ΠΑΡΕΕΣ: ΕΤΣΙ ΓΛΕΝΤΟΥΣΑΜΕ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΏ.
Ψάχνοντας στο αρχείο μου για παλιές Ιστορίες και Παρέες,
βρήκα μια φωτογραφία από την Δεκαετία του "50".
Δέκα οκτώ χρονών τότε με μια Παρέα αξέχαστη και ένα γλέντι που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου μέχρι και σήμερα.
Ένα γλέντι απρόοπτο όπως και πολλά άλλα τότε, έτσι απλά ενώ καθόμαστε στο καφενείο για μια στιγμή λέει ο Τσέλιος ο Καούρης, έχουμε καιρό να κάνουμε κανένα γλεντάκι?
Αυτό ήταν, δεν είμασταν όλοι εκείνη την ώρα, αλλά σε Δύο μέρες είχαμε τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις μας και ξεκινήσαμε, δεν ήταν κάτι δύσκολο αλώστε, απλά πράγματα.
Για όλους μας το πρώτο πράγμα ήταν το ΡΕΦΕΝΕ εκτός από τις Ντάμες μας, από ένα μικρό ποσόν, γιατί δεν είχαμε την άνεση και για πολλά πράγματα.
Καμιά "20" Οκάδες κρασί Κίτρους, 4 - 5 οκάδες κιμά, το Μανώλη, η τον Τσελεπή με το Ακορντεόν σε ένα από τα Δύο καφενεία που είχε τότε στα Καταφιώτικα, από το βραδάκι της Κυριακής και όλα αίτημα, τόσο Απλά.
Πιστεύει κάνεις σήμερα ότι μπορεί να γυρίσουν εκείνα τα χρόνια μετά από τόσες αλλαγές που έχουν γίνει τελευταία;
Παρέα για εκείνα τα χρόνια Ιερή λέξη, αν δεν ήσουν Εντάξει για οποιονδήποτε λόγο στην παρέα σου, δύσκολα να ξαναβρεθείς με άλλους φίλους και να κάνεις παρέα μαζί τους…..
Σήμερα από το Δημοτικό αρχίζουν να απομονώνουν τα παιδιά από τους Κολλητούς τους, σε απόσταση στο θρανίο ο ένας από τον άλλο, στο διάλειμμα το ίδιο, δεν θα παίξεις μαζί του απόσταση λοιπόν και εκεί, πώς λοιπόν να γίνουν Παρέες;
Ψάχνοντας στο αρχείο μου για παλιές Ιστορίες και Παρέες,
βρήκα μια φωτογραφία από την Δεκαετία του "50".
Δέκα οκτώ χρονών τότε με μια Παρέα αξέχαστη και ένα γλέντι που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου μέχρι και σήμερα.
Ένα γλέντι απρόοπτο όπως και πολλά άλλα τότε, έτσι απλά ενώ καθόμαστε στο καφενείο για μια στιγμή λέει ο Τσέλιος ο Καούρης, έχουμε καιρό να κάνουμε κανένα γλεντάκι?
Αυτό ήταν, δεν είμασταν όλοι εκείνη την ώρα, αλλά σε Δύο μέρες είχαμε τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις μας και ξεκινήσαμε, δεν ήταν κάτι δύσκολο αλώστε, απλά πράγματα.
Για όλους μας το πρώτο πράγμα ήταν το ΡΕΦΕΝΕ εκτός από τις Ντάμες μας, από ένα μικρό ποσόν, γιατί δεν είχαμε την άνεση και για πολλά πράγματα.
Καμιά "20" Οκάδες κρασί Κίτρους, 4 - 5 οκάδες κιμά, το Μανώλη, η τον Τσελεπή με το Ακορντεόν σε ένα από τα Δύο καφενεία που είχε τότε στα Καταφιώτικα, από το βραδάκι της Κυριακής και όλα αίτημα, τόσο Απλά.
Πιστεύει κάνεις σήμερα ότι μπορεί να γυρίσουν εκείνα τα χρόνια μετά από τόσες αλλαγές που έχουν γίνει τελευταία;
Παρέα για εκείνα τα χρόνια Ιερή λέξη, αν δεν ήσουν Εντάξει για οποιονδήποτε λόγο στην παρέα σου, δύσκολα να ξαναβρεθείς με άλλους φίλους και να κάνεις παρέα μαζί τους…..
Σήμερα από το Δημοτικό αρχίζουν να απομονώνουν τα παιδιά από τους Κολλητούς τους, σε απόσταση στο θρανίο ο ένας από τον άλλο, στο διάλειμμα το ίδιο, δεν θα παίξεις μαζί του απόσταση λοιπόν και εκεί, πώς λοιπόν να γίνουν Παρέες;
Στην κάτω φωτό από Αρ. Τσίκρας Γεώργιος, Κούφτας Γεώργιος, Γκαράτζιας Φάνης, Καούρης Τσέλιος, Χασάπης Δημούλας, Χασάπη Τζένη, Κάλφα Καίτη, Καραϊλή Φανή Τσιώτσιος Θόδωρος και Ελένη.???
Μπροστά Αρ. Πούλιος Θανάσης ( Γκανάτσιος) και Κουλοκάτσης Νίκος.
ΦΙΛΟΙ εξ αποστάσεως αν είναι δυνατόν, Ε, λοιπόν Παρέα εξ αποστάσεως δεν γίνεται,
Αποξένωση από μικρή ηλικία.
Ξεχάστε την αλληλεγγύη, Ξεχάστε την Ομάδα, Ξεχάστε την διεκδίκηση, Ξεχάστε την Παρέα. Μεμονωμένα λοιπόν, Ο καθένας για την Πάρτη του.
Μπορούν οι Νεολαίοι σήμερα σαν παρέα να κάνουν ένα γλέντι όπως εμείς παλιά;
Αφού απαγορεύεται να αγγίξει ο ένας τον άλλον;
Θα κάθονται σε απόσταση, θα τρώνε θα πίνουν και μετά η μουσική?
Πώς θα χορέψουν; θα πλένουν τα χέρια όλοι τους για ένα καλαματιανό;
Ένα τσάμικο, ένα βαλς εξ αποστάσεως?
Ένα ταγκό που στα χρόνια μας ένιωθες τους Παλμούς της καρδιάς της ντάμας η το αντίθετο;
Γι’ αυτό λοιπόν αυτό που απέμεινε είναι το Τσιφτετέλι με μια μπούρκα και όλα καλά.
Είναι όμορφο να ερωτεύεσαι να αγαπάς και να αγαπιέσαι και ειδικά τις μέρες μας που όλα έχουν καταντήσει μονότονα και γκρίζα,
Όμως τον Έρωτα έτσι όπως τον νιώσαμε εμείς στα χρόνια τα δικά μας δεν υπάρχει πιά.
Όλα έχουν αλλάξει, άλλαξε ο κόσμος, αλλάξανε και οι καιροί.
Τέλειωσαν τα όμορφα τα χρόνια, τώρα αγάπη γνήσια ζητάς με το λυχνάρι, Δεν κάνουνε καντάδες κάτω από τα μπαλκόνια.
Σήμερα όλα έχουν βιομηχανοποιηθεί, ακόμα και ο έρωτας.
Εμείς ας προσπαθήσουμε όμως να κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας ζωντανές των νεανικών μας χρόνων να τις μεταδώσουμε στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Τους λέμε λοιπόν να ερωτεύονται πραγματικά, να αποφεύγουν τα σκάνδαλα, και να αγωνιστούν για μια αξιοπρεπή ΖΩΗ γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.!!!!!
Πάνε οι παλιοί καιροί
Που κάναμε καντάδες
στις γειτονιές στον καφενέ
με γλέντια χορούς και τρέλες.
Πάνε οι χοροί που χόρευες
βρε μπάρμπα Θοδωράκη
Βαλς, ταγκό, και τσάμικο
Με κέφι και μεράκι
ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΤΣΙΦΤΕΤΈΛΙΑ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!!
Αποξένωση από μικρή ηλικία.
Ξεχάστε την αλληλεγγύη, Ξεχάστε την Ομάδα, Ξεχάστε την διεκδίκηση, Ξεχάστε την Παρέα. Μεμονωμένα λοιπόν, Ο καθένας για την Πάρτη του.
Μπορούν οι Νεολαίοι σήμερα σαν παρέα να κάνουν ένα γλέντι όπως εμείς παλιά;
Αφού απαγορεύεται να αγγίξει ο ένας τον άλλον;
Θα κάθονται σε απόσταση, θα τρώνε θα πίνουν και μετά η μουσική?
Πώς θα χορέψουν; θα πλένουν τα χέρια όλοι τους για ένα καλαματιανό;
Ένα τσάμικο, ένα βαλς εξ αποστάσεως?
Ένα ταγκό που στα χρόνια μας ένιωθες τους Παλμούς της καρδιάς της ντάμας η το αντίθετο;
Γι’ αυτό λοιπόν αυτό που απέμεινε είναι το Τσιφτετέλι με μια μπούρκα και όλα καλά.
Είναι όμορφο να ερωτεύεσαι να αγαπάς και να αγαπιέσαι και ειδικά τις μέρες μας που όλα έχουν καταντήσει μονότονα και γκρίζα,
Όμως τον Έρωτα έτσι όπως τον νιώσαμε εμείς στα χρόνια τα δικά μας δεν υπάρχει πιά.
Όλα έχουν αλλάξει, άλλαξε ο κόσμος, αλλάξανε και οι καιροί.
Τέλειωσαν τα όμορφα τα χρόνια, τώρα αγάπη γνήσια ζητάς με το λυχνάρι, Δεν κάνουνε καντάδες κάτω από τα μπαλκόνια.
Σήμερα όλα έχουν βιομηχανοποιηθεί, ακόμα και ο έρωτας.
Εμείς ας προσπαθήσουμε όμως να κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας ζωντανές των νεανικών μας χρόνων να τις μεταδώσουμε στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Τους λέμε λοιπόν να ερωτεύονται πραγματικά, να αποφεύγουν τα σκάνδαλα, και να αγωνιστούν για μια αξιοπρεπή ΖΩΗ γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.!!!!!
Πάνε οι παλιοί καιροί
Που κάναμε καντάδες
στις γειτονιές στον καφενέ
με γλέντια χορούς και τρέλες.
Πάνε οι χοροί που χόρευες
βρε μπάρμπα Θοδωράκη
Βαλς, ταγκό, και τσάμικο
Με κέφι και μεράκι
ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΤΣΙΦΤΕΤΈΛΙΑ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!!
*** [Πώς θα γράφουν Ιστορία οι παρέες αν δεν μπορούν να κανουν Ελεύθερα Παρεα; Αυτό το άρθρο σας ηταν η αιτία κ. Μπικηρόπουλε, που έγραψα αυτό όλο το κατεβατό, δεν είμαι ούτε Συγγραφέας,ούτε κάτι παραπάνω από ενας απλός Ηλεκτρολόγος που και αυτό στην Γερμανία πήγα ξανά σχολείο για να τελειώσω ως Starkstromelektriker, για αυτοματισμό και γενικά για βιομηχανία. Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε σαν φίλο σας, και μου δώσατε και την αιτία να γράψω αυτά που ευθύνομαι, καλό σας βράδυ Πώς να σας γράψω. Κύριε Καθηγητά, Συγγραφέα, Δημοσιογράφε, Ένα μόνο Να είσαι πάντα καλά και να γράφεις, Να γράφεις !!!!!]
**ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε έναν σπουδαίο άνθρωπο ... ΕΣΕΙΣ να γράφετε κ. Θεόδωρε Τσιώτσιο...