Σε μια στιγμή τραβιέται το πάτωμα από τα πόδια κι απομένει κανείς διπλωμένος στη μέση, με τα χέρια προστατευτικά στο κεφάλι.
Το έχεις νιώσει; Έχεις αγγίξει ποτέ τη συντριβή; Έχεις μυρίσει τον αέρα της;
Εγώ ναι. Κι ας λέω πάντα, μέσα μου, σαν μαντρά που επαναλαμβάνεται εμμονικά, πως είμαι δυνατή. Πως τα πάντα τα μπορώ αρκεί να το θέλω.
Μόνο που δεν είναι πάντα εύκολο να το πιστέψω. Όσο κι αν το επιθυμώ, έρχονται στιγμές που η ζωή με ξεπερνά και μου θυμίζει τις υπερδυνάμεις της.
Επίδειξη ισχύος για εκείνη, συνειδητοποίηση της μικρότητας για μένα.
Άνθρωπος, φίλε. Ισχυρός και συνάμα τόσο αδύναμος μέσα σε τούτο το αχανές Σύμπαν, μέσα στον αβέβαιο και δυνάστη Χρόνο.
Πάντα έλεγα πως μπορώ. Κι εξακολουθώ να το πιστεύω.
Μόνο που αυτές τις στιγμές της μεγάλης ανασφάλειας συνειδητοποιώ πως δεν μπορεί ποτέ κανείς να πορευτεί μόνος στη ζωή.
Έναν άνθρωπο ζητάμε. Κι εγώ κι εσύ…
Ο καθένας αυτό θέλει…
Έναν άνθρωπο που θα του κρατήσει το χέρι.
Δε θα τον καθοδηγήσει, δε θα τον πατρονάρει. Όχι.
Δε θα είναι μήτε από πάνω, μήτε από κάτω του.
Θα έρθει και με τόλμη θα σταθεί δίπλα. Πλευρό το πλευρό, χέρι το χέρι, καρδιά την καρδιά.
Θα έρθει και θα ενώσει τη ζωή, τη μοίρα, το αύριο του με το δικό του.
Μη με ρωτήσεις το όνομά του. Δεν ξέρω καν αν το πρόσωπό του θα το συνοδεύει έρωτας, φιλία ή απλά σεβασμός.
Ξέρω μόνο πως ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να είναι μόνος. Δεν μπορεί να την παλέψει έρημος.
Ένας λόγος συμπονετικός, συμπαραστατικός, κριτικός ή ακόμη και παραινετικός μπορεί να τον βοηθήσει.
Ένας παρήγορος ώμος, βολικός για κλάμα απογοήτευσης ή και θυμού, μπορεί να τον ανακουφίσει.
Ένα μυαλό, αλλιώτικο από το δικό του, με άλλες στροφές, άλλες εμπειρίες κι αλλιώτικα δεδομένα, μπορεί να τον ξεκολλήσει.
Ένας άλλος άνθρωπος χρειάζεται στον καθένα. Ένας άνθρωπος που ισότιμα θα σταθεί στο πλάι και θα προσφέρει πολλά.
Αγάπη, έννοια, ανιδιοτέλεια.
Μα πάνω από όλα παρουσία. Συνειδητοποίηση πως δεν παλεύει κανείς μόνος απέναντι στους δαίμονες της ζωής.
Μη με ρωτάς που βρίσκεται ένας τέτοιος άνθρωπος.
Θα σου πω μόνο πως δεν εξαγοράζεται, μήτε τον παραγγέλνεις. Απλά έχεις μάτια και καρδιά ανοιχτά κι ελπίζεις να τον γνωρίσεις.
Ελπίζεις να τον βρεις…
Μα πάνω από όλα, ελπίζεις να καταφέρεις το πιο δύσκολο από όλα…
Να τον κρατήσεις…