Η Άννα Εμμανουήλ γεννήθηκε στον Βόλο. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον στον κλάδο της αποτελεί η ενασχόληση με την τέχνη και η προσβασιμότητα αυτής σε σχέση με τα άτομα με αναπηρία όρασης.
Αγαπημένα της καθημερινά ενδιαφέροντα αποτελούν η συγγραφή ποίησης, διηγημάτων αλλά και η δημιουργία έργων τέχνης σε ψηφιακή μορφή (digital art), όπου και έχει αποσπάσει το Α’ Βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Digital Art by Kefalos (2024).
Το Εστί Ηδονή είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις ΑΩ Εκδόσεις και απέσπασε το Βραβείο Ερατούς- Βραβείο Ερωτικής-Λυρικής Ποίησης στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Καβάφη (2024).
Η Άννα Εμμανουήλ συνδυάζει τους συμβολισμούς του θεϊκού με το ανθρώπινο, διεισδύοντας στο υποσυνείδητο και βοηθώντας τον αναγνώστη να κατανοήσει πώς ο Έρωτας ακολουθεί τα χνάρια της θυσίας και της μαρτυρίας στο κάτοπτρο της αγάπης. Κάθε σελίδα κοσμείται από σχέδια που ζωντανεύουν τους στίχους, καθιστώντας τον αναγνώστη κοινωνό της ερωτικής μέθεξης.
Η Άννα Εμμανουήλ συνδυάζει τους συμβολισμούς του θεϊκού με το ανθρώπινο, διεισδύοντας στο υποσυνείδητο και βοηθώντας τον αναγνώστη να κατανοήσει πώς ο Έρωτας ακολουθεί τα χνάρια της θυσίας και της μαρτυρίας στο κάτοπτρο της αγάπης. Κάθε σελίδα κοσμείται από σχέδια που ζωντανεύουν τους στίχους, καθιστώντας τον αναγνώστη κοινωνό της ερωτικής μέθεξης.
Πιστεύει ότι ο αναγνώστης "μέσα όχι μόνο από την δική της ποίηση, αλλά και από κάθε άλλη ποιητική έκφραση, ξεμακραίνει από το κατεστημένο. Έρχεται να υπερβεί την φθορά, και τον Θάνατο που έχει επέλθει στην σύγχρονη κοινωνία. Η ποίηση είναι ο μόνος δρόμος".
Η Άννα Εμμανουήλ καταθέτει τα διαπιστευτήρια της στο πεδίο της ελληνικής ποίησης.
Οι απόψεις της στην παρακάτω συνέντευξη έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Επιμέλεια:Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
1. Πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;
Η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή γράφτηκε σε μια περίοδο βαθιά ηδονική που είχε ως πηγή έμπνευσης τον Έρωτα. Διαβάζοντας τις σελίδες του Ν.Καζαντζάκη «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» ήρθε μια θρυαλλίδα έμπνευσης. Πως η ιδεολογία του Θείου και του Πάθους μπορεί να συσχετιστεί με τον Έρωτα. Πως ο καθένας μας, μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος θεϊκός και ανθρώπινος, έτοιμος να σταυρωθεί στο ξύλο της θυσίας στην αγάπη, πως ο Έρωτας γίνεται Δημιουργός μας. Η ουσία του Έρωτα είναι ο αγώνας. Μέσα στον αγώνα τούτο δουλεύουν αιώνια ο πόνος, η ηδονή και η ελπίδα. Όμοια όπως τόνιζε και ο Καζαντζάκης είναι και η ουσία του Θεού. Γιαυτό χρέος μου ήταν να σμίξω τις δυο άρχουσες ουσίες της ανθρώπινης ζωής στον σύγχρονο ρυθμό της κοινωνίας μας.
2. Tι σας εμπνέει;
Τα πιο αόρατα σημάδια. Ακόμα και ο τρόπος που γέρνει λοξά ένα πουλί ή ακόμα και το πως η πεταλούδα αρχίζει να βγαίνει από το κουκούλι της. Όταν ξαφνικά στο ραδιόφωνο αρχίζει ένα εκπληκτικό τραγούδι, κάποια αόρατη ενέργεια αγγίζει την ψυχή μου. Όταν ακούω την προσευχή στο μιναρέ το δείλι και με ανοιχτό παράθυρο αναπάντεχα έρχεται μια μυρωδιά ανατολίτικη. Ένα φιλί. Μια μυρωδιά ή ένα χάδι. Ακόμη και ένα βλέμμα αρκεί για να γράψω. Ή ακόμα και ένα όνειρο που φαντάζομαι όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι, μονομιάς με τραβά να το κάνω ύλη. Κι όλο αυτό γίνεται βάλσαμο στην ψυχή μου. Γίνεται τροφή και έμπνευση. Γίνεται έρωτας. Όλες αυτές οι στιγμές της απλότητας μου φέρουν την ποίηση. Παίρνουν ολάκερη τη σημασία τους μέσα από τους στίχους μου.
3. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;
Σαν ποιήτρια θα ήθελα να εκφράσω το απόλυτο «εγώ» μου. Γιατί αυτό αποτελεί κάτι ανεπανάληπτο. Είναι η έκφραση του εαυτού μου. Ωστόσο γράφοντας κατά κάποιο τρόπο σμίγω και τον εαυτό μου με τον κόσμο. Το δικό μου δακτυλικό αποτύπωμα, θέλω να είναι μοναδικό αλλά ταυτόχρονα να αγγίζει κάθε σάρκα. Η ποίηση μεταδίδει μαγεία, και ίσως συνεπαίρνει στον κόσμο, στο να ξεχνιέται από την απέραντη μετριότητα της καθημερινότητας μας. Ως ποιήτρια δεν περιμένω από κανέναν άνθρωπο καμία ανταμοιβή. Τίποτα και από κανέναν. Μου αρκεί αυτή η προσωπική αίσθηση ελευθερίας, όταν γράφω…
4. O Charles Baudelaire, σε μία περίοδο που τα όρια της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν συγκεχυμένα, είχε γράψει «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;
Όλα είναι μια λογοτεχνική παλίρροια. Κάθε τι είναι μια μορφή διαφορετικής έκφρασης. Πάντα το συναίσθημα υπάρχει στην επιφάνεια οποιασδήποτε έκφρασης. Πιστεύω πως η ποίηση εμπλέκεται στα νήματα του πεζού λόγου, ενώ το αντίστροφο δεν μπορεί να ισχύει. Ο πεζός λόγος μπορεί να προεκταθεί σε ποιητική αποτύπωση. Η ποίηση μπορεί να καταστεί πεζογραφία, αλλά η πεζογραφία ποτέ ποίηση. Η ποίηση δίνει μια άλλη απόχρωση σε κάθε τι που αγγίζει. Μπορεί και πλάθεται και μπορεί να εντρυφήσει σε κάθε μορφή κειμένου. Δίνει άλλη υπόσταση, και φυσικά διαφορετική χροιά, γεύση, μυρωδιά και αίσθηση στον αναγνώστη.
5. Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.
Το «Εστί Ηδονή». Πρόκειται για ένα βαθιά ερωτικό βιβλίο όπου μας μυσταγωγεί στα βαθύτερα της ηδονής και του έρωτα. Κάθε ποίημα αποτελεί μια ερωτική εξομολόγηση. Μια προσωπική κατάθεση καρδιάς. Κάθε στίχος και ένα ερωτικό κάλεσμα. Οι συμβολισμοί με το θεϊκό σε συνδυασμό με το ανθρώπινο, δεν εξαντλούνται αλλά διεισδύουν στο υποσυνείδητο, βοηθώντας τον αναγνώστη, να κατανοήσει πλήρως πως μπορεί ο Έρωτας να ακολουθήσει τα χνάρια της θυσίας στον Κόσμο και της μαρτυρίας στο κάτοπτρο της αγάπης. Κάθε σελίδα κοσμείται εξίσου από σχέδια που δημιουργούν την αίσθηση ότι κάθε στίχος ζωντανεύει εμπρός μας και γινόμαστε όλοι εξίσου κοινωνοί της ερωτικής μέθεξης.
Αποκομίζει την ουσία. Αποκομίζει την ίδια τη Ζωή. Χνάρια της Ζωής, όπως μεταξύ άλλων είναι και ο Έρωτας. Ο αναγνώστης μέσα όχι μόνο από την δική μου ποίηση, αλλά και από κάθε άλλη ποιητική έκφραση, ξεμακραίνει από το κατεστημένο. Έρχεται να υπερβεί την φθορά, και τον Θάνατο που έχει επέλθει στην σύγχρονη κοινωνία. Η ποίηση είναι ο μόνος δρόμος. Όσο αφορά την δική μου πινελιά, θέλω να κάνω αυτόν που διαβάζει, να μεταφερθεί σε μια κατάσταση προσωπικής λιτανείας. Μια ένωση με τον Θεό. Μια ένωση με τον Έρωτα, ακόμα και αν δεν τον βιώνει. Να νιώσει αυτή τη λαχτάρα, το σφίξιμο στο λαιμό, το τρεμάμενο βηματισμό πάνω-κάτω περιμένοντας. Όλο αυτό. Όλο αυτό το οποίο αν δεν γίνει δάκρυ, πήζει στο στήθος και βαραίνεις, και αντάμα ο κόσμος παίρνει μια γεύση γλυκόπικρη. Και αυτή την γεύση, μπορεί να την ξορκίσεις μόνο με προσευχή και απάγκιο σε κάτι ανώτερο από σένα. Όχι απαραίτητα στον Θεό. Αλλά σε κάτι που σε υπερέχει ].
7. Τα έργα σας, αποτυπώνουν –και- την εποχή τους, (την περίοδο της δημιουργίας);
Τα ποιήματα γράφτηκαν σταδιακά. Είχαν αμοιβαία αλληλουποδοχή, καθώς κάθε ποίημα αποτελεί μια ξεχωριστή ερωτική εξομολόγηση που συνδέεται με μια θεϊκή μαρτυρία. Ακολουθώντας τον Έρωτα και πατώντας το «Πρώτο Σκαλί» του, αρχίζει και η πορεία προς την θυσία, την προσωπική σταύρωση και την Ανάσταση μέσα από όλη αυτόν δρόμο, έχοντας απομείνει μόνο με την αγάπη.
Δεν υπάρχει κάποιος που να μην τον αφορά η ποίηση. Δεν υπάρχει ποίηση που να μην την καταλαβαίνεις. Απλώς δεν θέλεις να την καταλάβεις, γιατί ακόμα δεν θέλεις να ταξιδέψεις στην μαγεία της. Είμαστε όλοι κοινωνοί της. Δεν υπάρχουν διακρίσεις. «Τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο, όχι για να τον ξεχωρίσουμε».
9. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη;
Φυσικά. Αυτή η βαρβαρότητα με έχει επηρεάσει βαθιά. Άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες σφαγές. Ο εξευτελισμός του ανθρώπινου είδους, και η τεχνολογική καθυπόταξη του ανθρώπου. Μια ατίμωση καθολική. Πως γίνεται να μην επηρεαστώ; Αλλά το μόνο που έχω να κάνω είναι μια βαθιά τομή στην πραγματικότητα, για να κερδίσω την προσωπική μου ελευθερία. Και το συνιστώ στον καθένα. Είναι κρημνός αυτός ο ισόβιος εγκλεισμός στην κιβωτό της ανάγκης, και η καθήλωση στις αισθήσεις. Πρέπει να συνθηκολογήσουμε και να περάσουμε στην απέναντι όχθη, αλλιώς θα βουλιάξουμε ολότελα.
10. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη; Έχετε αναθεωρήσει κάτι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις σας;
Δεν υπάρχει πολιτική σκέψη. Ο ελληνισμός έχει αποτύχει σαν κράτος. Γενικότερα, έχω κατασταλάξει πως υπάρχει μια κακοήθης ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος και του ήθους που διέπει τον ψυχικό πολιτισμό της Ελλάδας. Το κακό πάει πολύ μακριά. Όλα τα συστήματα, οι κοινωνικοί θεσμοί, οι συνταγματικές διατάξεις, η εκπαίδευση, παρθήκαν με προχειρότητα κατά το παρελθόν, και δυστυχώς έχουν κοπεί και ράφτες πάνω σε ένα σώμα με άλλες διαστάσεις και άλλους όρους αναπνοής.
11. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι, οι γείτονές σας;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι ο ίδιος τους εαυτός. Μια διαρκής μάχη για τον ιδανικό εαυτό. Όλοι στη σημερινή εποχή δίνουν σημασία στην ποσότητα. Ενώ θα έπρεπε πάντα να δίνουν το λάβαρο στην ποιότητα. Η ποιότητα είναι η ολική έκλειψη του ανθρώπου. Αλλά η αμάθεια και το σκότος της εποχής μας, έχει οδηγήσει μόνο στο κυνήγι της ποσότητας. Όλοι αυτού οι καθημερινοί άνθρωποι βλέπουν το τίποτα, ενώ θα έπρεπε να βλέπουν το παν και την αλήθεια. Αρκετά βαρύς ο κόσμος μας. Όμως για λίγη ελευθερία αξίζει να τον βαστάς απάνω σου.
12. Με ποιον/ποια πολιτικό θα θέλατε να βγείτε για φαγητό ή ποτό και θα θέλατε να του/της πείτε όλα όσα πιστεύετε ότι πρέπει να ακούσει ένας πολιτικός;
Δεν θα ήθελα να βγω με κάποιον πολιτικό. Ιδίως της σημερινής εποχής. Δεν υπάρχει λόγο, να μιλάω με το κενό. Ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει. Με έναν δεσμώτη, που κοιτάζει μόνο το ατομικό του εγώ. Που έχει έναν προδότη μέσα του, αλλά δεν λέει να τον αποβάλλει. Εκείνο που πρέπει να γίνεται και να ξαναγίνεται, είναι η ανυποδούλωτη επανάσταση. Αυτή η αδιαλλαξία και η ανεξαρτησία. Αυτή η περηφάνεια έναντι σε αυτόν τον μεγάλο εχθρό. Στη ράτσα μας έχουμε μονάχα εχθρούς ο ένας τον άλλο. Γιαυτό, λοιπόν πρέπει να κάνουμε ο καθένας την προσωπική του επανάσταση και αποδέσμευση. Να παλέψουμε έναντι στο σκοτάδι των άλλων, για να μπορέσουμε να βγούμε στο φως.
13. Τι θα του λέγατε για τον πολιτισμό, τις τέχνες και ιδιαίτερα για το βιβλίο και τη φιλαναγνωσίας
Αν συνομιλούσα, θα του έλεγα πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από την Τέχνη. Είναι μια σκέτη μακαριότητα. Ένα μεγαλείο που πρέπει να το εντάσσουμε όλοι στην καθημερινότητα μας. Είναι το μόνο συστατικό για να μπορούμε να ονειρευόμαστε στο ξύπνιο μας. Γι’αυτό και είναι αδήριτη ανάγκη να την βρίσκουμε παντού.
Δεν θα ήθελα να συμβεί τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο. Το μόνο που θα ήθελα θα ήταν όπως είπε και ο Ελύτης, ρυτίδες περισσότερες στο μέτωπο, αλλά λιγότερες στην ψυχή. Η πλήρης αντιστροφή, που μπορεί να πετύχει κανείς γράφοντας και διαβάζοντας.
15. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ποιοι ξένοι συγγραφείς και ποια βιβλία τους είναι τα αγαπημένα σας;
Φυσικά ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι όπως τόνισα και παραπάνω ο Νίκος Καζαντζάκης. Η «Ασκητική» είναι η ενσάρκωση της κοσμοθεωρίας του Ν. Καζαντζάκη. Ένα έργο κραυγή, απόσταγμα πνευματικής αναρρίχησης που καλεί τον κάθε αναγνώστη να εμβαθύνει στην ίδια τη ζωή. Ανήφορος ή κατήφορος; Θάνατος ή αθανασία; Ερωτήματα για το σκοπό της ζωής, για τη σχέση ανθρώπου- Θεού, ανθρώπου -φύσης, ανθρώπου-. Φυσικά δεν εκλείπει ο Σαίξπηρ, με τα «Ερωτικά Σονέτα» όπου κάθε βραδιά πλάι στο κρεβάτι μου τινάζονται βεγγαλικά ονείρων ερωτικών, καθώς και οι χρυσές των λέξεων του Μέγα Καβάφη. «Τα Ηδονικά» μυρωδικά της ποιητικής γραφής του. Κάθε βραδιά λοιπόν σεργιανίζω σε κήπους μυστικούς της ποίησης. Ποίησης γεμάτης ηδονή, έρωτα και αληθινή, άπλετη αγάπη που ρέει στην καρδιά και κυλά ως τις άκρες των δακτύλων. Σε αυτόν τον κήπο φυσικά, χωρούν και ξένα συγγραφικά για μένα πρότυπα, και ο Ντοστογέφσκι. Έγκλημα και Τιμωρία. Αλλά και άνθρωποι της λυρικότητας και του συναισθήματος, όπως ο Ρίτσος και ο Βρεττάκος. Ένας μυστικός κήπος γεμάτος μικρά και μεγάλα θαύματα. Όπου μέσα σε αυτόν βλέπεις την μεγαλοσύνη του Θεού. Ντύνεται με φως και χρήματα χαρούμενα. Μυρωδιές αξέχαστες χαραγμένες στην μνήμη για πάντα. Όλα είναι μαγικά και όμορφα. Τυλιγμένα με αιώνια μακαριότητα και αγάπη. Κι όλα αυτά τα κάνει η ποίηση. Χωρά σχεδόν παντού όταν κανείς την αγγίξει, την διαβάσει ακόμα και να την σκαλίσει σε οποιαδήποτε πέτρα ή κομμάτι χαρτιού με το μελάνι της καρδιάς του…
16. Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Πάντα η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι το «Πρώτο Σκαλί» για την γραφή. Ένας αόριστος συναισθηματικός κραδασμός που σε συνεπαίρνει να γράφεις. Αυτή η «οπτική βίωση» του στίχου είναι που με κάνει να επιλέγω ένα βιβλίο. Αυτό το αθέατο που στα μάτια σου παίρνει μορφή και μάλιστα παίρνει την μορφή που εσύ θες νιώσεις, να δεις και να αισθανθείς. Επίσης, το γεγονός ότι κάθε συγγραφέας καταθέτει ένα κομμάτι του καθρέφτη του, είναι ένα βασικό κριτήριο επιλογής ενός βιβλίου. Μπορείς να αντικρύσεις χιλιάδες ψυχές. Και οι λέξεις ορθώνονται μια προς μια, και σε εγείρουν και σε κάνουν να νιώθεις πλήρης.
17. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;
«Το Μαχαίρι και ο Καθρέφτης» του Μάνου Χατζιδάκη. Ένας υπέροχος ποιητής, που καταθέτει ένα προσωπικό δοκίμιο ανθρωπισμού, τέχνης και δημιουργίας.
18. Mε ποιους Έλληνες και ξένους λογοτέχνες θα θέλατε σε μια νυχτερινή έξοδο να βγείτε παρέα μαζί;
Σε μια νυχτερινή έξοδο; Φυσικά δεν θα αρνιόμουν να ανταλλάξω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί με τον Οδυσσέα Ελύτη. Για να δω πραγματικά ποια είναι αυτή η γεύση τρικυμίας στα χείλη. Ίσως στην παρέα μας θα ήθελα και την Κώστα Καρυωτάκη, ένα πρόσωπο που έχει βιώσει έναν θυελλώδη, απέραντο, ανεπανάληπτο θαυμαστό και τραγικό έρωτα. Είναι σημαντικό να βρίσκουμε ψυχές όμοιες μας. Ίσως καλός στην παρέα μας, θα ήταν και ο Καβάφης. Να μου μιλήσει για την Ιθάκη και το Όσο μπορείς σε ετούτη τη ζωή, να παλέψεις έστω και για κάτι ανέφικτο…
19. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα σαν άνθρωπος;
«Δεν ελπίζω τίποτα,
Δεν φοβάμαι τίποτα,
Είμαι ελεύθερη…»
Ότι με φοβίζει, το κοιτάζω κατάματα και αμέσως ο φόβος σκορπάται σε χιλιάδες θρύψαλα. Κι ο φόβος μια έννοια είναι. Αν την καταρρίψεις παύει να υπάρχει.
20. Τι σας γεμίζει πιο πολύ: η τέχνη, η φιλοσοφία, ο χριστιανισμός, η μουσική, ο έρωτας; Κάτι άλλο;
Όλα μαζί. Είναι ένα υπέροχο κράμα που με κάνουν να νιώθω πλήρης κάθε μέρα. Μεστή από πάνω ως κάτω. Τραντάζουνε το αίμα μου. Και με κάνουν να στάζω την καρδιά μου σε λέξεις και στίχους χιλιάδες.
21. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα;
Το πιο σημαντικό προτέρημα ενός άνδρα είναι η ακεραιότητα. Η φλόγα που δεν σβήνει στις θύελλες της ζωής. Ακεραιότητα σημαίνει να στέκεται όρθιος όταν ο κόσμος γύρω του κλονίζεται, να γίνεται βράχος όταν οι φωνές των Σειρήνων ορθώνονται ψηλά, και να ξεριζώνει την καρδιά του απλώς και μόνο για να στην δώσει να αναπνέεις εσύ. Δεν είναι απλώς η ικανότητα να μιλά με αλήθεια, αλλά να ζει με αλήθεια· να ευθυγραμμίζεται με το βαθύτερο κάλεσμα της ψυχής του, χωρίς να λυγίζει κάτω από το βάρος του κόσμου. Σαν δέντρο που ριζώνει βαθιά στη γη, η ακεραιότητά του τον κρατά σταθερό, ακόμα και όταν οι άνεμοι της αβεβαιότητας σφυρίζουν γύρω του. Βράχος να γίνεται, να ξεσπάς το κύμα σου και ο έρωτας του να γίνεται πετράδι πολύτιμο στα σωθικά του.Να γίνεται αγκαλιά. Να γίνεται φως. Να γίνεται γέφυρα για σένα. Αυτή είναι η αληθινή του δύναμη, αυτή είναι η αιώνια αξία του.
22. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Το πιο μοναδικό προτέρημα μιας γυναίκας είναι η βαθιά της ενσυναίσθηση, το χάρισμα να αγγίζει με την καρδιά της τις ψυχές γύρω της. Είναι η δύναμη που ρέει μέσα της σαν ήρεμο ποτάμι, η γλυκύτητα που σιγοψιθυρίζει στα κύματα της καθημερινότητας. Μέσα στην αγκαλιά της φυλάει τον κόσμο, και κάθε της βλέμμα είναι ένας καθρέφτης. Αυτό το χάδι, το φιλί, η γλυκύτητα ή το γλυκόλογο, η συμπόνια.
Η γυναίκα με μεγάλη καρδιά δεν παρατηρεί απλώς τα συναισθήματα των άλλων, τα νιώθει σαν δικά της, σαν σπέρματα που ανθίζουν μέσα στα σκέλη της. Ξέρει να ακούει εκεί που οι λέξεις δεν φτάνουν και να παρηγορεί με μια σιωπή πιο βαθιά από κάθε λέξη. Είναι η ζεστή ανάσα στον κρύο αέρα, το φως που τρυπώνει μέσα από ρωγμές σκοταδιού, φέρνοντας ελπίδα. Μα δεν είναι αδυναμία αυτή η ευαισθησία, ούτε ευάλωτη διάθεση. Είναι μια δύναμη αόρατη, που δεν χρειάζεται θόρυβο για να υπάρξει, αλλά κυλά σαν αίμα ζεστό, γεμάτο ζωή. Σαν φλόγα που φέγγει απαλά, φροντίζει τους γύρω της και υψώνεται στα δύσκολα, γιατί μέσα της υπάρχει η σοφία της ζωής.
Είναι η γυναίκα που, με την καρδιά της γεμάτη αγάπη, μεταμορφώνει τον κόσμο με κάθε της άγγιγμα.
23. Νέες εποχές, νέα ήθη, η ίδια πάντα επιθυμία για σεξ, ή καμία επιθυμία για σεξ, η εντελώς απελευθερωμένο χωρίς ταμπού και όρια σεξ. Πολλοί «αυτόπροσδιορισμοί». Πως κάνουμε σεξ σήμερα;
Στην εποχή μας, η αντίληψη γύρω από το σεξ έχει αλλάξει ριζικά. Ζούμε σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από απελευθέρωση, ρευστότητα στις ταυτότητες και περισσότερη ορατότητα σε διαφορετικές μορφές επιθυμίας και ερωτικής έκφρασης. Οι παραδοσιακές αντιλήψεις για το φύλο, την επιθυμία και τις σχέσεις αμφισβητούνται, και αυτό έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη ελευθερία στην έκφραση της σεξουαλικότητας. Σήμερα, το σεξ δεν περιορίζεται πια σε κλασικά πρότυπα. Οι άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για τις προτιμήσεις τους, αυτοπροσδιορίζονται σε διάφορα φάσματα σεξουαλικής ταυτότητας και γίνονται πιο συνειδητοί σχετικά με τις ανάγκες και τα όριά τους. Η ποικιλία στις μορφές των σχέσεων —από μονογαμικές έως πολυγαμικές, από ετεροκανονικές έως queer— είναι μέρος της σύγχρονης πραγματικότητας. Κοινωνικά ταμπού που κάποτε περιόριζαν τη συζήτηση για το σεξ έχουν σπάσει, δίνοντας χώρο στην εξερεύνηση.
Παρ’ όλα αυτά, το σεξ δεν είναι πάντα απελευθερωμένο. Παρά την πρόοδο, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κοινωνικές πιέσεις, προσδοκίες ή ενοχές γύρω από το σεξ. Άλλοι επιλέγουν συνειδητά την αποχή ή ζουν σε σχέσεις χωρίς σεξ, αναγνωρίζοντας πως η σεξουαλική επιθυμία δεν είναι αναγκαστικά κεντρική για όλους. Το κίνημα της ασεξουαλικότητας, για παράδειγμα, δίνει φωνή σε όσους νιώθουν ελάχιστη ή καθόλου σεξουαλική επιθυμία. Η σεξουαλική απελευθέρωση, όμως, φέρνει μαζί της και νέες προκλήσεις. Με την τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το σεξ και η σεξουαλικότητα προβάλλονται συνεχώς, κάποιες φορές οδηγώντας σε πίεση για προσαρμογή σε ένα “επιθυμητό” πρότυπο. Τα όρια του ιδιωτικού και του δημόσιου έχουν θολώσει, με το sexting, τα dating apps και την πορνογραφία να αποτελούν μέρος της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων.Έτσι, κάνουμε σεξ σε μια εποχή πολλαπλών επιλογών και εκφράσεων, αλλά και με μεγαλύτερη συνείδηση για τις σχέσεις εξουσίας, τη συναίνεση, τα όρια και την ταυτότητα. Οι σύγχρονες γενιές επιδιώκουν έναν πιο αυθεντικό, προσωπικό τρόπο να προσεγγίζουν το σεξ, απαλλαγμένο όσο γίνεται από κοινωνικά στερεότυπα και αναζητώντας ουσιαστική σύνδεση, είτε αυτή είναι φυσική είτε συναισθηματική.
24. Σεξ ή έρωτας;
Έρωτας. Είναι η φωτιά που καίει αδιάκοπα, πέρα από το σώμα, στην καρδιά και την ψυχή. Είναι η βαθιά σύνδεση που ξεπερνά το εφήμερο, η ένωση που αντέχει στον χρόνο και γίνεται μελωδία στην καθημερινότητα. Ο έρωτας δεν είναι μόνο η φλόγα της στιγμής, αλλά το απαλό φως που ζεσταίνει και λούζει την ύπαρξη, δίνοντας νόημα και χρώμα στα πάντα. Είναι η αίσθηση του αιώνιου, η πληρότητα που δεν σβήνει όταν σβήνουν οι αγκαλιές. Στον έρωτα, δύο ψυχές γίνονται μία, αγγίζοντας την αιωνιότητα. Είναι μια ένθερμη επιθυμία να εξερευνήσει κανείς την ύπαρξη. Μια κοσμική δύναμη που συνδέει τα άτομα με το Σύμπαν. Η αναζήτηση του άλλου σου μισού. Κάτι που δεν εξηγείται. Σαν να βρίσκεις τον εαυτό σου ξανά σε άλλη σάρκα. Στην ψυχή του άλλου. Στην σκέψη του και στο κορμί του. Είναι ένα άλλο είδος επέκτασης, όπου η φιλήδονη επιθυμία που αισθάνονται δυο άνθρωποι ο ένας για τον άλλο, παραχωρεί τη θέση της σε μια ύψιστη επιθυμία, έναν υπερβατικό πόθο, την επιθυμία ενός ιδανικού που υπερβαίνει και τους δυό. Η απόλυτη ένωση. Κάτι τόσο σπάνιο. Κι όμως πιστεύω ακράδαντα, πως μπορείς να το ζήσεις, μονάχα μια φορά, το θαύμα αυτό μπορεί να συμβεί. Αν έχει την Ποίηση ζωσμένη στο κορμί σου, άρωμα που να σε ραντίζει, τότε ναι, μπορείς να βρεις αυτόν τον Έρωτα. Αυτό το Άγγιγμα Ψυχής…
25. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Αυτό που εκτιμώ στους φίλους είναι η σιωπή που μιλά, η αγκαλιά που απαλύνει, το βλέμμα που λέει “είμαι εδώ”. Είναι η αλήθεια τους, καθαρή σαν το νερό, και η πίστη τους, σταθερή σαν τον άνεμο που δεν λυγίζει. Μαζί τους, οι στιγμές γίνονται αιώνιες, και η μοναξιά χάνεται.
26. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
22. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Το πιο μοναδικό προτέρημα μιας γυναίκας είναι η βαθιά της ενσυναίσθηση, το χάρισμα να αγγίζει με την καρδιά της τις ψυχές γύρω της. Είναι η δύναμη που ρέει μέσα της σαν ήρεμο ποτάμι, η γλυκύτητα που σιγοψιθυρίζει στα κύματα της καθημερινότητας. Μέσα στην αγκαλιά της φυλάει τον κόσμο, και κάθε της βλέμμα είναι ένας καθρέφτης. Αυτό το χάδι, το φιλί, η γλυκύτητα ή το γλυκόλογο, η συμπόνια.
Η γυναίκα με μεγάλη καρδιά δεν παρατηρεί απλώς τα συναισθήματα των άλλων, τα νιώθει σαν δικά της, σαν σπέρματα που ανθίζουν μέσα στα σκέλη της. Ξέρει να ακούει εκεί που οι λέξεις δεν φτάνουν και να παρηγορεί με μια σιωπή πιο βαθιά από κάθε λέξη. Είναι η ζεστή ανάσα στον κρύο αέρα, το φως που τρυπώνει μέσα από ρωγμές σκοταδιού, φέρνοντας ελπίδα. Μα δεν είναι αδυναμία αυτή η ευαισθησία, ούτε ευάλωτη διάθεση. Είναι μια δύναμη αόρατη, που δεν χρειάζεται θόρυβο για να υπάρξει, αλλά κυλά σαν αίμα ζεστό, γεμάτο ζωή. Σαν φλόγα που φέγγει απαλά, φροντίζει τους γύρω της και υψώνεται στα δύσκολα, γιατί μέσα της υπάρχει η σοφία της ζωής.
Είναι η γυναίκα που, με την καρδιά της γεμάτη αγάπη, μεταμορφώνει τον κόσμο με κάθε της άγγιγμα.
23. Νέες εποχές, νέα ήθη, η ίδια πάντα επιθυμία για σεξ, ή καμία επιθυμία για σεξ, η εντελώς απελευθερωμένο χωρίς ταμπού και όρια σεξ. Πολλοί «αυτόπροσδιορισμοί». Πως κάνουμε σεξ σήμερα;
Στην εποχή μας, η αντίληψη γύρω από το σεξ έχει αλλάξει ριζικά. Ζούμε σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από απελευθέρωση, ρευστότητα στις ταυτότητες και περισσότερη ορατότητα σε διαφορετικές μορφές επιθυμίας και ερωτικής έκφρασης. Οι παραδοσιακές αντιλήψεις για το φύλο, την επιθυμία και τις σχέσεις αμφισβητούνται, και αυτό έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη ελευθερία στην έκφραση της σεξουαλικότητας. Σήμερα, το σεξ δεν περιορίζεται πια σε κλασικά πρότυπα. Οι άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για τις προτιμήσεις τους, αυτοπροσδιορίζονται σε διάφορα φάσματα σεξουαλικής ταυτότητας και γίνονται πιο συνειδητοί σχετικά με τις ανάγκες και τα όριά τους. Η ποικιλία στις μορφές των σχέσεων —από μονογαμικές έως πολυγαμικές, από ετεροκανονικές έως queer— είναι μέρος της σύγχρονης πραγματικότητας. Κοινωνικά ταμπού που κάποτε περιόριζαν τη συζήτηση για το σεξ έχουν σπάσει, δίνοντας χώρο στην εξερεύνηση.
Παρ’ όλα αυτά, το σεξ δεν είναι πάντα απελευθερωμένο. Παρά την πρόοδο, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κοινωνικές πιέσεις, προσδοκίες ή ενοχές γύρω από το σεξ. Άλλοι επιλέγουν συνειδητά την αποχή ή ζουν σε σχέσεις χωρίς σεξ, αναγνωρίζοντας πως η σεξουαλική επιθυμία δεν είναι αναγκαστικά κεντρική για όλους. Το κίνημα της ασεξουαλικότητας, για παράδειγμα, δίνει φωνή σε όσους νιώθουν ελάχιστη ή καθόλου σεξουαλική επιθυμία. Η σεξουαλική απελευθέρωση, όμως, φέρνει μαζί της και νέες προκλήσεις. Με την τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το σεξ και η σεξουαλικότητα προβάλλονται συνεχώς, κάποιες φορές οδηγώντας σε πίεση για προσαρμογή σε ένα “επιθυμητό” πρότυπο. Τα όρια του ιδιωτικού και του δημόσιου έχουν θολώσει, με το sexting, τα dating apps και την πορνογραφία να αποτελούν μέρος της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων.Έτσι, κάνουμε σεξ σε μια εποχή πολλαπλών επιλογών και εκφράσεων, αλλά και με μεγαλύτερη συνείδηση για τις σχέσεις εξουσίας, τη συναίνεση, τα όρια και την ταυτότητα. Οι σύγχρονες γενιές επιδιώκουν έναν πιο αυθεντικό, προσωπικό τρόπο να προσεγγίζουν το σεξ, απαλλαγμένο όσο γίνεται από κοινωνικά στερεότυπα και αναζητώντας ουσιαστική σύνδεση, είτε αυτή είναι φυσική είτε συναισθηματική.
Έρωτας. Είναι η φωτιά που καίει αδιάκοπα, πέρα από το σώμα, στην καρδιά και την ψυχή. Είναι η βαθιά σύνδεση που ξεπερνά το εφήμερο, η ένωση που αντέχει στον χρόνο και γίνεται μελωδία στην καθημερινότητα. Ο έρωτας δεν είναι μόνο η φλόγα της στιγμής, αλλά το απαλό φως που ζεσταίνει και λούζει την ύπαρξη, δίνοντας νόημα και χρώμα στα πάντα. Είναι η αίσθηση του αιώνιου, η πληρότητα που δεν σβήνει όταν σβήνουν οι αγκαλιές. Στον έρωτα, δύο ψυχές γίνονται μία, αγγίζοντας την αιωνιότητα. Είναι μια ένθερμη επιθυμία να εξερευνήσει κανείς την ύπαρξη. Μια κοσμική δύναμη που συνδέει τα άτομα με το Σύμπαν. Η αναζήτηση του άλλου σου μισού. Κάτι που δεν εξηγείται. Σαν να βρίσκεις τον εαυτό σου ξανά σε άλλη σάρκα. Στην ψυχή του άλλου. Στην σκέψη του και στο κορμί του. Είναι ένα άλλο είδος επέκτασης, όπου η φιλήδονη επιθυμία που αισθάνονται δυο άνθρωποι ο ένας για τον άλλο, παραχωρεί τη θέση της σε μια ύψιστη επιθυμία, έναν υπερβατικό πόθο, την επιθυμία ενός ιδανικού που υπερβαίνει και τους δυό. Η απόλυτη ένωση. Κάτι τόσο σπάνιο. Κι όμως πιστεύω ακράδαντα, πως μπορείς να το ζήσεις, μονάχα μια φορά, το θαύμα αυτό μπορεί να συμβεί. Αν έχει την Ποίηση ζωσμένη στο κορμί σου, άρωμα που να σε ραντίζει, τότε ναι, μπορείς να βρεις αυτόν τον Έρωτα. Αυτό το Άγγιγμα Ψυχής…
25. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Αυτό που εκτιμώ στους φίλους είναι η σιωπή που μιλά, η αγκαλιά που απαλύνει, το βλέμμα που λέει “είμαι εδώ”. Είναι η αλήθεια τους, καθαρή σαν το νερό, και η πίστη τους, σταθερή σαν τον άνεμο που δεν λυγίζει. Μαζί τους, οι στιγμές γίνονται αιώνιες, και η μοναξιά χάνεται.
Να έχεις την ψυχή σου στα δάχτυλα, στα μάτια , στα ρουθούνια, στα χείλη…
27. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Απεχθάνομαι την ψευτιά, το πέπλο που κρύβει την αλήθεια. Την προδοσία, σαν κρύο μαχαίρι που σκίζει την καρδιά. Απεχθάνομαι τη σιωπή εκεί που πρέπει να μιλήσει η δικαιοσύνη, τη μάσκα που φοριέται για να ξεγελάσει την ψυχή. Είναι το ψέμα που σκοτεινιάζει το φως και το ψυχρό κενό της αδιαφορίας που αφήνει τον κόσμο άδειο.
28. Τι είναι η ποίηση/λογοτεχνία για εσάς ;
Για μένα η ποίηση είναι μια πηγή αθωότητας. Μια πηγή επανάστασης. Μια μεταμόρφωση των ονείρων μου σε κάτι απτό . Μια βαθύτερη αντίληψη της πραγματικότητας. Οι αισθήσεις μου με κινητοποιούν άκρως στην ενστάλαξη των σκέψεων μου σε λέξεις. Σε πνευματικά αρώματα που θέλω να γευτώ όχι μόνο εγώ αλλά και όσοι ταξιδεύουν μαζί μου στην Ζωή. Η Ποίηση είναι Ελευθερία που ταυτίζεται με το φως. Μπορεί και με το μυστήριο. Με την μαγεία. Μετασχηματίζει και διαιωνίζεται. Είναι ο μόνος τρόπος για να φθάνεις κάθε μέρα στον Παράδεισο.
Αυτός είναι και ο λόγος που γράφω κάθε μέρα. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από εκεί που τελειώνει ο Θάνατος. Είναι μια νέα Ζωή. Αρχίζει από εκεί που ο Ήλιος και ο Άδης αγγίζονται. Γράφω γιατί με γοητεύει να υπακούω σε κάτι ανώτερο από μένα. Με ξεμαθαίνει από τον Κόσμο…
29. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;...
«Ζήσε στον Έρωτα,
Μονάχα αυτός είναι ο λυτρωμός μας…»
Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Ανήφορος
«Βαρύς ο Σταυρός της Ηδονής.
Ασήκωτος πόνος.
Οδυρμός συνοδεύει το πέρασμα.
Το Άγιο ξύλο, της θυσίας μου,
Ακράδαντο, απέραντο…
Σε κουβαλώ μέσα μου και πάνω μου.
Ναι, σε ποθώ.
Όσο τίποτα στο φως και στο σκοτάδι.
Γιατί φως από το φως σου είμαι.
Εγώ είμαι το φως του κόσμου.
Έκσταση θεία.
Κάλεσμα παράφορο για αέναη άφεση.
Συνεχή προσευχή.
Και όποιος ακολουθήσει το βήμα μου,
Όπως και τώρα στον ανήφορό σου, Αγάπη,
Μετέωρος θα ’ρθει, στο σκοτάδι και τον ήλιο.
Ματώνει το σύρσιμο τα άκρα μου.
Μητρικός σπαραγμός λιγώνει ακόρεστα τα σωθικά μου.
Ζωή μπροστά.
Θυσία στο φως της Ηδονής ελαύνει…»
27. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Απεχθάνομαι την ψευτιά, το πέπλο που κρύβει την αλήθεια. Την προδοσία, σαν κρύο μαχαίρι που σκίζει την καρδιά. Απεχθάνομαι τη σιωπή εκεί που πρέπει να μιλήσει η δικαιοσύνη, τη μάσκα που φοριέται για να ξεγελάσει την ψυχή. Είναι το ψέμα που σκοτεινιάζει το φως και το ψυχρό κενό της αδιαφορίας που αφήνει τον κόσμο άδειο.
28. Τι είναι η ποίηση/λογοτεχνία για εσάς ;
Για μένα η ποίηση είναι μια πηγή αθωότητας. Μια πηγή επανάστασης. Μια μεταμόρφωση των ονείρων μου σε κάτι απτό . Μια βαθύτερη αντίληψη της πραγματικότητας. Οι αισθήσεις μου με κινητοποιούν άκρως στην ενστάλαξη των σκέψεων μου σε λέξεις. Σε πνευματικά αρώματα που θέλω να γευτώ όχι μόνο εγώ αλλά και όσοι ταξιδεύουν μαζί μου στην Ζωή. Η Ποίηση είναι Ελευθερία που ταυτίζεται με το φως. Μπορεί και με το μυστήριο. Με την μαγεία. Μετασχηματίζει και διαιωνίζεται. Είναι ο μόνος τρόπος για να φθάνεις κάθε μέρα στον Παράδεισο.
Αυτός είναι και ο λόγος που γράφω κάθε μέρα. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από εκεί που τελειώνει ο Θάνατος. Είναι μια νέα Ζωή. Αρχίζει από εκεί που ο Ήλιος και ο Άδης αγγίζονται. Γράφω γιατί με γοητεύει να υπακούω σε κάτι ανώτερο από μένα. Με ξεμαθαίνει από τον Κόσμο…
29. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;...
«Ζήσε στον Έρωτα,
Μονάχα αυτός είναι ο λυτρωμός μας…»
Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Ανήφορος
«Βαρύς ο Σταυρός της Ηδονής.
Ασήκωτος πόνος.
Οδυρμός συνοδεύει το πέρασμα.
Το Άγιο ξύλο, της θυσίας μου,
Ακράδαντο, απέραντο…
Σε κουβαλώ μέσα μου και πάνω μου.
Ναι, σε ποθώ.
Όσο τίποτα στο φως και στο σκοτάδι.
Γιατί φως από το φως σου είμαι.
Εγώ είμαι το φως του κόσμου.
Έκσταση θεία.
Κάλεσμα παράφορο για αέναη άφεση.
Συνεχή προσευχή.
Και όποιος ακολουθήσει το βήμα μου,
Όπως και τώρα στον ανήφορό σου, Αγάπη,
Μετέωρος θα ’ρθει, στο σκοτάδι και τον ήλιο.
Ματώνει το σύρσιμο τα άκρα μου.
Μητρικός σπαραγμός λιγώνει ακόρεστα τα σωθικά μου.
Ζωή μπροστά.
Θυσία στο φως της Ηδονής ελαύνει…»
