Το ημερολόγιο τούτο, δεν έχει την αξίωση να κρίνεται σαν ιστορικό ανάγνωσμα, ούτε φιλοδοξεί να πάρει θέση, ανάμεσα σε λογοτεχνικά βιβλία. Είναι λιτή περιγραφή, από τη ζωή και τη δράση, τα προτερήματα και τα ελαττώματα, την ιδιοσυγκρασία και τις αδυναμίες των πολεμιστών μιας διμοιρίας, μέσα στα στενά πλαίσια της αποστολής και της επίδρασης του περιβάλλοντος επάνω τους, μέσα στο χαροπάλεμα της επίθεσης, στον εφιάλτη της εφόδου, πριν και ύστερα από τη μάχη, στον πόλεμο κατά της Ιταλίας στην Αλβανία το 1940-41, μέχρι την ημέρα της ανακωχής.
Τότε που σημείωνα τις γραμμές τούτες, δεν είχα στο νου μου άλλον αναγνώστη, από μένα, γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι, μπορούσα να ζήσω και να συνεχίσω, ως το τέλος του πολέμου. Σε εννέα μεγάλα τετράδια είχα σκορπίσει, τα επεισόδια, τα συναισθήματα που με πλήγωσαν και τις τραγικές ατυχίες, που είχα σε απώλειες των συμπολεμιστών μου.
Κάθε μέρα, μ’ όλες τις θλίψεις και τους κινδύνους, που χόρευαν γύρω μου, έκλεβα λίγες στιγμές από την ελάχιστη ξεκούρασή μου, για να σημειώσω κάτι από το χρονικό της ημέρας, πάνω στα γόνατά μου...
Το ημερολόγιο τούτο, ανήκει στους ήρωές του και πιο πολύ, στη μνήμη των σκοτωμένων συμπολεμιστών μου, που μείνανε παντοτινοί φρουροί της τιμής των όπλων της Πατρίδας, στην Αλβανία,
«Τ Ο Ι Σ Κ Ε Ι Ν Ω Ν Ρ Η Μ Α Σ Ι Π Ε Ι Θ Ο Μ Ε Ν Ο Ι»
Έτσι, ξαλαφρώνω τη συνείδησή μου, αποδίδοντας ό,τι διαφύλαξα στους συμπολεμιστές μου (Διοικητής Συν/τος, Νίκος Παπαδόπουλος – "Παππούς", Μαλασπίνας Υποδ/της Συν/τος, Δημ. Πετρονώτης λοχαγός Ιου Λόχου.......) .
Αποφεύγω τη φαντασία και το λυρισμό όπου μπορώ. Μονάχα όπου εξωτερικεύω τα προσωπικά μου συναισθήματα και τις εσωτερικές μου θύελλες κι επαναστάσεις, που συγκλονίζουν την ψυχή μου, ξεφεύγουν θλιβεροί μονόλογοι κι εκρήξεις, σαν κουδουνίσματα από ντέφι, ζωηρής τσιγγάνας χορεύτριας ή σαν υποκρούσεις ξεκούρδιστης, μελαγχολικής κιθάρας....
Πολλά, μου φαίνεται πως, δεν έχουν πια θέση, γιατί γράφτηκαν πάνω στο παραλήρημα του εφιάλτη του πολέμου, μα δεν τα παραλείπω, ούτε τ’ ανασκευάζω, για να μην τραυματίσω την ακεραιότητα της γνησιότητας του ημερολογίου. Είναι σκέψεις και ιδέες, πίσω από 28 χρόνια…
Είμαι βέβαιος πως, η αδύνατη περιγραφή μου, αδικεί τα γεγονότα και τους ήρωες του ιστορήματος. Είναι, μια χλωμή εικόνα μιας μεγάλης περιπέτειας…..
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Ε. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ
*** Ανάρτηση της κόρης του Ελ. Ελευθεριάδη,
Σημέλας Ελευθεριάδου