Επειδή ο κύριος Πρόεδρος θύμισε την ιστορία του θεσμού της Βουλής των Εφήβων και ανέφερε ότι είναι περίπου σαράντα πέντε χρόνια, θα έλεγα πως σαν κάποιος που είναι σαράντα ενός ετών, τολμώ να πω ότι το θυμάμαι αν και δεν είχα ποτέ την τιμή να συμμετάσχω ο ίδιος ως Έφηβος Βουλευτής. Όμως, είναι πάρα πολύ σπουδαίο να μπορεί να εξοικειώνεται κανείς με τους θεσμούς της χώρας μας και με το πώς αυτοί λειτουργούν.
Και έτσι σήμερα ήθελα πολύ γρήγορα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις σε συνάρτηση και με το θέμα, «Το + που διαμορφώνει τον δημοκρατικό κόσμο: Συμμετέχουμε-συνδιαλεγόμαστε-συμπράττουμε!».
Το περσινό θέμα αφορούσε τη βία, την ενδοσχολική βία, το bullying και μας ενέπνευσε και μας επηρέασε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να κάνουμε μια καμπάνια εθνικής κλίμακας. Γι’ αυτό θα έχετε δει ήδη το σποτάκι το οποίο δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση, θα ξέρετε την πλατφόρμα του στο bullying και το πώς μπορείτε να σπάσετε την αλυσίδα της σιωπής στα σχολεία. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να ακούσουμε πολλά από εσάς, να μάθουμε από τα προβλήματα, τα οποία υπάρχουν στη σχολική κοινότητα και κυρίως να σας δώσουμε μία αφορμή να εμπνευστείτε και να πάρετε ιδέες από την παρουσία σας εδώ.
Όμως, με αφορμή το σημερινό θέμα, ο Πρόεδρος της Βουλής σάς έδωσε ένα βιβλίο ιστορίας. Έτσι, οι πρώτες σκέψεις με αφορμή αυτό το βιβλίο είναι αντίστοιχες με αυτές που ο ίδιος μοιράστηκε.
Όσον αφορά την ιστορία, αν δεν κάνω λάθος, κύριε Πρόεδρε, το ρητό του Σανταγιάνα λέει ότι όποιος δεν θυμάται το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ξέρεις την ιστορία. Όμως, στο ίδιο πνεύμα στο οποίο κινήθηκε και ο Πρόεδρος, εγώ θα πω λίγο πιο κάθετα ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην εγκλωβίζεσαι σε αυτήν.
Πρέπει να τη μάθετε και πρέπει να γράψετε τη δική σας. Η κάθε γενιά πρέπει να μπορέσει να γράψει τη δική της ιστορία. Πρέπει να μπορέσει να μην εγκλωβιστεί στο λεξιλόγιο και στις προσλαμβάνουσες και στις λογικές της προηγούμενης.
Η δική σας γενιά νομίζω ότι έχει και την εξής ιδιαιτερότητα: Είστε η πρώτη γενιά που ίσως οριακά θυμάται ακόμη και την ελληνική οικονομική κρίση. Η δικιά μου είναι παιδιά της δεκαετίας του 1980 και του 1990 και δεν θυμόμαστε την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη δεκαετία του 1970. Νομίζω ότι έχετε μπροστά σας έναν πολύ καθαρό δρόμο για να αντιμετωπίσετε προκλήσεις, όπως αυτές τις οποίες εμείς δεν είχαμε ονειρευτεί ποτέ, δηλαδή Δ΄ Βιομηχανική Επανάσταση, τεχνητή νοημοσύνη, κλιματική αλλαγή, πράγματα τα οποία θα καθορίσουν τις επόμενες δεκαετίες.
Έχουμε δύο δυνάμεις οι οποίες είναι πολύ καθοριστικές γενικά σε σχέση με το πώς θα αλλάξουν τα πράγματα στο μέλλον. Η πρώτη είναι η τεχνολογική αλλαγή. Οι τεχνολογικές αλλαγές των προηγούμενων δεκαετιών έπαιρναν δεκαετίες. Από τις άμαξες στα αυτοκίνητα χρειάστηκαν δεκαετίες για να γίνει η μετάβαση. Να πω για τη δική μου γενιά, από το βίντεο κλαμπ στο NETFLIX χρειάστηκε πολύς χρόνος για να γίνει η μετάβαση. Τα επόμενα χρόνια, όμως, μέσω της τεχνητής νοημοσύνης τα πράγματα θα αλλάζουν σε τριετίες, πενταετίες. Θα κινείστε γρηγορότερα.
Ταυτόχρονα υπάρχουν μεγάλες δημογραφικές αλλαγές. Το προσδόκιμο ζωής διαρκώς αυξάνεται. Κάποτε στη χώρα μας μετά τον πόλεμο, ένα παιδί που γεννιόταν θα ζούσε μέχρι τα εξήντα. Στη γενιά των παιδιών μου πλέον το προσδόκιμο ζωής γι’ αυτά μπορεί να περάσει και τα εκατό.
Άρα, θα είναι ένας κόσμος που θα τρέχει γρηγορότερα και θα διαρκεί περισσότερο. Κι εσείς θα είστε η γενιά που θα πρέπει στη χώρα μας να καθορίσει το πώς θα κινηθούμε σε αυτήν την αλλαγή.
Εγώ αυτό το οποίο θα πω, λοιπόν, είναι ότι χρειαζόμαστε δύο πράγματα. Νομίζω ότι θα χρειαστείτε δύο εργαλεία. Το πρώτο είναι η λέξη «πίστη». Θα χρειαστείτε να πιστέψετε στους εαυτούς σας και στις δυνατότητές σας. Να μη φοβηθείτε ότι κάποια πράγματα ή κάποιες προκλήσεις είναι υπερβολικά ψηλά και υπερβολικά δύσκολο να ανταποκριθείτε σε αυτές. Δεν έχετε κανέναν λόγο να μην πιστεύετε στους εαυτούς σας. Νομίζω ότι αυτή η χώρα, αν δει κανείς την ιστορία της και εμπνευστεί από αυτήν και από πολλά κεφάλαια, τα πιο φωτεινά, τα οποία είχαμε τα τελευταία διακόσια χρόνια, δείχνουν ότι η χώρα αυτή είναι ικανή για θριάμβους. Είναι ικανή και για καταστροφές, αλλά είναι ικανή και για θριάμβους σίγουρα.
Το δεύτερο, πέρα από την πίστη, είναι η γνώση, να μπορέσει δηλαδή κανείς να αφουγκραστεί τα μαθήματα της ιστορίας, να καταλάβει τα δεδομένα των προκλήσεων που έρχονται και να μην εγκλωβιστεί στο πώς θα τα λύσει. Να αναζητήσει κανείς λύσεις έξω από το κουτί, με αυτοπεποίθηση και με διάθεση για συνεννόηση, για αλλαγές, για ταχύτητα.
Θα πω ότι γυρνώντας όλον τον κόσμο καταλαβαίνει κανείς. Και η συμβουλή που πολλοί με ρωτάνε ως Υπουργό Παιδείας για τον επαγγελματικό προσανατολισμό, τι να σπουδάσει κανείς και τι να μελετήσει κανείς, θεωρώ ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι να πει κανείς ένα αντικείμενο. Πρέπει να κάνει κανείς αυτό που αγαπάει, να πειραματίζεται, να εξερευνά το τι θέλει, να ταξιδεύει, να διαβάζει, να μιλά με άλλους ανθρώπους, να κάνει φιλίες, να διαμορφώνει σχέσεις. Κάνοντάς τα αυτά, θα ανακαλύψετε ότι έχουμε έναν κόσμο που ανοίγεται μπροστά μας και σε αυτόν τον κόσμο με σηκωμένα μανίκια και με αισιόδοξο βλέμμα έχετε κάθε δυνατότητα να γράψετε ακόμη πιο σημαντικά κεφάλαια της ιστορίας από ό,τι αυτά τα οποία βρίσκονται στα βιβλία, τα οποία όλοι μας διαβάζουμε και τα οποία σας έδωσε και ο Πρόεδρος της Βουλής.
Εμπνευστείτε, μελετήστε, γράψτε τη δική σας ιστορία και να συμμετέχετε σε όλες τις προκλήσεις και σε όλα τα πράγματα τα οποία θα έχετε μπροστά σας, όπως ακριβώς είναι και το θέμα αυτής της Βουλής των Εφήβων.
Πολλά συγχαρητήρια για την παρουσία σας εδώ! Σας ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ για την ιδιαίτερη τιμή να απευθυνθώ στο Σώμα»