" Εμ τί τ καμπάνα θα χτυπήσουμι... Χήρους αυτός κι η νύφ τρανή!!"
Η Λιεγκου ήρθει πλαλούντας στου πατι'κι, ούτι τσ παντόφλις δεν πρόλαβει να βάλ.
Η μάνα μόλις είχι βγάλ του σίδιρο απ' μπόρτα, βαθιά χαραη'!
Μπήκει ..σια'πατι .. σια'πατι στν καμαρη κι...
---Αμουρ... έχου νέα .. κατσι'τι ...κουριτσια..
Ιχτές του βράδ στιφανω'θκαν στουν Άγιου Θόδωρο ι Κω'τσιους τσ θεια' Πατσιω'ς κι η Βαγγελιώ, η φιλνα'δα μας!
Κανένας δεν πη'ρει χαμπάρ... κι γω αργά τόμαθα..
Στουν Άγιου Θόδωρο, γιατί είν' τρανοί και οι δυο κι ι Κω'τσιους χήρους.
Ούλα γίνκαν μυστικά... Τζιαν. τζιουν...
Κι νύχτα στου σκουτα'δ..
Εμ... νύχτα κι μυστικά κι σι ξωκλήσ γε'νονται οι γάμ απ' τσ τρανοί.. Ούλ του ξέρουμι...
Η μάνα πρόλαβε μο'γκι κι ρώτσει..
--Κουμπαρους ποιος ήταν;
---Α..α..δεν ξέρου θα μάθου..θα μάθου...
Έτσι μυστικά και νύχτα γίνονταν οι γάμοι των μεγάλων και των δευτεροπαντρεμε'νων στο παλιό Λιτόχωρο.
Σε ξωκλήσι πάντα και όλοι το μάθαιναν την επαύριο
Η νύφη φορούσε ταγιέρ και ένα λουλούδι στα μαλλιά η ένα απλό πέπλο λευκό .
Πάντως ρύζι έπεφτε για να ριζώσουν και κουφέτα για τη γλυκύτητα της στιγμής!
Άλλοι καιροί.. άλλοι άνθρωποι..
