Έκθεση φωτογραφίας Μένης Σεϊρίδου BLUE DROPS OF INK- ΚΑΤΕΡΙΝΗ. 65 Φωτό

 Πραγματοποιήθηκαν από την Εστία Πιερίδων Μουσών, στο χώρο της Αστικής Σχολής Κατερίνης τα εγκαίνια μίας...

ξεχωριστής έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο “Blue drops of ink” της Μένης Σεϊρίδου, στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Εαρινές Ημέρες Μουσών 2022».

Η έκθεση, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Γενάρη του 2020 στη Θεσσαλονίκη, αποτελείται από φωτογραφίες που περιέχονται στο ομώνυμο φωτογραφικό λεύκωμα, καθώς και από φωτογραφίες από την ευρύτερη περιοχή της Πιερίας, οι οποίες παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό.

Το λεύκωμα Blue drops of ink ήταν αποτέλεσμα της διετούς συνεργασίας της φωτογράφου με τον Σωτήρη Γάκο και περιέχει 19 ποιήματα και 19 φωτογραφίες που το καθένα συμπληρώνει το άλλο και εμπνέεται από αυτό!
Η επιμέλεια του βιβλίου έχει γίνει από τον Βασίλη Καρκατσέλη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Athonos Art Space.
Για την έκθεση μίλησαν, Θάνος Κόσυβας, συγγραφέας-φωτογράφος, η Μαρία Καρανίκα, επιμελήτρια της έκθεσης, αρχαιολόγος- υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Κρήτης και η τιμώμενη φωτογράφος, Μένη Σεϊρίδου.

   

Blue drops of ink – Μένη Σεϊρίδου.
Απόσπασμα ομιλίας του Θάνου Κόσυβα
To Blue drops of ink είναι μια σειρά φωτογραφιών οι οποίες αφηγούνται διάφορες ιστορίες και αφήνουν τον θεατή ελεύθερο ώστε να εγγράψει τις δικές του ερμηνείες στις εικόνες.
Μας μεταφέρουν την εικόνα ενός ανθρώπου με μία ιδιαίτερη αύρα ευαισθησίας, ενός άνθρωπου με αισιοδοξία. Η Μένη Σεϊρίδου με τις φωτογραφίες της, με ένα μοναδικό τρόπο καταφέρνει να ταξιδέψει τον θεατή στο δικό της, μοναδικό σύμπαν. Υπακούοντας σε μια εσωτερική παρόρμηση, δίνει ένα προσωπικό ύφος στις φωτογραφικές της καταγραφές, εκφραζόμενη μέσα από αυτές.
Όταν φωτογραφίζει, βγαίνουν συναισθήματα, που τα είχε σκεπάσει το πέπλο του χρόνου. Τα συναισθήματα υπάρχουν, ενεργούν και δοκιμάζουν διαφορετικά τον καθένα μας. Δεν υπάρχει έργο τέχνης που να μην μεταφέρει πάνω του τα συναισθήματα πολλών. Τουλάχιστον δύο. Του δημιουργού και του αποδέκτη. Αλλά κάθε ένας από αυτούς τους ρόλους χωρά πολύ κόσμο. Η Μένη έχει καταφέρει να ενώσει αυτά τα συναισθήματα των πολλών και να δημιουργήσει έναν διάλογο.

Αιχμαλωτίζει τη ροή των κινήσεων, των διαλόγων και των αγγιγμάτων. Πρόθεσή της είναι να προσδώσει στις άψυχες αυτές συνθέσεις, ζωή. Η τέχνη και η ζωή συνδιαλέγονται άλλες φορές σιωπηλά και άλλες φορές φωνάζοντας δυνατά.

Ένα δέντρο μοναχικό, μια ομπρέλα στην παραλία τη λάθος εποχή, ένας βράχος κι ένας σταυρός με τη φωτεινή σκιά του, ένα χάδι που το πήρε ο άνεμος, ένα αλμυρό φιλί πάνω στον αχινό, ένα έρημο παγκάκι που περιμένει κάποιον απρόσμενο επισκέπτη, ένα ερειπωμένο σπίτι που αναπολεί την χαμένη του αίγλη, ένα αλαβάστρινο ομοίωμα εκπάγλου ομορφιάς βυθισμένο στη λήθη, ένα καράβι στα σύννεφα, ένα σκοτάδι στο φως φωτογραφημένο με μπλε και μαύρες σταγόνες μελανιού.

Φωτογραφίζοντας σε άσπρο - μαύρο ζητούμενο είναι να εστιάσει στην ουσία του θέματος που φωτογραφίζει, έτσι οι όγκοι, οι σκιές, οι φόρμες καλούνται να ορίσουν και να χαρακτηρίσουν το θέμα της φωτογράφου, τονίζοντάς το με την απόλυτα οπτική μονοχρωμία που επιλέγει να το παρουσιάσει.
Το ενδιαφέρον κρύβεται μέσα στις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις. Αυτές είναι που γεννούν ερωτηματικά και αυτά είναι που προκαλούν συγκίνηση στο θεατή. Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία της Μένης η γλώσσα της νοσταλγίας επικρατεί.

Η φωτογράφος επιλέγει να συνθέσει ένα διάλογο ανάμεσα σε άψυχα, σε ανθρώπινες φιγούρες και χώρους που αποτελούν μέρος της καθημερινότητας της, με εικόνες ασπρόμαυρες σιωπηλές, ερμητικά κλειστές και συχνά μελαγχολικές.

Όποιο σκηνικό χώρου και να διαλέξει, όποια πρόσωπα και να αποφασίσει να βάλει στο κάδρο της, όποιο είδος σκηνοθεσίας και αν χρησιμοποιεί, δεν παύει να διηγείται την ιστορία της ζωής της και του γενέθλιου τόπου της, την Ν. Αγαθούπολη και την Πιερία που τόσο πολύ αγαπά.

Ο χώρος, η κορυφογραμμή, ο ορίζοντας, η θάλασσα, το φως, οι όγκοι του τόπου της, την γοητεύουν. Γιατί είναι μέσα της ένας τόπος σαν αιώνιος προορισμός. Οι εικόνες που δημιουργούνται, αυτές από κάπου προέρχονται, συνειδητά ή ασυνείδητα ψάχνει να φτιάξει αυτά που έχει δει με τα μάτια της ή με το νου της. Καταθέτει την αλήθεια της, όπερ σημαίνει πως αυτοβιογραφείται μ’ έναν τρόπο.

Καθώς η Μένη θα υφαίνει και θα μας παρουσιάζει τους καινούργιους φωτογραφικούς της κόσμους, εμείς θα παρακολουθούμε την αξιόλογη δημιουργική πορεία της και θα έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε κοινωνοί της τέχνης της.
Παράλληλα με την έκθεση κυκλοφορεί και το ομώνυμο λεύκωμα Blue drops of ink, το οποίο είναι το πρώτο της λεύκωμα, με φωτογραφίες δικές της και ποιήματα του Σωτήρη Γάκου, από τις εκδόσεις Άθωνος Art Space. Περιέχει 19 ποιήματα και 19 φωτογραφίες αλληλοτροφοδοτούμενα, καθώς το έργο του κάθε συντελεστή συμπληρώνει το άλλο ή εμπνέεται από αυτό.

  

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

ΣΤΕΛΛΑ ΤΖΙΤΖΙΛΗ