το φιλούν, στο στήθος τους το σφίγγουν,
αμβροσία και νέκταρ το ταΐζουν, το τυλίγουν
σε κόκκινα πανιά, το νανουρίζουν.
Γυμνοί το κρεμούν
στον τοίχο εικόνισμα το προσκυνούν, λιβανίζουν.
Σε ώρες μοναξιάς το βασανίζουν:
Διάφανο δέρμα τρυφερό ξοδεύουν
Χάδια που αγόρασαν με χρήματα και χάθηκαν
Φιλιά που δόθηκαν επί πιστώσει και αναστήθηκαν!
Ποίηση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ
~Από την ποιητική συλλογή 41ος Παράλληλος, Αθήνα, Στιγμή, 2012