οι σκιές παίζουν το παιχνίδι τους στον πίνακα της πραγματικότητας
Στο χέρι μου κρατώ μια κούπα καφέ γεμάτη όνειρα
στην πρώτη δοκιμή ο κόσμος μου ξεφεύγει
ενώ εγώ μένω εδώ
Η κάθε γουλία είναι ένα ταξίδι στην εσωτερική μου ειρήνη
μια ανάσα από τον θόρυβο εκεί όπου η γεύση του καφέ γίνεται ποίηση, έργω τέχνης ανανέωσης
Στην αστραπιαία ευτυχία της στιγμής, ο χρόνος σταματάει να υπάρχει
ο κόσμος γίνεται μια αιώνια στιγμή
μια ομορφιά ανεξήγητη
εκεί που με κάθε γουλιά
η αρμονία της ύπαρξης ανακαλύπτεται σε κάθε πνοή της αύρας του πρωινού καφέ.
Doria
W zagubionym świetle świtu kurtyna dnia powoli się unosi
świadomość budzi się ze snu otępienia
cienie rozgrywaja swoją rolę na planszy rzeczywistości
W dłoni trzymam kubek kawy pełny marzeń
podczas pierwszego łyku świat ucieka ode mnie
podczas gdy ja pozostaję tu
każdy łyk to podróż do mojego wewnętrznego spokoju
oddech z dala od hałasu tam, gdzie smak kawy staje się poezją, dziełem sztuki odnowy
W błyskawicznej szczęśliwości chwili czas przestaje istnieć
świat staje się wieczną chwilą
niezwykłym pięknem
tam, gdzie za każdym łykiem
harmonia istnienia odkrywana jest w każdym oddechu porannej kawowej aury.
Doria