ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ... ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ. Του Βασίλη Μαμούρη-φωτο

Το καταφύγιο δεν είχε ακόμα ανοίξει. Οι φύλακες ήταν πάνω και μαστορεύανε και διάφοροι ανεβαίνανε περαστικοί. Πολλοί, πρώτη φορά στην περιοχή, ρωτούσανε...για το βουνό διάφορα και πληροφορίες. Αφήναν τη δουλειά οι φύλακες, κάναν καφέ και πιάναν την κουβέντα για τις κορφές απέναντι, τις ρεματιές, τις ράχες… Κείνο τ’ απόγεμα ο ένας πιάστηκε να βάφει και να τελειώσει ήθελε. Πολλοί τον καθυστέρησαν και νάσου ένας ακόμα! Ήρθε, ευγενικά χαιρέτισε και για τη ράχη απέναντι τον ρώταγε, ονόματα να μάθει. Διάθεση ο φύλακας δεν είχε ν’ απαντήσει και το πινέλο που έβαφε ν’ αφήσει.. «Δάσκαλε», φώναξε από το καταφύγιο ο φύλακας ο άλλος, κι αυτό τον έκανε αμέσως να γυρίσει! Μπροστά του να ο «δάσκαλος» από τη Σαλονίκη, από τους πρώτους του βουνού, της βόρειας κι όχι μόνο… Μετανιωμένος, αμέσως τον χαιρέτισε και έτρεξε καφέ για να του ψήσει. Μες το μυαλό του αυτά που ρώταγε αυτά που ταπεινά ρωτούσε. Λες και πραγματικά δεν ήξερε κι ήθελε να τα μάθει. Ξανά, με ζηλευτή σεμνότητα ρωτούσε, από έναν νεότερο ξανά για να να τ' ακούσει! Ο «Δάσκαλος»…
Μήνες μετά, το καταφύγιο σαν άνοιξε, με άλλο «δάσκαλο» περαστικό ο φύλακας καθόταν. Απ' τα ψηλά είχε κατεβεί και του βουνού κουβέντα είχαν πιάσει. Διό παλικάρια φάνηκαν, σακίδια μεγάλα φορτωμένα. Χαιρέτισαν ευγενικά και για την κόψη ρώτησαν, την βόρεια. Πληροφορίες ήθελαν, και δίχως να το ξέρουν, τον «δάσκαλο» είχανε μπροστά που πρώτος τη σκαρφάλωσε. Στράφηκε ο φύλακας συστάσεις για να κάνει, το λόγο εκεί που έπρεπε να δώσει. Κουβέντα δεν πρόλαβε να πει. Εκείνος είχε ήδη σηκωθεί. Έστριψε το μουστάκι του και ταπεινά χαιρέτισε και κίνησε για μέσα. Απόμεινε ο φύλακας συγκινημένος, τα παλικάρια να κοιτά κι εκείνα απορημένα. Έπιασε να τους εξηγεί και τι να πει ; για κείνον, ένα ακόμα μάθημα μόλις είχε τελειώσει.. Από κείνα τα μαθήματα, που του βουνού οι «Δάσκαλοι» ξέρουν να δίνουν…