των ηφαιστείων της γης, την ευλογιά των λιμενεργατών
της Νέας Υόρκης
Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τους ευνούχους του νέου
αυτοκράτορα, τη φωνή των γερανών του Ίβυκου
Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τη μάνα μου την Έθελ
− Έθελ την έλεγαν; − τον τελευταίο εραστή μου
που σκοτώθηκε πάνω σε μοτοσυκλέτα στο Σικάγο
Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τη μέθεξη της τζαζ
του ροκ εντ ρολ, του χασίς και των βαρβιτουρικών
Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τις ονειρώξεις
των ομοφυλοφίλων του Κίνσεϋ και των ιερόδουλων
της Νέας Υόρκης
Χαράξτε πάνω στο σώμα μου εκείνη την κυρία
στην τηλεόραση να λέει «τα μανιτάρια του Θιβέτ προτιμώνται
για το γεύμα της Τετάρτης»
Χαράξτε πάνω στο σώμα μου τη φωνή μου σε δίσκο 78 στροφών
να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο των Ηνωμένων Πολιτειών
Έπειτα κυκλοφορήστε νύχτα τη μορφή μου σε σεντς
σε χαρτιά τουαλέτας
σε σχολικά τετράδια
και σε φτηνά εσώρουχα.
Αυτά είπε εκείνο το πρωί η Μαίρυλιν Μονρόε
μπαίνοντας στα WC της Νέας Υόρκης
κρατώντας στα χέρια της τη μήτρα της
τις ψεύτικες βλεφαρίδες της και το κεφάλι της.
Από τη συλλογή «Βιβλίο Ι», (ενότητα «Συντεχνία»), που περιλαμβάνεται στη συγκεντρωτική έκδοση «ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ, Τα ποιήματα 1973 - 2008», εκδ. Οδός Πανός, 2008