Και τα μαλλιά της στα δικά μου.
Έχει το σχήμα των χεριών μου,
Κρατά το χρώμα των ματιών μου,
Την καταπίνει η σκιά μου
Καθως την πέτρα ο ουρανός.
Ορθάνοιχτα τα μάτια της για πάντα,
Να ησυχάσω δεν μ’αφήνει.
Κατάφωτα τα όνειρά της
Τους ήλιους εξατμίζουν,
Με κάνουν να γελώ, να κλαίω και να γελώ,
Μιλώ, χωρίς να έχω τίποτα να πω.
Απόδοση: Γιώργος Καραβασίλης
Εκδ. Εκάτη 1999