Σε έναν περίπατο στον κήπο κόβω το ένα λουλούδι μετά το άλλο και τα συγκεντρώνω στην αγκαλιά μου
ανάκατα, έτσι όπως τα μαζεύω.Επιστρέφω στο σπίτι με τη σκέψη να ζωγραφίσω τα λουλούδια αυτά.
Αφού τα τακτοποίησα όπως ήθελα, ένοιωσα μεγάλη απογοήτευση: όλη τους η γοητεία χάθηκε με αυτή την τακτοποίηση.
Τι συνέβη λοιπόν;
Ο ασυνείδητος συνδυασμός που έγινε κατά τη διάρκεια της συγκομιδής, ακολουθώντας την προτίμηση της στιγμής, η οποία με έκανε να πάω από το ένα λουλούδι στο άλλο, αντικαταστάθηκε από μία ηθελημένη ταξινόμηση που προήλθε από την ανάμνηση μαραμένων εδώ και καιρό μπουκέτων, που άφησαν στην μνήμη μου την αλλοτινή ομορφιά τους με την οποία επιβάρυνα τη φρέσκια αυτήν ανθοδέσμη.
Ο Ρενουάρ μού είπε: «Όταν τακτοποιώ μία ανθοδέσμη για να τη ζωγραφίσω, σταματώ στην πλευρά που δεν έχω προβλέψει.»
H. Matisse, Γραπτά και Ρήσεις Για την Τέχνη (εκδ. Νεφέλη)- απόσπασμα
CovrPhoto: H. Matisse, Bouquet of flowers in a white vase