Από τους σπουδαίους προγόνους μας,
κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους:
Την Ακρόπολη και τον Καιάδα.
Και σταθήκαμε ανάξιοι
όχι μόνο στο ύψος του πρώτου,
αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
Ο Ευρωπαίος
υπερτερεί σε όλα έναντι του Έλληνα,
γιατί ο πολιτισμός του
έχει τις ρίζες στην Ελλάδα
κι ας μην το παραδέχεται,
ενώ ο Έλληνας υστερεί,
γιατί ο πολιτισμός του
βασίζεται στην Ευρώπη
και το καμαρώνει.
Στην Ευρώπη αντιστοιχούν
τρία δέντρα σε κάθε κάτοικο.
Στην Ελλάδα αντιστοιχούν
τρεις εμπρηστές σε κάθε δέντρο.
Έχουμε κάψει σε δέκα χρόνια,
ότι οι άλλοι σε εκατό.
Αξιοκρατία ονομάζουμε
τα προσόντα που απαιτούνται
για να υπερπηδήσουμε
έναν καλύτερό μας.
Αναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας
να μην γίνουμε κι εμείς
κάτι που δεν αξίζουμε,
όπως θαυμάσια
τα καταφέρνουν κάποιοι άλλοι.
Ο καθένας μας κρύβει μέσα του
τον καλύτερο και τον χειρότερο Έλληνα.
Τo κακό είναι ότι,
όσο πάει, αυτοί οι δύο,
όλο και λιγότερο
διαφέρουν μεταξύ τους.
Αν ποτέ
ξεβρομίσει αυτός ο τόπος,
πολύ φοβάμαι πως θα μείνει
μόνο ο τόπος.
Αλέκος Σακελλάριος
Απόσπασμα από το βιβλίο:
''Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν''
..Τότε που οι άνθρωποι τραγουδούσαν, μιλούσαν, αγαπούσαν, νοσταλγούσαν, ονειροπολούσαν...
Και, προπαντός, γελούσαν, κάνοντας τον πόνο τους Σάτιρα! Ενώ, σήμερα, κάνουμε τη γελοιότητα πόνο.
Γελάμε πια, όχι με ό, τι σατιρίζει την ανοησία και καταγγέλλει τα στραβά και τ' ανάποδα, αλλά απευθείας στη θέα της ίδιας της γελοιότητας. Κι αυτό είναι τραγικό!
Γελάμε κοιτώντας μόνο τον καθρέφτη.
Χωρίς την παραμικρή ενοχή, σίγουροι ότι αυτός που τελικά εξευτελίζεται είναι ο... καθρέφτης!
Πόσο φτωχός είναι ένας πολιτισμός χωρίς Σάτιρα!
Πόσο άνοστη είναι η ζωή, η Τέχνη δίχως το "σατιρικόν άλας", που δεν είναι άλλο, απ' το αλατάκι εκείνο που μένει, όταν ένα δάκρυ έχει πια στεγνώσει...
Μην το βάζουμε όμως κάτω.
Καμιά εποχή δεν είναι χειρότερη απ' αυτή που όλοι "κλαίγονται" αναπολώντας τα περασμένα.
Γι' αυτό, ας ξαναονειρευτούμε, ας ξαναμιλήσουμε καρδιά με καρδιά.
Και που ξέρετε;
Μπορεί και να ξαναγελάσουμε, στο γλυκοχάραμα μιας καλύτερης εποχής, όπως και τότε... Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν...
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)