Όσοι είχαν το κουράγιο να παρακολουθήσουν τις τριήμερες κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπίστωσαν ότι η χώρα όχι μόνο δεν διαθέτει… αντιπολίτευση αλλά αυτή αντίθετα λειτουργεί ως σπόνσορας της κυβέρνησης! Ο Τσίπρας, πανικόβλητος από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και εν μέσω σφοδρής εσωκομματικής αμφισβήτησης έδωσε ένα ρεσιτάλ νεο-αυριανισμού. Επέλεξε να επικεντρώσει στον… Φουρθιώτη, επαναλαμβάνοντας τα όσα προπαγανδίζει καθημερινά η Documento του Βαξεβάνη, ακυρώνοντας τελικά την όποια κριτική στις ευθύνες της κυβέρνησης, του υπουργού Πολιτικής Προστασίας Χρήστου Στυλιανίδη και του ίδιου του πρωθυπουργού που τον κρατάει στη θέση του.
Προφανώς δεν έκανε λόγο για την επιθετικότητα της Τουρκίας, το αδιέξοδο της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, το ολοένα και μεγαλύτερο δημογραφικό έλλειμμα, την ευθραυστότητα της ελληνικής οικονομίας που στηρίζεται σε παρασιτικές, μη παραγωγικές βάσεις. Ωστόσο, τι να πει για όλα αυτά ο αρχηγός του κόμματος με τις πιο εθνοαποδομητικές, οικονομικά και κοινωνικά καταστροφικές θέσεις του ελληνικού κοινοβουλίου; Φουρθιώτης, Παύλος Πολάκης και ξερό ψωμί, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκρύψει το γεγονός ότι οι θέσεις του στα ζητήματα που κρίνουν το μέλλον της χώρας, έχουν απορριφθεί κατηγορηματικά πλέον από την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Βλέποντας τον Τσίπρα να επιχειρηματολογεί σαν κουτσαβάκης του πεζοδρομίου, ο κάθε λογικός πολίτης κάνει τον σταυρό του που δεν βρίσκεται αυτός στην κυβέρνηση.
Έτσι άλλωστε πανηγυρίζει και η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μια και έχουν απέναντί τους τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, που τους επιτρέπει να διασκεδάσουν την αρνητικότατη εντύπωση που έχουν προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία πολλές επιλογές τους: Πέρασε σε δεύτερη μοίρα η κυβερνητική ανικανότητα απέναντι στον χιονιά για την οποία ο Χρήστος Στυλιανίδης θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Πέρασαν σε δεύτερη μοίρα οι πολιτικές που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία στο μεταναστευτικό, το ενεργειακό, ή την απορρόφηση των πακέτων του ταμείου ανάκαμψης με την γνωστή παρασιτική πεπατημένη. Επιλογές που ναρκοθετούν την εθνική, οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα της χώρας. Δεν αρκούν τα Rafale αν η χώρα αφοπλίζεται ιδεολογικά και κοινωνικά.
Η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης καταδεικνύει για μια ακόμα φορά την κατάρρευση της υπαρκτής κεντροαριστεράς που σήμερα παραπαίει μεταξύ της συριζαϊκής χυδαιότητας, των αμήχανων ανδρουλάκειων ψελλισμάτων και της ναρκισσιστικής ακαταληψίας του Γιάνη Βαρουφάκη. Η κεντροαριστερά πληρώνει την ταύτισή της με την αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση, τον εθνομηδενισμό, και τις εγχώριες παρασιτικές ελίτ που τόσες δεκαετίες υπηρέτησε με θέρμη. Στην βάση αυτής της αρνητικότατης κληρονομιάς είναι που το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και ο Νίκος Ανδρουλάκης… ρετάρουν επικίνδυνα αν και βρίσκονται υποτίθεται σε τροχιά ανανέωσης: Πώς να ανανεωθούν όμως, όταν το «νέο» που υπόσχονται είναι απλώς ένας ΣΥΡΙΖΑ με καλούς τρόπους, ήπιους τόνους, γραβάτες, ενώ παράλληλα υπεραμύνονται της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου του 2010;
Μένει, λοιπόν, στο πηλίκο ο πλασιέ των κηραλοιφών και των… επιστολών του Ιησού, και το σταλινικό απολειφάδι που επέλεξε στην πρόταση μομφής να ανοίξει μέτωπο με έναν ιστορικό του… πανεπιστημίου John Hopkins για την επανακυκλοφορία ορισμένων γνωστών άλλωστε ντοκουμέντων που εκθέτουν το κόμμα για τον εμφύλιο.
Αμφιβάλει, λοιπόν, κανείς ότι η ελληνική κοινωνία θα ξεχάσει εντελώς αυτήν την αξιολύπητη παράσταση μέσα σε ελάχιστες μέρες; Και ότι η Κυβέρνηση θα συνεχίσει να μακροημερεύει αλαζονικά;
Επαναλαμβάνουμε μονότονα πως μόνο μια πατριωτική και ταυτόχρονα δημοκρατική πολιτική αντιπολίτευση θα μπορούσε να αποκαταστήσει την αναγκαία ισορροπία του πολιτεύματος. Και όσο αυτή δεν αναδεικνύεται το σύστημα θα παραμένει μονοπολικό και ο Μητσοτάκης θα κυριαρχεί ανενόχλητος. Τον Σύριζα τον γευτήκαμε και βέβαια δεν θα επανέλθουμε στο ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε επί δεκαετίες.
ΠΗΓΗ: ΑΡΔΗΝ