Το διάταγμα καταργεί και αντικαθιστά πρακτικά τις «Guiding Principles for Federal Architecture» του 1962, οι οποίες προωθούσαν τη μοντέρνα αρχιτεκτονική και την καινοτομία, σύμφωνα με την Washington Post. Αντίθετα, ο Τραμπ επιδιώκει την επιστροφή σε στυλ εμπνευσμένα από την ελληνική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, όπως νεοκλασικό, Georgian, Federal, Beaux‑Arts και Art Deco, καθώς και άλλες παραδοσιακές μορφές όπως Γοτθικό, Ρωμανικό, Pueblo Revival, Ισπανικό αποικιοκρατικό και Μεσογειακό.
Το νέο διάταγμα προβλέπει ότι τα εκτελεστικά και κυβερνητικά κτίρια πρέπει να σχεδιάζονται ώστε να αποπνέουν «αξιοπρέπεια, ζωτικότητα, σταθερότητα», να είναι λειτουργικά και οικονομικά στην κατασκευή, τη λειτουργία και τη συντήρηση, και επιπλέον να ενσωματώνουν χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, όπου είναι εφικτό.
Ορίζονται σαφείς διαδικαστικές αλλαγές για τη General Services Administration (GSA):
οι αρχιτέκτονες που εμπλέκονται σε κρατικά έργα πρέπει να έχουν εξειδίκευση στην κλασική και παραδοσιακή αρχιτεκτονική, προβλέπεται η θέση ενός ανώτερου συμβούλου για το αρχιτεκτονικό σχέδιο και οι διαγωνισμοί σχεδιασμού θα αξιολογούν με σημαντικό βάρος την εμπειρία σε αυτές τις μορφές.
Σύμφωνα με το διάταγμα κάθε παρέκκλιση από τα κλασικά και παραδοσιακά πρότυπα θα πρέπει να τεκμηριώνεται προσεκτικά και να περνά από δημόσια διαβούλευση, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο. Παρά ταύτα, η μοντέρνα, μπρουταλιστική ή αποδομητική αρχιτεκτονική περιγράφεται ουσιαστικά ως ανεπιθύμητη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται δραστικά η δυνατότητα υιοθέτησής της στα ομοσπονδιακά έργα, όπως σημειώνουν το Federal News Network και το Daily Beast.
ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ
«Τα ομοσπονδιακά δημόσια κτίρια πρέπει να αναβαθμίζουν και να ομορφαίνουν τους δημόσιους χώρους, να εμπνέουν το ανθρώπινο πνεύμα, να εξευγενίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και να εμπνέουν σεβασμό στο ευρύ κοινό. Πρέπει επίσης να είναι οπτικά αναγνωρίσιμα ως δημόσια κτίρια και, κατά περίπτωση, να σέβονται την τοπική αρχιτεκτονική κληρονομία», αναφέρει στο διάταγμα.
Ωστόσο δεν μένει στις διαπιστώσεις και προχωρά σε συστάσεις. Η παραδοσιακή και νεοκλασική αρχιτεκτονική, αυτή που ακολουθεί το στυλ της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης, είναι το προτιμώμενο στυλ για τα ομοσπονδιακά κτίρια.
Ο Μπρουταλισμός
Ο Μπρουταλισμός γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως τη δεκαετία του 1960 και του ’70 και χαρακτηρίζεται συνήθως από μπετόν, όγκους και μια μινιμαλιστική λογική που δίνει έμφαση στη λειτουργικότητα. Κάποιοι τον θεωρούν αυστηρό, άλλοι μνημειακό. Για ορισμένους είναι ελιτίστικος, για άλλους δημοκρατικός. Για κάποιους ανθεκτικός, για άλλους φτηνός. Ένα χαρακτηριστικό, ωστόσο, αναγνωρίζεται από όλους: ο Μπρουταλισμός διχάζει. Εδώ και δεκαετίες οι απόψεις συγκρούονται για τις αρετές ή τις αδυναμίες του και για το αν τα κτίριά του είναι μνημεία που πρέπει να διατηρηθούν ή «τερατουργήματα» που πρέπει να κατεδαφιστούν, αναφέρουν οι New York Times.
Σύμφωνα με το διάταγμα κάθε παρέκκλιση από τα κλασικά και παραδοσιακά πρότυπα θα πρέπει να τεκμηριώνεται προσεκτικά και να περνά από δημόσια διαβούλευση, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο. Παρά ταύτα, η μοντέρνα, μπρουταλιστική ή αποδομητική αρχιτεκτονική περιγράφεται ουσιαστικά ως ανεπιθύμητη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται δραστικά η δυνατότητα υιοθέτησής της στα ομοσπονδιακά έργα, όπως σημειώνουν το Federal News Network και το Daily Beast.
ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ
«Τα ομοσπονδιακά δημόσια κτίρια πρέπει να αναβαθμίζουν και να ομορφαίνουν τους δημόσιους χώρους, να εμπνέουν το ανθρώπινο πνεύμα, να εξευγενίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και να εμπνέουν σεβασμό στο ευρύ κοινό. Πρέπει επίσης να είναι οπτικά αναγνωρίσιμα ως δημόσια κτίρια και, κατά περίπτωση, να σέβονται την τοπική αρχιτεκτονική κληρονομία», αναφέρει στο διάταγμα.
Ωστόσο δεν μένει στις διαπιστώσεις και προχωρά σε συστάσεις. Η παραδοσιακή και νεοκλασική αρχιτεκτονική, αυτή που ακολουθεί το στυλ της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης, είναι το προτιμώμενο στυλ για τα ομοσπονδιακά κτίρια.
Ο Μπρουταλισμός
Ο Μπρουταλισμός γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως τη δεκαετία του 1960 και του ’70 και χαρακτηρίζεται συνήθως από μπετόν, όγκους και μια μινιμαλιστική λογική που δίνει έμφαση στη λειτουργικότητα. Κάποιοι τον θεωρούν αυστηρό, άλλοι μνημειακό. Για ορισμένους είναι ελιτίστικος, για άλλους δημοκρατικός. Για κάποιους ανθεκτικός, για άλλους φτηνός. Ένα χαρακτηριστικό, ωστόσο, αναγνωρίζεται από όλους: ο Μπρουταλισμός διχάζει. Εδώ και δεκαετίες οι απόψεις συγκρούονται για τις αρετές ή τις αδυναμίες του και για το αν τα κτίριά του είναι μνημεία που πρέπει να διατηρηθούν ή «τερατουργήματα» που πρέπει να κατεδαφιστούν, αναφέρουν οι New York Times.
