ΠΑΡΗΣ: Στη γη ανήκουν όλα. Την περιφρονήσαμε. ΑΡΗΣ: Τα λεφτά όμως δε φυτρώνουν στο χωράφι, αν δεν το...
σκαλίσεις.
ΠΑΡΗΣ: Δεν είναι εύκολο να δουλέψεις τη γη. Να μπεις στο χωράφι, με ήλιο, με βροχή, με λάσπες, σκόνες και αγκάθια, να γεμίσεις ρόζους στα χέρια. Χωρίς ωράρια και αργίες…
Πρέπει να πιάσεις με τις χούφτες σου το χώμα, να ακούσεις τον παλμό του, να νοιώσεις στα ρουθούνια σου τη μυρωδιά του, να βάλεις τους σπόρους με τα χέρια σου στα σπλάχνα της, , να τους ποτίσεις, να δεις τα βλαστάρια να φυτρώνουν, να ψηλώνουνε, να ανθίζουνε να δένουν καρπούς… Θα την αγαπήσεις και θα σ αγαπήσει. Μόνο έτσι ζεις από τη γη.
ΑΡΗΣ: Πρέπει να ξέρεις τι θα κάνεις με τη γη.
ΠΑΡΗΣ: Η γη είναι σαν τη γυναίκα…
ΑΡΗΣ: Σαν τη γυναίκα; Θηλυκό…!
ΠΑΡΗΣ: Πολύπλοκη.
ΑΡΗΣ: Περίπλοκη.
ΠΑΡΗΣ: Όταν την φροντίζεις, όταν την ποτίζεις ανθίζει. Στο ανταποδίδει. Σου «κάθεται»… Η γη θέλει σεβασμό, ήλιο, νερό και ιδρώτα.
ΑΡΗΣ: Καλό καιρό, την τύχη μαζί σου και τον έμπορο. Γιατί τα καρτέλ κάνουν πάρτι με τον ιδρώτα του αγρότη.
ΠΑΡΗΣ: Αν δεν την αγαπάς τη γη, πετρώνει. Σε διώχνει.[παύση]
ΑΡΗΣ: Μάθαμε δυο γράμματα για να ξεφύγουμε από τη σκληρή δουλειά στα χωράφια. Πάλι στα χωράφια θα καταλήξουμε…
-Υπό Σκιήι-
Από το βιβλίο Κρίσεις επιΚρίσεων του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου. Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
