ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ, ▪️Τάκης Σινόπουλος▪️

'Ἔρχεσαι καὶ ξανάρχεσαι σ’ αὐτὴ τὴν αἴθουσα τόσο γυμνὴ ποὺ σὲ κοιτάζουν ὅλοι.

Βασανίζεις τὰ καθίσματα σὰ νὰ βασανίζεις τὸν ἔνοχο.
Σοῦ λέω νὰ πνίξεις μέσα σου αὐτὰ τὰ ἂγρια πουλιὰ
μὰ ἐσὺ τὰ λευτερώνεις.
Γίνεσαι μαύρη ἀπὸ τὴ λύπη σου
κι ἔρχεσαι ἐδῶ.
Ἀπὸ καιρὸ ἔρχεσαι καὶ ξανάρχεσαι.
Τὰ γόνατά σου ἀστράφτουν μέσα στὴν αἴθουσα.
Σοῦ πλένω μὲ τὰ δὰκρυά μου τὰ χέρια καὶ τὶς μασχάλες.
Σοῦ πλένω τὰ πόδια ὡς τὰ βουνά.
Σοῦ χαρίζω τὴν πιὸ ζεστή μου φωνὴ γιὰ νὰ ντυθεῖς.
Μὰ ἐσὺ φεύγεις
ὅπως ἦρθες
γυμνὴ
γιὰ νὰ ὑπάρχει πάντα ἕνα ποίημα
νὰ λέει
γιὰ σένα.
.
.
.

ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
.
.

Η νύχτα και η αντίστιξη
(Αντίστιξη, 1957)
<< ΕΡΜΗΣ >>

▪️Τάκης Σινόπουλος▪️

▪️"Τὴν ὤρα ποὺ παλεύω μ’ ἕνα ποίημα κανεὶς καθρέφτης δὲν ὑπάρχει γιὰ νὰ ἰδῶ τὴ μεταμόρφωσή μου."

17/3/1917 - 25/4/1981