Φωτιές της Μεγάλης Πέμπτης.
Έρημη φρενοβλάβεια λέει πως έρχονται τάχατες οι αποθαμένοι και ζεσταίνονται...
Χρωματιστά μαντήλια σφιχτοδεμένα στον Εσταυρωμένο· λουλούδια χαιρετίζουν εκτυφλωτικά το εύοσμο αίμα: θερμόμετρα στου Ιησού τις αμασχάλες.
Αντικρίζω ηδύγλουτες οπτασίες του ωραίου φύλου· δεν απολάμπει τίποτα πιότερο μέσα σε τόσο θυμίαμα· λαμπαδιάζουν έωλοι οι ψαλτάδες· ο χώρος αντιμάχεται την ολισθηρή αιτιότητα. Όλα είναι κρέας κι οδύνημα ηδονής· επιχέουσα λάμψη.
Κι όμως απ’ έξω ύστερα διαύγειες από γομολάστιχα.
Πότε ν’ ακούγετ’ ένα γέλιο σαν ατμάκατος· πότε να υποσκάπτει τα διάχυτα μύρα· πότε τραχύς κρουνός βλακείας το γέλιο και πότε ωσάν χέσιμο.