το ξέρω.
Βγήκες, ήπιες, άκουσες μουσική.
Σηκώθηκες και χόρεψες
σε κοίταζαν
ξαναήπιες
ήσουν μονάχη
ήθελες έρωτα.
Με σκέφτηκες
το ένιωσα,
έχασα λίγο ηλεκτρισμό.
Μετά φύγατε μαζί
ψιλόβρεχε.
Πήγατε σπίτι
στρίψατε ένα τσιγάρο
βάλατε μουσική.
Πήρες εσύ την πρωτοβουλία
πήγες στο κρεβάτι
ξέρω πώς έγινε.
Καθόμουν στη σιωπή
είχε ησυχία
άκουσα τις φωνές σου
είδα χωρίς να θέλω.
Κάθισε δίπλα σου
σε πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του.
Ήσουν όμορφη.
Την άλλη μέρα πήρες τηλέφωνο
ήσουν καλά.
Είπες πως μ’ αγαπάς
-χαμήλωσες τη φωνή σου
για να σ’ ακούσω μόνο εγώ-
Μου φτάνει.
_______________________________________
Μου φτάνει, Περικλής Κοροβέσης *Στοκχόλμη, Μάιος 1995 / Αδημοσίευτο για το Μανδραγόρας Περιοδικό για την Τέχνη και τη Ζωή / via Κώστας Κρεμμύδας