 |
| Associated Press |
Ο Νόαμ Τσόμσκι ασχολήθηκε, για πρώτη φορά, με τη διεθνή πολιτική μόλις στα 10 του, όταν έγραψε για την εφημερίδα του σχολείου του για την πτώση της Βαρκελώνης (το 1939). Εκεί, ο μικρός μαθητής με καταγωγή από την Ουκρανία και τη Λευκορωσία, αναφέρθηκε στην προέλαση του «ζοφερού σύννεφου του φασισμού» σε όλο τον κόσμο. «Δεν έχω αλλάξει γνώμη από τότε, έχω απλώς γίνει χειρότερος», σημείωσε με σαρδόνιο ύφος ο ίδιος στη βιντεοκλήση που έκανε με τον δημοσιογράφο του NS ενώ, παρακάτω σημείωσε ότι, η κλιματική κρίση αλλά και η απειλή πυρηνικού πολέμου έχουν φέρει την ανθρωπότητα κοντά «στο πιο επικίνδυνο σημείο της ανθρώπινης ιστορίας. Πλέον βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την προοπτική καταστροφής της οργανωμένης ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη».
Ο πατέρας του Τσόμσκι γεννήθηκε στη σημερινή Ουκρανία, από την οποία μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1913 για να αποφύγει τη θητεία στον τσαρικό στρατό, ενώ η μητέρα του ήταν γεννημένη στη Λευκορωσία. Ο ίδιος ο καθηγητής, ο οποίος έχει πολλές φορές στο παρελθόν κατηγορηθεί για την άρνησή του να καταδικάσει οποιαδήποτε αντιδυτική κυβέρνηση, στην περίπτωση του Βλαντίμιρ Πούτιν δεν διστάζει να κάνει λόγο για «εγκληματική επιθετικότητα». «Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι τερατώδες», σημειώνει. Για ποιο λόγο ο ρώσος πρόεδρος έφτασε στο σημείο να επιτεθεί στην Ουκρανία; «Υπάρχουν δύο τρόποι να εξετάσει κανείς το ερώτημα», λέει. «Ο ένας, ο μοντέρνος, δυτικός τρόπος, είναι να προσπαθήσει κανείς να προσδιορίσει τι συμβαίνει βαθιά στην ψυχή του Πούτιν, μέσα από τις εσχατιές του διεστραμμένου μυαλού του», υποστηρίζει. «Ο δεύτερος, θα ήταν να εξετάσει κανείς τα γεγονότα: όπως, για παράδειγμα, το ότι τον Σεπτέμβριο του 2001, οι ΗΠΑ βγήκαν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις ζητώντας ενισχυμένη στρατιωτική συνεργασία με την Ουκρανία και περαιτέρω αποστολή προηγμένων στρατιωτικών όπλων στη χώρα – αιτήματα που αποτελούσαν μέρος της ενίσχυσης της διαδικασίας ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ», λέει, ωστόσο επισημαίνει: «Μπορεί κανείς να διαλέξει, δεν ξέρω ποιος τρόπος είναι ο σωστός. Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι ότι η Ουκρανία θα καταστραφεί περαιτέρω. Και ότι, αν δεν επιδιώξουμε να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που υπάρχουν ώστε το θέμα να διευθετηθεί μέσω διαπραγματεύσεων, είμαστε αντιμέτωποι με την προοπτική ενός τελικού πυρηνικού πολέμου».
Μακρύ ιστορικό υπονόμευσης και καταστροφής της Δημοκρατίας από τις ΗΠΑ
Κληθείς να σχολιάσει τη θεωρία ότι, ο μεγαλύτερος φόβος του ρώσου προέδρου, δεν είναι να σφίξει ο κλοιός των νατοϊκών δυνάμεων γύρω από τη χώρα του, αλλά η επικράτηση της φιλελεύθερης Δημοκρατίας στην Ουκρανία, και συνεπώς στο «εγγύς εξωτερικό» της Ρωσίας, αναφέρει: «Ο Πούτιν ανησυχεί για τη Δημοκρατία όσο κι εμείς. Αν επιχειρήσουμε, για μερικά λεπτά, να βγούμε από τη “φούσκα” της προπαγάνδας, θα δούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μακρύ ιστορικό υπονόμευσης και καταστροφής της Δημοκρατίας – θέλετε να το αναλύσω; Το Ιράν το 1953, η Γουατεμάλα το 1954, η Χιλή το 1973, και πάει λέγοντας. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο υποτίθεται ότι πρέπει να τιμούμε και να θαυμάζουμε τη σοβαρή δέσμευση της Ουάσινγκτον στην Δημοκρατία. Σαν τα ιστορικά γεγονότα να μην έχουν σημασία – αυτά είναι για άλλους λαούς». «Και η επέκταση του ΝΑΤΟ;», αναρωτιέται. «Υπήρξε μία ρητή και ξεκάθαρη υπόσχεση από τον (πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ) Τζέιμς Μπέικερ και τον πρόεδρος Τζορτζ Μπους, στον Γκορμπατσόφ ότι, εφόσον ο τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ επέτρεπε την επανένωση των δύο Γερμανιών, και την ένταξη της (ενωμένης) Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, θα εξασφάλιζαν ότι προς Ανατολάς, το Σύμφωνο δεν θα επεκτείνονταν “ούτε κατά μία ίντσα”. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν πολλά ψέματα σχετικά με αυτό το θέμα», συμπληρώνει.