ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ...

ΕΚΕΙΝΟΣ: Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού...
ΑΥΤΟΣ: Διαφωνώ! -Εξάρες: γύρισε το παλίοζαρο, γύρισε!-
Εγώ θέλω την πολιτική ως τέχνη του ανέφικτου...
το εφικτό κι εγώ το μπορώ.

Για το ανέφικτο θέλω τους πολιτικούς.

Ικανούς και προσηλωμένους στα ιδανικά και τις αξίες.
Πρέπει να σηκωθούμε να τα αλλάξουμε όλα. Είμαστε στον πάτο.

 Καιρός να σηκωθούμε ψηλά. 

Αυτή η κατάσταση μας έκανε να σκεφτούμε λογικά, γιατί όντως είχαμε παρασυρθεί. Αλλάξαμε. 

Κι αφού αλλάξαμε εμείς, μπορούμε να αλλάξουμε και τον κόσμο. 

Να σηκώσουμε το λάβαρο μιας καινούριας πρότασης ζωής.

Με μια πατριωτική κυβέρνηση μπροστά, και το λαό να τη στηρίζει, είμαι σίγουρος ότι θα βρούμε το αληθινό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. 

Το αληθινό νόημα κάθε ανθρώπινης πράξης.
ΕΚΕΙΝΟΣ: [ειρωνικά] Τι λες ρε παιδί μου…!
ΑΥΤΟΣ: [με πάθος]Κορόιδευε εσύ. Να δεις που θα γεννηθούν νέες δυναμικές και γόνιμες προτάσεις...
ΕΚΕΙΝΟΣ:...Και;
ΑΥΤΟΣ: Τι και;