22.2.19

Άξιον εστί (1959), Οδυσσέας Ελύτης. (Απόσπασμα)

“…Κι επειδή συλλογίστηκεν:
ωραία που είναι στην αγκαλιά ο ένας του άλλου
γέμισαν έρωτα οι μεγάλες γούρνες
αγαθά σκύψανε τα ζώα μοσκάρια και αγελάδες


σαν να μην ήτανε στον κόσμο πειρασμός κανένας
και να μην είχαν γίνει ακόμη τα μαχαίρια
Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις είπε
και στροφή γύρω του κάνοντας μ’ ανοιχτές παλάμες έσπειρε
φλόμους κρόκους καμπανούλες
όλων των ειδών της γης τ’ αστέρια
τρυπημένα στο ένα φύλλο τους για σημείο καταγωγής
και υπεροχή και δύναμη
αυτός
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!…”