Ισα –ισα.
Είχε γνωρίσει αυθεντίες στο είδος τους που έμεινε έκπληκτος.
Για την εξειδικευμένη γνώση τους και παράλληλα για το απέραντο κενό τους.
Ήταν οι καλύτεροι στο είδος τους, αλλά δεν ήξεραν τα βασικά για την ίδια τη ζωή τους, την καθημερινότητά τους.
Αυτό που τους έσωζε ήταν ο σεβασμός των άλλων στο όνομα που είχαν φτιάξει.
Τίποτα άλλο.
Αυτοί οι άνθρωποι όταν ασχολούνταν με τον εαυτό τους, δηλαδή τις σχέσεις ή την οικογένεια τους ήταν δυστυχισμένοι.
Γιατί είχαν χτίσει το κάστρο τους στη μία και μοναδική γνώση και ήταν άοπλοι να αντιμετωπίσουν όσα η ζωή έφερνε μπρος τους. Τους δράκους των άλλων , που έπρεπε να νικήσουν για να κερδίσουν την πριγκίπισσα, τον πύργο της, το βασίλειό της, το στρατό, τη χώρα…
Θαύμαζε τους όμορφους ανθρώπους και τα όμορφα πράγματα.
Αληθινούς «εστέτ» που υπηρετούσαν την ομορφιά.
Συνήθως ήταν άνθρωποι με κουλτούρα, που πίσω από την επαγγελματική τους ιδιότητα έκρυβαν ένα ταλέντο στην τέχνη.
Ζωγράφιζαν, έγραφαν ποίηση, θέατρο, μουσική ή ήταν εθελοντές σε οργανώσεις αλληλεγγύης.Αυτούς που μέσα από την ταπείνωση και την απλότητα τους έκαναν τη ζωή των άλλων να φαίνεται περίπλοκη και σκληρή.
Απολάμβανε αυτό που ήταν.
Λάτρευε τις γυναίκες. Όλες τις γυναίκες.
Τις τολμηρές, τις φοβισμένες, τις αθυρόστομες, τις ντροπαλές, τις όμορφες, τις άσχημες, τις μορφωμένες, τις αμόρφωτες...
Παρεμπιπτόντως, από την εμπειρία του, οι γυναίκες που δεν είχαν καλές επιδόσεις στο Λύκειο ως μαθήτριες και έπαιρναν ένα απολυτήριο στο χέρι, στο σεξ ήταν «ηφαίστεια» με εξαιρετικές επιδόσεις!
Όλες οι γυναίκες όπως και κάθε άνθρωπος, έχουν το δικό τους χαρακτηριστικό που αφήνει τα χνάρια του στη ζωή τους αλλά και στο κοινωνικό γίγνεσθαι .
Ήταν η καλύτερη παρέα και συντροφιά.
Για το κρεβάτι όμως έβαζε κριτήρια: την ερωτική αύρα που εξέπεμπαν, τη θηλυκότητα και την ομορφιά. Όχι την ομορφιά όπως την ορίζουν στα life style περιοδικά.
Την ομορφιά που έκανε μια γυναίκα να ξεχωρίζει από τον τύπο της.
Ένα δικό της ξεχωριστό χαρακτηριστικό που προσέδιδε τη δική της γοητεία.
Τα μάτια, τα σαρκώδη χείλη, τα ρουθούνια, το λαιμό, τη φωνή, τα δάχτυλα, το χαμόγελο, το αυθόρμητο γέλιο, το φουσκωτό πισινό, τις μεγάλες ρόγες, την τριχοφυΐα των μελαχρινών κοριτσιών, το ολόλευκο ή σκούρο χρώμα του δέρματος. Μαζί με μυαλό.
Τον τρόπο που είχε να έλκει το αρσενικό....
Από το μυθιστόρημα Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα, του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου, εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
