ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ
Οι συμπατριώτες μας, παρόλο που έχουν απογοητευτεί από τους πολιτικούς όλων των κομμάτων δεν αποβάλλουν το ελάττωμα του φανατισμού. Στο παρελθόν υπήρχε οξύτητα, «εμφύλιος πόλεμος», μεταξύ των οπαδών των κομμάτων…
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο πνευματικός και διανοητικός ορίζοντας του ανθρώπου που κυριαρχείται από φανατισμό, είναι περιορισμένος. Γίνεται στενοκέφαλος και αδιάλλακτος. Καταντά υποχείριο της ιδεολογίας, της θρησκείας, της παράδοσης…
Ο σεβασμός στην ιδεολογία και το θρησκευτικό πιστεύω του άλλου είναι άγνωστα. Αν ο άλλος δεν πιστεύει ό,τι πιστεύεις κι εσύ γίνεται εχθρός σου!..
Η ζωή μας: πολιτική, ποδοσφαιρική και θρησκευτική είναι μπολιασμένη με το πνεύμα της μη αποδοχής του άλλου. Το κεφάλι μας είναι τόσο στενό για να χωρέσει άλλη νοοτροπία, ιδεολογία… Δεν υπάρχει σεβασμός, ανοχή, επιείκεια, στις απόψεις των άλλων.
Η ιδεολογία, η θρησκεία, όσο σπουδαία και αν είναι, πιο σημαντική είναι ΕΝΟΤΗΤΑ…
Ας αφήσουμε τους πολιτικούς αρχηγούς να αλληλλοϋβρίζονται, να αλληλολασπώνονται, και ας διαφυλάξουμε την ενότητα. Αυτοί που αλληλοκατηγορούνται σήμερα, αύριο θα τα βρούνε και θα πορευτούν στο ίδιο κόμμα! Οι ίδιοι οι ηγέτες δεν πιστεύουν πια στις ιδεολογίες τους!... Η χωρίς διακρίσεις αγάπη ας χρωματίζει τις σχέσεις μας. Μόνο η χριστιανική αγάπη δίνει σκοπό και νόημα στη ζωή. Ο λαός μας, το «Χριστεπώνυμον Πλήρωμα», χρειάζεται εσωτερική επανάσταση. Έχει επείγουσα ανάγκη από ηθική, ψυχική και κυρίως πνευματική αναγέννηση.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ
Είναι ο χειρότερος. Στην πραγματικότητα ο φανατισμός βρίσκει εύφορο έδαφος σε όλες τις θρησκείες. Αλλά και ο θρησκευτικός φανατισμός έχει διάφορες εκφάνσεις- θρησκοληψία, συντηρητισμός, μισαλλοδοξία…
Η Ιστορία έχει καταγράψει πολέμους, διαμάχες και διωγμούς, απόρροια του φανατισμού, που έγιναν στο όνομα της θρησκείας.
Η θρησκευτική μισαλλοδοξία οδήγησε λαούς σε εμφύλιους πολέμους και σε απηνείς διωγμούς... Σε τέτοιο κόσμο βίας και συγκρούσεων, οι ακόλουθοι του πράου, ταπεινού και ειρηνοποιού Χριστού, καλούνται να δώσουν τη δική τους απάντηση και μαρτυρία. Να δείχνουν αγάπη, συγχώρηση, ανοχή στον καθένα που είναι η εικόνα του Θεού, όχι μόνο με ευχολόγια, αλλά με αγάπη…
Βέβαια, δεν πρέπει να συγχέουμε τον γνήσιο θρησκευτικό ζήλο που προέρχεται από καθαρή καρδιά και γνήσια πίστη. Ασφαλώς, δεν λέμε φανατικό κάποιον που εκκλησιάζεται τακτικά, διαβάζει τη Βίβλο και προσεύχεται, προσφέρει στο έργο του Θεού, δίνει τη μαρτυρία του με σοφία και εφαρμόζει τα διδάγματα της Βίβλου…
Υπάρχει φανατισμός από μη χριστιανικούς κύκλους εναντίον των συνειδητών χριστιανών. Σε τέτοιες περιπτώσεις πώς πρέπει να αντιδράσουν οι Χριστιανοί;
«… Αν όμως πάσχετε επειδή κάνετε το καλό, και υπομένετε, αυτό λογίζεται χάρη για το Θεό... Αυτός (ο Χριστός), όταν τον χλεύαζαν δεν απαντούσε με χλευασμούς…» (Α΄ Πετρου 2:19- 23)…
Πολλοί φανατικοί στη θρησκεία τους, θα πάνε στην Κόλαση, καθισμένοι στα θρανία της εκκλησίας τους, επειδή αν και ασχολούνται με τη θρησκεία με πάθος, και είναι φανατικοί στις παραδόσεις και στους τύπους της εκκλησίας τους, μισούν, δεν συγχωρούν άτομα που ανήκουν σε άλλη εκκλησιαστική απόχρωση! Γι’ αυτούς διαβάζουμε: «Στη βασιλεία των ουρανών δε θα μπει ο καθένας που μου λέει: Κύριε, Κύριε, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου του ουράνιου» (Ματθ. 7:21-23).
Η χριστιανική πίστη δεν διαδόθηκε με τη βία.. Ο Ιησούς σέβονταν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Είπε: «Όποιος θέλει να με ακολουθεί…» (Μκ 6:34). Διαβάζουμε ακόμη: «χωρίς να ανταποδίδετε κακό για το κακό… αλλά απεναντίας την ομιλία σας να τη χαρακτηρίζει γλυκύτητα…» (Α΄ Πέτρου 3:9).
Γ.Σ.Κ.
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΧΟΛΙΟ
Κλείνουμε μ’ αυτά που έγραψε ο αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος:
«Ὁ Θεός δέν ζητᾶ συνηγόρους, πού προβάλλουν μέ τά λόγια τους τήν ἀξία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ζητᾶ πιστούς, πού νά δείχνουν μέ τόν ἄψογο βίο τους, τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ καλύτερη ὑπεράσπιση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά καί ἡ χειρότερη δυσφήμισή του, προέρχεται ἀπό τόν βίο καί τήν πολιτεία τῶν φερομένων ὡς πιστῶν του. Πολλοί μιλοῦν γιά τόν Χριστιανισμό μέ τό μέτρο, ἀλλά τόν ζοῦν μέ τόν πόντο. Ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ φανατισμοῦ καί τῆς πίστης εἶναι, ὅτι τήν πίστη μπορεῖς νά τήν ἐξηγήσης, χωρίς νά γίνης ἔξω φρενῶν. Ὁ φανατικός ἄνθρωπος εἶναι σάν ἐκεῖνον πού φωνάζει δυνατά, μόνο καί μόνο γιά νά ἀκούη τόν ἀντίλαλο τῆς φωνῆς του ὁ ἴδιος. Ποιός εἶναι ὁ φανατικός; Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἀλλάζει γνώμη, ἀλλά δέν ἀλλάζει καί θέμα. Πολλοί ἄνθρωποι φιλονεικοῦν γιά τήν θρησκεία, γράφουν περί αὐτῆς, μάχονται γι᾽ αὐτή, λένε ὅτι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν χάριν αὐτῆς, ἐκτός ἀπό τό νά ζοῦν σύμφωνα μέ αὐτήν. Ἕνας σοφός εἶπε γιά τόν δραστήριο ἄνθρωπο, πού ἀγωνίζεται χωρίς σκοπό: «Τρέχει, τρέχει ἀκούραστα, πάνω - κάτω στό γήπεδο, μόνο πού ξεχνάει πώς ὑπάρχει καί μπάλα»!