Μετά τη Μεταπολίτευση εξελέγη ως ο πρώτος δήμαρχος Κατερίνης στις εκλογές του 1975 και ήταν ο μακροβιότερος στην ιστορία του δήμου, έχοντας επανεκλεγεί το 1978 και το 1982.
Είναι νυμφευμένος με τη Μαρία Χαραλαμπίδου και έχουν δύο ενήλικα παιδιά.
Εκπαίδευση
Φοίτησε στο Γυμνάσιο της Κατερίνης από το 1946 έως το 1951 και τρία χρόνια αργότερα εισήχθη στο Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και το 1955 εισήχθη με εξετάσεις στο ΕΜΠ, από όπου έλαβε το δίπλωμά του το 1960.
Εκπαίδευση
Φοίτησε στο Γυμνάσιο της Κατερίνης από το 1946 έως το 1951 και τρία χρόνια αργότερα εισήχθη στο Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και το 1955 εισήχθη με εξετάσεις στο ΕΜΠ, από όπου έλαβε το δίπλωμά του το 1960.
Την ίδια περίοδο συνεργάστηκε με τη Δομική ΑΤΕ για το έργο «Γέφυρα του Ποταμού Αλιάκμονα στην Παλαιά Εθνική Οδό Κατερίνης - Θεσσαλονίκης».
Μετά τη δημαρχία
Μετά τη δημαρχία εργάστηκε (από το 1987) ως ελεύθερος επαγγελματίας με κύρια δραστηριότητα στη μελέτη και την κατασκευή ιδιωτικών και δημοσίων έργων.
Το 2015 τιμήθηκε σε εκδήλωση από τον δήμο Κατερίνης στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Αικατερίνεια», για το σύνολο του έργου του.
https://el.wikipedia.org/
Από το 1960 έως το 1962 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και απολύθηκε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Πολιτική σταδιοδρομία
Η ενασχόλησή του με τα κοινά ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του '60, οπότε ορίστηκε μέλος της νομαρχιακής επιτροπής στην Ένωση Κέντρου από τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Πολιτική σταδιοδρομία
Η ενασχόλησή του με τα κοινά ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του '60, οπότε ορίστηκε μέλος της νομαρχιακής επιτροπής στην Ένωση Κέντρου από τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Το 1963 εξελέγη μέλος στην ίδια επιτροπή, αναλαμβάνοντας την οργάνωση της νεολαίας. Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα εναντίον της αποστασίας και έπειτα από την κατάλυση της δημοκρατίας το 1967 τέθηκε σε περιορισμό, με την αφαίρεση διαβατηρίου, ενώ απειλήθηκε πολλαπλά με παραπομπή στο Στρατοδικείο.
Την ίδια περίοδο ανεστάλη η επαγγελματική του δραστηριότητα στα δημόσια έργα στην Πιερία και ανέλαβε διάφορα έργα στην Ημαθία. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας κατήλθε ως υποψήφιος στις εκλογές του 1975 με τον συνδυασμό Ένωση-Δημιουργία λαμβάνοντας 5.864 ψήφους (42,37%) έναντι 4.650 (33,60%) για τον υποψήφιο της Νέα Πορείας, Κλέαρχο Γώττα στον πρώτο γύρο.
Στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών επικράτησε ο συνδυασμός του Σίμου Χαραλαμπίδη με 7.041 ψήφους (ποσοστό 50,70%) έναντι 6.853 για τη «Νέα Πορεία» του Κλέαρχου Γώττα (49,30%).
Ως δήμαρχος ήταν πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων νομού Πιερίας (1976). Επανεξελέγη δήμαρχος το 1978 με 57,04% από τον πρώτο γύρο και το 1982 με 56,72% στον δεύτερο γύρο, υπηρετώντας συνεχώς επί 12 χρόνια, έως τις 31 Δεκεμβρίου 1986.
Κατά τη δημαρχιακή του θητεία συντελέστηκαν πολλά και σημαντικά έργα, με κυριότερα την κατασκευή δημοσίων κτηρίων (Δημαρχείο, Δημοτικό Ωδείο, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, γήπεδα, Αθλητικό Κέντρο κλπ.), τα αντιπλημμυρικά έργα (επικάλυψη του Μοσχοποτάμου, περιφερειακή τάφρος και τις διευθετήσεις του Πέλεκα, του Μαυρονερίου και του ρέματος Βύθισμα), υδρευτικά και αποχετευτικά έργα και την επέκταση του σχεδίου πόλεως (διάνοιξη δρόμων, πλατειών).
Κατά τη δημαρχιακή του θητεία συντελέστηκαν πολλά και σημαντικά έργα, με κυριότερα την κατασκευή δημοσίων κτηρίων (Δημαρχείο, Δημοτικό Ωδείο, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, γήπεδα, Αθλητικό Κέντρο κλπ.), τα αντιπλημμυρικά έργα (επικάλυψη του Μοσχοποτάμου, περιφερειακή τάφρος και τις διευθετήσεις του Πέλεκα, του Μαυρονερίου και του ρέματος Βύθισμα), υδρευτικά και αποχετευτικά έργα και την επέκταση του σχεδίου πόλεως (διάνοιξη δρόμων, πλατειών).
Μετά τη δημαρχία
Μετά τη δημαρχία εργάστηκε (από το 1987) ως ελεύθερος επαγγελματίας με κύρια δραστηριότητα στη μελέτη και την κατασκευή ιδιωτικών και δημοσίων έργων.
https://el.wikipedia.org/