κι εγώ γελιέμαι πως ο Θεός μ’ ακούει και προσεύχομαι,
πόσες φορές δε ζήτησα
πόσες φορές δεν παρακάλεσα:
Θεέ μου, κάνε μα πιο απλόν
πάρε αυτό το κορμί και τσάκισέ το
σπάσε τα κόκαλά μου, αφάνισε το δέρμα μου
πάρε αυτή την πολύπλοκη καρδιά και κάν’ τη στάχτη
κάνε μου λιώμα το κρανίο
δώσε ένα τέλος στο τυραννισμένο αυτό μυαλό –
κι ύστερα πάρε κάνε με από την αρχή,
γέννησέ με ξανά όπως δεν μ’ έκαμεν η μάνα μου,
κάνε με απλόν και μονοκόμματο
όπως κομμένον, άγριο βράχο σε φαράγγι.
Ανέστης Ευαγγέλου,
Μέθοδος αναπνοής, 1966
Συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα (1956-1993), 2007
Συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα (1956-1993), 2007