 |
| Η Κλεονίκη Δρούγκα με τον γνωστό ποιητή Τόλη Νικηφόρου |
Θέλω να μιλήσουμε
έχω ετοιμαστεί
όμως φοβάμαι·
πριν σου τηλεφωνήσω
φυλλομετρώ ξανά τις σημειώσεις
τις έγραφα
όλη νύχτα
συνδυάζοντας τις συλλαβές
τώρα που ο ήλιος επιμένει να βγει
η επιθυμία να κάνω ένα βήμα
υποχωρεί μέσα μου
έχει περάσει και η ώρα
η μέρα αργοσέρνει δισταγμό
δεν είμαι σίγουρη
να σου μιλήσω αν θέλω τελικά.
ΤΑ ΜΕΡΗ ΜΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Από τα βάγια που του απλώνανε
στο άρον άρον της πλατείας
ένα τσιγάρο χρόνος τελικά
δομείς το έργο
στην πρώτη πράξη
ο Ιησούς κι οι άλλοι Χαρακτήρες
ταυτίζεσαι με τους κακούς
πίνεις το αίμα του
στη δεύτερη πράξη
μετράς τους Χαρακτήρες στην ψυχική σου ευρυχωρία
τα ρήματα συνωστίζονται
τα χείλη διαγράφουν «θάνατος, σταύρωσέ τον»
παρασύρεσαι πιο μέσα
ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Καταπίνω τη συνήθεια σε μικρά κομμάτια
στη σάλτσα της ταχυπαλμίας βουτάω τα δάχτυλα
ανάμεσα στις απολαύσεις
κάπου κάπου ανακατεύω τα λίπη με τη λύπη
καταργώ τη θλίψη με κρασί
τραγουδώντας παράφωνα
ποτέ δεν με απασχόλησε η ορθοφωνία
ύστατη απόλαυση η προσμονή του γλυκού
στην πρώτη μπουκιά ξεφεύγει αναστεναγμός
αλλάζω θέση
η νύχτα απαιτεί χορό
στροφές από τη μία
στροφές από την άλλη
έχω δει ανθρώπους να γερνάνε αμετακίνητοι
το γλυκό το τρώω αργά
η γλώσσα μου κρέμεται και σαλιώνει το ελάχιστο
επιμένω στη σταγόνα που αιωρείται
ηδονή
-πολυτέλεια-
κάνω το τέρμα αρχή.
ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ
Ξεπλένω τον χειμώνα
στα νερά του Αιγαίου
Κάτω απ’ το βλέμμα του ήλιου
απλώνω με μανταλάκια μια ιστορία
Οι ωραίες ιστορίες γράφονται πάντα καλοκαίρι
Τεντώνω τ’ αυτιά ν’ ακούσω
τα ερωτικά καλέσματα μιας καρδερίνας
πυργοδέσποινας των βράχων
υπόσχεται δαγκωματιές σε χνουδωτά ροδάκινα
Ακούω τα κύματα που σκάνε θυμωμένα στον βράχο
αναζητώντας ένα πλανόδιο φεγγάρι
Υπόσχομαι πίστη στη θάλασσα· για όσο κρατήσει-
ντύνομαι την απόχρωση του χαλκού
ακουμπώ κοχύλια στις παλάμες των χεριών
τα μετρώ
Χάνω το μέτρημα
απαντώ στην παρόρμηση
Ξεπλένω τον χειμώνα
στα νερά του Αιγαίου
Κάτω απ’ το βλέμμα του ήλιου
απλώνω με μανταλάκια μια ιστορία
Οι ωραίες ιστορίες γράφονται πάντα καλοκαίρι
Τεντώνω τ’ αυτιά ν’ ακούσω
τα ερωτικά καλέσματα μιας καρδερίνας
πυργοδέσποινας των βράχων
υπόσχεται δαγκωματιές σε χνουδωτά ροδάκινα
Ακούω τα κύματα που σκάνε θυμωμένα στον βράχο
αναζητώντας ένα πλανόδιο φεγγάρι
Υπόσχομαι πίστη στη θάλασσα· για όσο κρατήσει-
ντύνομαι την απόχρωση του χαλκού
ακουμπώ κοχύλια στις παλάμες των χεριών
τα μετρώ
Χάνω το μέτρημα
απαντώ στην παρόρμηση
να επιστρέφω ή να μείνω
εισπνέοντας μια ανάσα φυγής
βαφτίζω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου καλοκαίρι
στο χέρι μου είναι πολύ λίγα άλλωστε
την άνοιξη όμως τη λέω άνοιξη
αυτήν κανείς δεν την πειράζει
κι αποδίδω στο όνειρο τα εύσημα
σε μια ριγέ πολυθρόνα·
όσο κρατήσει.
εισπνέοντας μια ανάσα φυγής
βαφτίζω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου καλοκαίρι
στο χέρι μου είναι πολύ λίγα άλλωστε
την άνοιξη όμως τη λέω άνοιξη
αυτήν κανείς δεν την πειράζει
κι αποδίδω στο όνειρο τα εύσημα
σε μια ριγέ πολυθρόνα·
όσο κρατήσει.
ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Να έχεις στο μυαλό σου
πως υπάρχουν πηγάδια απύθμενα·
με αυτήν την αλήθεια
να ξεκλειδώνεις τους ανθρώπους.
Κάθεσαι οκλαδόν με τον χρόνο
μπροστά στον καθρέφτη
απλώνεις το χέρι ν’ αγγίξεις την ψυχή σου
τεντώνεις τα δάχτυλα
κακώς ψέγεις τον καθρέφτη
Προσπαθείς πιο πολύ
καταπίνοντας σκόρπιες σκέψεις
σφίγγοντας τα χείλη
τσαλακώνοντας εγκώμια
Ο γκρεμνός των λέξεων σε τρομάζει
το βλέμμα σου μυρίζει άσχημα
μένεις γυμνός
κάνεις κάποια πρόοδο
μιλάς μόνος με ασύνδετο σχήμα
δεν κρατάς τον χώρο σου
σπαταλάς αγωνίες κι ευκαιρίες
ανθίζεις γρήγορα
βαραίνεις
μαραίνεσαι
όσο κι αν ψάχνεις για αναδρομικά
το «παραπάνω» σού φταίει.
με αυτήν την αλήθεια
να ξεκλειδώνεις τους ανθρώπους.
Κάθεσαι οκλαδόν με τον χρόνο
μπροστά στον καθρέφτη
απλώνεις το χέρι ν’ αγγίξεις την ψυχή σου
τεντώνεις τα δάχτυλα
κακώς ψέγεις τον καθρέφτη
Προσπαθείς πιο πολύ
καταπίνοντας σκόρπιες σκέψεις
σφίγγοντας τα χείλη
τσαλακώνοντας εγκώμια
Ο γκρεμνός των λέξεων σε τρομάζει
το βλέμμα σου μυρίζει άσχημα
μένεις γυμνός
κάνεις κάποια πρόοδο
μιλάς μόνος με ασύνδετο σχήμα
δεν κρατάς τον χώρο σου
σπαταλάς αγωνίες κι ευκαιρίες
ανθίζεις γρήγορα
βαραίνεις
μαραίνεσαι
όσο κι αν ψάχνεις για αναδρομικά
το «παραπάνω» σού φταίει.
ΜΑΣΚΑ
Στην άκρη του δρόμου με φορτία του καιρού
απροσδιόριστα
και μαζεμένα μπράτσα
ανταλλάσσουμε αδιάφορα λέξεις
Υπαινίσσεσαι ότι χαίρεσαι
απρόθυμα τείνεις το χέρι
μυρίζει απόσταση ο αέρας σου
γκρεμίζει οικειότητες
σε κρύβει με μάσκα
σε ντύνει με σκούρο
εκπληρώνοντας το θέλημα της ανωνυμίας
Αναρωτιέμαι όταν τη βγάζεις
αν έχεις στόμα
αν κουνάς τα χείλη
αν χαμογελάς
θέλω να δω τις καταχωνιασμένες ρυτίδες σου
να γράψω με σχήματα καθαρά
το πρόσωπό σου
Αν δε μ’ αρέσεις
δεν είναι ν’ απελπιζόμαστε εντελώς·
ν’ απελπιζόμαστε αν επιμένεις να φοράς τη μάσκα.
Να ξέρεις ότι προσπαθώ, ζωή
Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ
Επικίνδυνη ποδηλάτισσα
στον θρίαμβο του καθαρού αέρα
ρουφά τη ζωή
ξεγελά τις σκέψεις
ξεσκονίζει τις εμμονές
κάνει τις μνήμες λιγότερο αιχμηρές
έρχεται πιο κοντά στην παραλία
-είναι μια εμμονή κι αυτό-
στο σακίδιό της κρασί
με κίνδυνο να χάσει τον έλεγχο του δειλινού
να πέσει
Κι αν αφεθεί να πέσει
σε δρόμο με χαλίκια;
Θα μάθει
Η ισορροπία είναι άθροισμα βημάτων
Θα αναμετρηθεί
Η ισορροπία είναι θέμα χρόνου
θα περιπλανηθεί
θα ψάξει
θα αρνηθεί
μπορεί και να χαθεί.
Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι πτυχιούχος Φιλοσοφικής ΑΠΘ, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος.
Οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της στρέφονται σε σενάριο-κινηματογράφο, ποίηση, πεζογραφία και εκπαίδευση.
Έχει εκδώσει ένα βιβλίο, επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα – διηγήματα σε ποικίλα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνέγραψε σενάρια μικρού μήκους ταινιών μυθοπλασίας και συνεργάστηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης, με βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς.
Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ ως μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ), με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο».
Το «οκλαδόν με τον χρόνο» (Μανδραγόρας 2020) είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Έχει εκδώσει ένα βιβλίο, επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα – διηγήματα σε ποικίλα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνέγραψε σενάρια μικρού μήκους ταινιών μυθοπλασίας και συνεργάστηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης, με βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς.
Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ ως μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ), με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο».
Το «οκλαδόν με τον χρόνο» (Μανδραγόρας 2020) είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
