Η κόρη της μνήμης με στέλνει πίσω οπως πάντα σε αγαπημένες εσωτερικές διαδρομές και με εγκαταλείπει αφύλακτο εκεί.
Χτυπά το τηλέφωνο στο εργαστήρι: Ειμαι ο δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Κατερίνης Πόδας,είδα το εργο σου που πήραμε ως Δήμος για την αδελφοποίηση της Κατερίνης με την PADOVA,μου άρεσε και θέλω ενα εργο σου για τον Διευθυντή τον Γιαπωνέζο που θα το δωρήσει η ΤΟΥΟΤΑ ΕΛΛΑΣ στα εγκαινια του νέου μαγαζιού μπουτίκ στη Κατερίνη ,την άλλη φορά του δώσανε ενα σχέδιο του Ορνεράκη,τώρα θέλω να προωθηθεί κάποιος δικός μας.
Εκείνο το " κάποιος δικός μας" με συγκλόνισε και ήταν πιό γλυκό απο τις μοναδικές σοκολατίνες του....
- καλά κατεβαίνω στην Κατερίνη, αλλά ποιός Πόδας είσαι;
-Ρε δεν θυμάσαι στην Λεπτοκαρυά στου Μπαρμπαγιώργη πίσω απο το Σταθμό, με το ακορντεόν σου τραγουδούσαμε το " Στον άλλο κόσμο που θα πας" δέκα φορές;
Ανατρίχιασα, θυμήθηκα γιατι το λέγαμε!
Εκείνο το " κάποιος δικός μας" με συγκλόνισε και ήταν πιό γλυκό απο τις μοναδικές σοκολατίνες του....
- καλά κατεβαίνω στην Κατερίνη, αλλά ποιός Πόδας είσαι;
-Ρε δεν θυμάσαι στην Λεπτοκαρυά στου Μπαρμπαγιώργη πίσω απο το Σταθμό, με το ακορντεόν σου τραγουδούσαμε το " Στον άλλο κόσμο που θα πας" δέκα φορές;
Ανατρίχιασα, θυμήθηκα γιατι το λέγαμε!
-Ρε Μπούλη εσυ είσαι; Στο Niva κατεβαίνοντας να τον βρω σκεφτόμουν, τι καλό παιδι ο Μπούλης, πως μοιράζονται οι καλοί ανθρώποι σε πρόσκαιρες διαφορετικότητες, και οτι ενότητα και το ολοι μαζι είναι να μην εισαι με τους παρόμοιούς σου αλλα με καθαρούς και διαφορετικούς"
Τώρα συναντώ τον άξιο Απόστολο και τον καμαρώνω.
Στην φωτό στα εγκαίνια η ώρα της παράδοσης του έργου στον καλεσμένο και 
εργα εκείνης της εποχής και κάποια τωρινά.
Το Ταξίδι στην Κατερίνη θα γίνει πραγματικότητα τον άλλο μήνα