με πορφυρά δέντρα
Στο υγρό χώμα
ίχνη ραβδιών.
Οι σκιές μας θα στηρίζονται η μια στην άλλη
Ανατριχίλα θα μας προκαλεί η προϊούσα γύμνια των δέντρων
Τα βήματά μας στον ήχο των πεσμένων φύλλων.
Η σκιά του σύννεφου από τα δυτικά
η αδιαπραγμάτευτη πορεία μας.
Το φως του ήλιου περνά απ’ τις φυλλωσιές
μας κλείνει τα μάτια
για λίγο τώρα
για πάντα μετά.
Τα παιδιά κυλιούνται στο χορτάρι.
Οι βολβοί μεγαλώνουν στο σκοτάδι
Υπόσχονται την άνοιξη
Τα σώματά μας στην κατάληξη θα τους συναντήσουν.
Και θα ‘ναι αυτός ο δικός μας παράδεισος.
Σκοτάδι που θρέφει ζωή
Φύλλα που χάνονται
όπως και οι σκιές μας
σε μια αλέα με πορφυρά φύλλα
χωρίς να αφήνουν κανένα σημάδι.
