15.6.20

«Στη χώρα της απογοήτευσης» ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Απογοήτευση και πικρία είναι το διάχυτο αίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων για όσα βιώνουν καθημερινά σε αυτόν τον τόπο ιδίως
τα τελευταία χρόνια. Ένα αίσθημα που προκαλεί μελαγχολία, οργή και αγανάκτηση κυρίως στους νέους που πασχίζουν να προσανατολιστούν και να αποκατασταθούν επαγγελματικά και κοινωνικά σε ένα αντίξοο και αρνητικό περιβάλλον.
Δεν έφθανε η μακρόχρονη και δυσβάστακτη οικονομική κρίση, που βρήκε απροετοίμαστη τη χώρα σαν τις « μωρές παρθένες» του Ευαγγελίου, υποθηκεύοντάς την για «γενιές δεκατέσσαρες» στους δανειστές, ήρθε να προστεθεί η ανθρωποκτόνος πανδημία , που πέραν της απειλής για την ζωή και την υγεία, διέλυσε τα όνειρα και τις ελπίδες όσων είχαν αρχίσει να συνέρχονται και να σχεδιάζουν το μέλλον τους. Οικονομικά καταρρακωμένοι και φοβισμένοι από τις απειλές που μας περιβάλλουν, οι πολίτες νοιώθουν ανασφαλείς και απογοητευμένοι σε μια μοναχική και «ανάδελφη» χώρα.
Οι απογοητεύσεις που δοκιμάζει ο Νεοέλληνας σήμερα είναι ποικίλες και διάχυτες σε όλους τους τομείς και τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Ανικανότητα και ανευθυνότητα πολιτικών, αναξιοκρατία, κομματισμός, διαφθορά, ειδεχθή εγκλήματα, βανδαλισμός και φθορά δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, καταλήψεις εκπαιδευτηρίων, επιθέσεις αναρχικών, ανομία και απαξίωση ιεραρχίας και θεσμών και ασύδοτη ρύπανση του περιβάλλοντος προκαλούν εύλογα την αγανάκτηση και απογοήτευση των νομοταγών και φιλήσυχων πολιτών.
Απογοητεύσεις όμως δημιουργούνται και από τις στενότερες ανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτές που αναπτύσσονται μεταξύ συντρόφων, φίλων, πνευματικών καθοδηγητών και εκπροσώπων εκκλησιαστικών, φιλανθρωπικών και κοινωνικών φορέων, όταν διαπιστώσει κανείς ότι είναι κίβδηλες, εκμεταλλευτικές, υποκριτικές και ασυνεπείς στα όσα επαγγέλλονται. Δικαιολογημένη η πικρία, ο ψυχικός πόνος και η οργή όσων τους εμπιστεύτηκαν. Μια ερωτική, για παράδειγμα, απογοήτευση ιδίως στην εφηβική ηλικία, πέραν της κατάθλιψης μπορεί να οδηγήσει τον απατηθέντα στη χρήση ναρκωτικών και ενίοτε στην αυτοκτονία.
Η ορθολογική και ψύχραιμη αντιμετώπιση, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις και σπασμωδικές αντιδράσεις μιας απογοητευτικής κατάστασης, είναι εν προκειμένω η ενδεικνυόμενη ενέργειά μας. Εξετάζοντας με νηφαλιότητα το ποιόν και την αξία όσων μας πικραίνουν και ατενίζοντας το μέλλον με πίστη, ελπίδα και αισιοδοξία βάζοντας νέους στόχους, μπορούμε να ξεπεράσουμε ανώδυνα κάθε απρόσμενη απογοήτευση.