Κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις Οξύνοια, με την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Κατερίνης. Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες το 4ο στη σειρά, συλλεκτικό, ιστορικό, εικαστικό, επιτοίχιο ημερολόγιο για το 2025 με 24 καλλιτεχνικές φωτογραφίες του Παναγιώτη Φτάρα και εμπεριστατωμένα κείμενα-σχόλια του συγγραφέα, φιλόλογου, Αντώνη Κάλφα.
Στο ημερολόγιο 2025 καταγράφονται 12 προτομές και ανδριάντες της πόλης μας, με σκοπό το ημερολόγιο αυτό να αποτελέσει την αφορμή για τη γνωριμία του φιλότεχνου και φιλίστορος κοινού της Κατερίνης με το σπουδαίο μνημειακό υλικό της Κατερίνης.
Σε ό,τι αφορά τα δώδεκα γλυπτά (ανδριάντες, προτομές) της πόλης, βλέπουμε ότι αυτά έχουν στενή σχέση με τον τόπο γέννησης σημαντικών μορφών της ελληνικής επανάστασης (Λιβάδι, Γεωργάκης Ολύμπιος) άλλα γλυπτά αποτίουν φόρο τιμής σε λόγιες προσωπικότητες οι οποίες συνέδεσαν τη ζωή και τη δράση τους με την εγκατάσταση στην πόλη νέων πληθυσμιακών ομάδων (Καταφύγι, Ιωάννης Τσικόπουλος, Στέργιος Ζορμπάς) είτε, από την άλλη, μνημονεύουν αγωνιστές του 19ου αιώνα (Κοκκινοπλός, Νικηφόρος Μπουροζίκας). Το ίδιο συμβαίνει με κυρίαρχες μορφές της τοπικής θρησκευτικής ζωής (μητροπολίτης Βαρνάβας) αλλά και μορφές της εθνικής, πανελλήνιας και προσφυγικής ιστορίας (μητροπολίτης Χρύσανθος). Την ίδια φροντίδα γύρω από το μικρασιατικό και φιλελεύθερο προσφυγικό παρελθόν της Κατερίνης δείχνουν οι τοπικές προσφυγικές κοινότητες προβάλλοντας πολιτικούς ηγέτες πανελλήνιας εμβέλειας (Βενιζέλος) ή εμβληματικές μορφές ποντιακής καταγωγής πολιτικών και πνευματικών προσωπικοτήτων (Ελευθέριος Ελευθεριάδης, Αιμίλιος Ξανθόπουλος) αλλά και προσωπικοτήτων που συνέδεσαν το όνομά τους είτε με την απελευθέρωση της πόλης από τους Οθωμανούς (Απόστολος Κονταξάκης) είτε με τα σκληρά κατοχικά και μετακατοχικά χρόνια της δεκαετίας 1940-1950 (Αιμίλιος Ξανθόπουλος, Σοφία Ευθυμίου). Το χρονικό διάνυσμα των δώδεκα προσωπικοτήτων που επελέγησαν για την παρούσα εργασία καλύπτει ένα διάστημα ακριβώς δύο αιώνων (1772-1972) αν λάβουμε υπόψη μας τις χρονολογίες γεννήσεως του ηρωϊκού Γεωργάκη Ολύμπιου (1772) και του αδικοχαμένου σμηναγού Αθανάσιου Μπατσαρά (1972).