Περιττές οι λέξεις που άλλοτε κολάκευαν τα αισθήματα.
Απομυθοποίηση των υπερβολών,
διαλόγων ερωτευμένων ζευγαριών.
Σιωπή…
Ζητούμε τη σιωπή.
Δυο μέρες και μια νύχτα,
παραχωρώ τα φραστικά προνόμια,
στην εκκωφαντική σιωπή
με πρόκες την καρφώνω,
να μην την εξοστρακίσει ο άνεμος.
Δυο μέρες και μια νύχτα,
σιωπηλοί,
ακούγοντας μόνο ψιθύρους,
άδηλης αναπνοής.
Μια αγκαλιά.
Σφιχτή αγκαλιά.
Να σμίγει η ζωή μου με τη δική σου,
σε μια δίκαιη ανταλλαγή...
