23.5.20

Ο Κώστας Μακεδόνας ανεβαίνει στην οροφή του Λευκού Πύργου και τραγουδά για τη Θεσσαλονίκη

Θα ανέβει στο ψηλότερο σημείο του Λευκού Πύργου, στην οροφή του σήματος κατατεθέντος της πόλης, εκεί όπου
πραγματοποιείται η έπαρση – υποστολή της ελληνικής σημαίας, για να τραγουδήσει για όλους μας στις μέρες της μετά – καραντίνας, στέλνοντας το μήνυμα ότι η Θεσσαλονίκη μένει αισιόδοξη.
Ο Κώστας Μακεδόνας, γέννημα θρέμμα της πόλης, όπου ξεκίνησε και τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, επιστρέφει τώρα στην πατρίδα του με ένα τολμηρό και πρωτότυπο σχέδιο: μια συναυλία που θα βιντεοσκοπηθεί την ερχόμενη Δευτέρα και περιλαμβάνει 15 εμβληματικά τραγούδια με άμεση αναφορά στη γενέτειρά του: «Όμορφη Θεσσαλονίκη», «Φύσηξε ο Βαρδάρης», «Θεσσαλονίκη», «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη» είναι μερικά μόνο από αυτά. «Πρόκειται για αγαπημένα κομμάτια μεγάλων ελλήνων δημιουργών που τα έχουμε διαλέξει για να μιλήσουν απευθείας στην καρδιά των ανθρώπων μας. Τραγούδια που μιλούν για τις ομορφιές της πόλης μας, τραγούδια αισιόδοξα που θα μας κάνουν όλους μία μεγάλη παρέα», λέει στο makthes.gr ο Κώστας Μακεδόνας.

Η εκδήλωση, που πραγματοποιείται μετά από μεγάλη προσπάθεια και πολλές γραφειοκρατικές δυσκολίες, αποτελεί μια παραγωγή του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και θα μεταδοθεί από το κανάλι του οργανισμού στο YouTube αλλά και την ΕΡΤ3. «Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας έχει αποδείξει εδώ και πολλά χρόνια πως στηρίζει τον πολιτισμό και βρίσκεται δίπλα στους καλλιτέχνες και στον κόσμο της Θεσσαλονίκης. Σε αυτή την δύσκολη εποχή από κάθε άποψη, όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε τρόπους να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Η ιδέα να τραγουδήσουμε πάνω στον Λευκό Πύργο με έχει ενθουσιάσει και περιμένω με ανυπομονησία! Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα και κάθε φορά που τραγουδάω εδώ η συγκίνησή μου είναι μεγάλη. Ελπίζω, έστω και για λίγο, να δώσουμε μία δόση αισιοδοξίας και ψυχικής ανάτασης», τονίζει ο ερμηνευτής.

«Να μην αντιμετωπίζεται ο σύγχρονος πολιτισμός ως είδος πολυτελείας»

Ο ίδιος βίωσε την καραντίνα με τους δικούς του ανθρώπους. «Ήμουν με την οικογένεια, τηρώντας όλες τις οδηγίες που νιώσαμε πως θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση. Πέρασα αυτό το διάστημα με προβληματισμό για το μέλλον αλλά και με συγκρατημένη αισιοδοξία», επισημαίνει.

Θέλει να πιστεύει πως η επόμενη μέρα θα κυλήσει σχετικά καλά. «Η αισιοδοξία είναι απαραίτητη στη ζωή μας. Δε σημαίνει βέβαια πως δεν αντιλαμβάνομαι και τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε σε όλους τους τομείς και κυρίως στο χώρο της εργασίας. Και ο πολιτισμός και οι άνθρωποί του θα αντιμετωπίσουμε ιδιαίτερα προβλήματα αλλά αισιοδοξώ πως θα βρούμε και νέους τρόπους έκφρασης και λύσης των προβλημάτων μας και πως θα ανοίξουν νέοι δρόμοι. Εύχομαι οι άνθρωποι του πολιτισμού να συνεχίσουμε να διεκδικούμε και να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας!», σημειώνει.

Επίσης, κάνει το δικό του σχόλιο για τις μεγάλες δυσκολίες που προκάλεσε η πανδημία στους καλλιτέχνες, αλλά και τις διεκδικήσεις τους μετά από όλα αυτά. «Ο χώρος του πολιτισμού έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Η εργασία μας είναι καθημερινή αλλά όχι με τη στενή έννοια του όρου, δηλαδή με ωράριο, γραφείο κοκ. Είμαστε όμως όλοι σκληρά εργαζόμενοι και ο χώρος μας έχει πληγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι διεκδικήσεις μας δεν είναι επαιτεία αλλά είναι μία φωνή για να στηριχθούν κυρίως οι νέοι άνθρωποι που κυνηγούν τα όνειρά τους και μοχθούν κάθε μέρα», υπογραμμίζει.

Εστιάζει ακόμη στα επαγγέλματα που πλαισιώνουν τους καλλιτέχνες. «Να μην ξεχνάμε ότι όταν παρακολουθούμε μια συναυλία ή μια θεατρική παράσταση εκτός από τους πρωταγωνιστές υπάρχουν και οι αφανείς ήρωες, όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που είναι πίσω απ ´τα φώτα και χωρίς αυτούς δεν μπορούν να γίνουν αυτές οι παραστάσεις»

Τέλος, καταλήγει πως εκτός από τα μέτρα στήριξης χρειάζονται και φρέσκες ιδέες που να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ιδιαιτερότητες του χώρου. «Να μην αντιμετωπίζεται ο πολιτισμός, κυρίως ο σύγχρονος, ως είδος πολυτέλειας ή ακόμα χειρότερα ως αναγκαίο κακό. Φανταστείτε τη ζωή μας χωρίς μουσική, χωρίς χορό, χωρίς βιβλία και ταινίες, χωρίς όλα αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους».