. Ύστερα την πήγε πάνω από ένα απότομο φαράγγι και την άφησε με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στους βράχους και να σκοτωθεί.
Η Ανδρομέδα έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, για να σωθεί. Όμως, δυστυχώς, πάτησε ένα φίδι το οποίο την δάγκωσε στον αστράγαλο και την σκότωσε. Έτσι, ακριβώς όπως τους είχε πει η Αθηνά, τιμωρήθηκαν και οι τρεις για την αλαζονεία και την κακή συμπεριφορά τους.
Μετά από κάποιες μέρες, οι γονείς των κοριτσιών τις βρήκαν νεκρές μέσα στο δάσος. Έβαλαν τα οστά τους μέσα σε λάρνακες, διαφορετική για την κάθε μία, που τις είχαν ζωγραφίσει με το ζώο από το οποίο πέθανε η κάθε μία. Ύστερα, άφησαν απαρηγόρητοι και με δάκρυα στα μάτια, τις λάρνακες να πλέουν στο ποτάμι, που τόσο αγαπούσαν τα κορίτσια, αφήνοντας την πίκρα τους από όπου περνούσαν.
Η Αθηνά, βλέποντάς τα όλα αυτά συγκινήθηκε κι αποφάσισε να κάνει τις ψυχές των κοριτσιών τρία φωτεινά αστέρια στη σειρά για να μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους κάτω στη Γη. Κι έτσι η ιστορία των τριών φίλων, που προκάλεσαν την οργή της Αθηνάς, δεν ξεχάστηκε ποτέ.
Κατερίνα Παπαγεωργίου
Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου 2024
'Α τάξη Γυμνασίου, Τρίτο Γυμνάσιο Κατερίνης
Από τη σελίδα Επισκέψιμη Μουσειακή Αποθήκη Μακρυγιάλου