Γιάννης Στεργιόπουλος, Ταραχή

Ζω σχεδόν τμηματικά σ' επεισόδια 

και συνέχειες
και χτυπούν διαδοχικά του απρόσμενου οι συνέπειες.
Σαν θεατρική πλοκή η ευθεία και το ξάφνιασμα,
πριν την κρίσιμη σκηνή, 

πολύ πριν απ' το μπιζάρισμα,
θα εμπιστεύονται σε μένα οι θεοί 

τα μυστικά τους,
π' έχουνε απ' τους θνητούς, 

τα κρυφά και φανερά τους.
Στυλωμένα στο κενό τα μάτια 

χάνονται στο μέλλον,
υπακούνε σ' εντολές 

των εκπεσόντων πια αγγέλων.
Συγκινημένη ανησυχία, πλαστή δικαιολογία,
πριν το ποτήριον τούτο, ταραχή.
Σμίκρυνση, μεγέθυνση με επιθυμητή αλήθεια
κι από νέα διεύθυνση θα χαμογελάω μειλίχια.
Κατά την εκτέλεση, του όπλου την ακινησία
λίγο μόνο τη χαλάει η γνώριμή μου υγρασία,
προειδοποίηση κινδύνου και κραυγή πριν τα στερνά μου,
πριν στην αγκαλιά με πάρει, 

η αιώνια θάλασσά μου.
Επιδιορθωμένη εικόνα, 

πλήρης ίαση στο τραύμα,
πάντα κουμπωμένος

 στης μακαριότητας το θαύμα.
Σχετική ακαταστασία, πλαστή αδιαφορία,
πριν το ταξίδιον τούτο, ταραχή.
Συλλογή, Ρούχα επίσημα φορώ, 

αγαπημένες νότες το υλικό

Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη 14-3-2014
Photo, προσωπική συλλογή