ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΕΜΠΟΤΙΣΜΟΥ ΞΥΛΕΙΑΣ Σ.Ε.Κ. (Ο.Σ.Ε.)-ΦΩΤΟ

Όποιος περνούσε παλαιότερα από την περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού Κατερίνης είτε με το τρένο είτε με το αυτοκίνητο, έβλεπε να δεσπόζει μπροστά του το φουγάρο, ύψους 38 περίπου μέτρων, του εργοστάσιου εμποτισμού στρωτήρων Κατερίνης, των Σιδηροδρόμων Ελληνικού Κράτους (Σ.Ε.Κ. τώρα Ο.Σ.Ε.), το οποίο σηματοδότησε και σηματοδοτεί ακόμα την περιοχή. Στρωτήρες (τραβέρσες) είναι οι ξύλινοι δοκοί πάνω στους οποίους πακτώνονται οι σιδερένιες ράγες, στις οποίες κινείται το τρένο. Για 65 χρόνια αυτή η βιομηχανική μονάδα πρόσφερε σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής μας. Το εργοστάσιο κατασκευάστηκε το 1936 και το μηχανολογικό εξοπλισμό τοποθέτησε η Γερμανική εταιρία RHEINMETALL-BORSIG. Τον Αύγουστο του 1939 ξεκίνησε η λειτουργία του εργοστασίου, βγάζοντας τους πρώτους εμποτισμένους στρωτήρες. Ακολούθησε η ναζιστική κατοχή και το εργοστάσιο αναγκαστικά λειτούργησε για λογαριασμό των αναγκών του Γερμανικού στρατού. Την τελευταία στιγμή γλίτωσε από την ολική καταστροφή κατά την αποχώρηση των Γερμανών, οι οποίοι είχαν τοποθετήσει μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών στο φουγάρο του. Βασικές μονάδες του εργοστασίου ήταν το θερμαστήριο, το εμποτιστήριο, η μηχανική πεδίλωση και η διάτρηση των στρωτήρων. Ο εμποτισμός γινόταν με πισσέλαιο (κατράμι).

Το εργοστάσιο έγινε με προοπτική να αξιοποιηθούν τα δάση της Πιερίας, στα οποία υπήρχε μεγάλη παραγωγή ξύλων οξιάς και δρυός, ύλης που ήταν απαραίτητη για τις ανάγκες των ΣΕΚ εκείνης της εποχής. Ο χώρος επιλέχθηκε επειδή η Κατερίνη βρίσκεται σχεδόν στο ενδιάμεσο του σιδηροδρομικού άξονα Αθήνας - Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης και το εργοστάσιο είχε αναλάβει να επεξεργάζεται και να διαθέτει στον ΣΕΚ τους στρωτήρες (τραβέρσες), που είχε ανάγκη για τα έργα και την συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου. Επίσης διότι η περιοχή όπου χτίστηκε, δεν ήταν τότε κατοικημένη και δεν δημιουργούσε περιβαλλοντικά προβλήματα. Το εργοστάσιο παλαιότερα έφτασε να έχει μέχρι 80 άτομα προσωπικό. Το 1965 το εργοστάσιο άρχισε να εκτελεί εργασίες εμποτισμού στύλων για την ΔΕΗ και αργότερα για τον ΟΤΕ. Σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας και την δημιουργία στρωτήρων από τσιμέντο, οι ξύλινοι στρωτήρες έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, με αποτέλεσμα η ζήτησή τους να έχει μειωθεί αισθητά. Περιβαλλοντικοί λόγοι υποχρέωσαν το εργοστάσιο να κλείσει και ο περιβάλλων χώρος του έχει μετατραπεί σε χώρο αναψυχής. Υπάρχουν πολλές προτάσεις για αξιοποίησή του, όπως ως μουσειακός χώρος του Ο.Σ.Ε. ή των προσφύγων του Πόντου, αλλά δεν υιοθετήθηκε ακόμη καμιά.
(Απόσπασμα από το βιβλίο "Το σπίτι μου...... Η γειτονιά μου....... Η πόλη μου.........")